Występowanie i uprawa Odermennig
Roślina pochodzi z Europy i północnej Azji. Odermennig rośnie na ubogich łąkach i na obrzeżach lasów aż po średnie pasma górskie. W Europie Środkowej Odermennig jest odporny, ale tylko latem zielony. Rośnie jako wieloletnia roślina zielna i ma od 15 cm do 1,5 m wysokości. Jego korzenie są zakotwiczone głęboko w ziemi. Wyłaniają się z nich włochate łodygi. Są na nich pierzaste liście. Mają od 10 do 25 cm długości, a spód jest często pokryty białym filcem.
Odermennig kwitnie od czerwca do września. Żółte kwiaty mają krótkie szypułki i są ułożone w wydłużone grona. Kwiat składa się z żółtych płatków, pręcików i owocolistków. Jajnik znajduje się pośrodku. Od sierpnia do września, gdy owoce są dojrzałe, Odermennig tworzy małe owoce z haczykami. Te owoce na rzepy służą do rozsiewania nasion. Są chwytane swoimi haczykami w futro przechodzących zwierząt i w ten sposób są rozmieszczane w okolicy.
Odermennig należy do rodziny różowatych i dlatego jest spokrewniony z meadowsweet. Oprócz ormenniga pospolitego (Agrimonia eupatoria) występuje 14 innych gatunków. W Niemczech istnieje również wielki ormennig (Agrimonia procera). Nie ma to jednak znaczenia medycznego.
Efekt i aplikacja
Głównymi składnikami aktywnymi Odermennig są olejki eteryczne (triterpeny), garbniki, substancje gorzkie, flawonoidy, kwasy fenolokarboksylowe i kwas krzemowy. Mówi się, że olejki eteryczne i garbniki z Odermennig mają działanie przeciwzapalne. Olejki eteryczne mają głównie działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne. Taniny mają działanie ściągające, czyli ściągające. Ściągające działanie Odermenniga może mieć pozytywny wpływ na gojenie się ran.
Środki ściągające mają zdolność zmiany lub niszczenia struktur białkowych. Z jednej strony jest to przydatne, ponieważ struktury białek wirusów i bakterii zmieniają się w taki sposób, że giną. Z drugiej strony procesy przebudowy tworzą rodzaj filmu ochronnego, który pokrywa uszkodzoną skórę. Odermennig jest również bogaty w polifenole. Polifenole należą do fitamin. Fitaminy to związki roślinne, które mają pozytywny wpływ na zdrowie. Mają działanie przeciwutleniające, dzięki czemu działają jako zmiatacze wolnych rodników.
Ze względu na to spektrum działania Odermennig jest często stosowany w stanach zapalnych. Zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej i gardła oraz infekcje nerek i pęcherza moczowego to wskazania do leczenia ormennigiem. Podstawą jest zawsze Odermennigtee.
W tym celu łyżeczkę suszonego ziela orchidei wlewa się 250 ml wrzącej wody. Herbatę należy zakryć przez dziesięć minut. Herbatę pije się, gdy występują problemy z narządami wewnętrznymi. Zapalenie skóry można leczyć za pomocą ekologicznych opakowań herbaty. Okłady na skórę z herbatą miętową mogą również złagodzić swędzenie. W przypadku zapalenia jamy ustnej i gardła Odermennigee można schłodzić i stosować jako roztwór do płukania gardła.
Ormennig podaje się również w przypadku łagodnej biegunki lub utraty apetytu. Ale uważaj, garbniki mogą również podrażniać wyściółkę żołądka. Nie należy pić więcej niż trzech filiżanek herbaty dziennie. Ponadto należy zadbać o to, aby nie pić herbaty luzem bezpośrednio przed lub po przyjęciu leku. Zioło utrudnia wchłanianie składników aktywnych. Pomiędzy przyjęciem leku a wypiciem herbaty powinny minąć około dwóch godzin.
Odermennigkraut jest również jednym z 38 kwiatów terapii kwiatowej Bacha. Rzepik, jak tam nazywa się Odermennig, to kwiat Bacha, który jest używany głównie w terapii urazowej. Ma pomóc przezwyciężyć lęki i pogodzić się z tym, co zostało stłumione. W tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM) ormennig jest stosowany głównie w chorobach żołądkowo-jelitowych, ponieważ ma działanie wzmacniające qi żołądka.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania
Odermennig miał już entuzjastycznego naśladowcę 100 lat przed Chrystusem. Grecki przywódca wojenny Mithridates używał tego zioła do leczenia wielu różnych chorób. Mitrydates był nazywany Eupator, co pomogło Odermennig uzyskać jego botaniczny przydomek eupatoria. Grecki lekarz Dioscurides opisał również lecznicze właściwości Odermennigi tysiące lat temu. Zioło lecznicze było również częścią medycyny św. Hildegardy von Bingen.
Używała Odermenniga głównie jako środka odwadniającego, który miał wydobywać twardy szlam. Nawet dziś tabletki do żucia oparte na recepturze Hildegardy von Bingen są nadal dostępne. Stosowane są głównie w leczeniu przewlekłych infekcji zatok. W średniowieczu skupiono się na wzmacniającym wpływie rośliny na wątrobę. W księdze ziołowej Mathioli zalecano również stosowanie na kaszel, gorączkę i rany zewnętrzne. Odermennig nadal ma swoje stałe miejsce w medycynie ludowej i empirycznej.
Komisja E, komisja ekspertów ds. Produktów leczniczych ziołowych, złożona z różnych przedstawicieli medycyny, farmacji i toksykologii, zaświadcza, że Odermennig ma pozytywny wpływ na łagodne choroby biegunkowe, stany zapalne jamy ustnej i gardła oraz infekcje skóry. Pomimo tej pozytywnej monografii ziołowej, Odermennig rzadko jest częścią konwencjonalnych leków.
