Paroksetyna

Paroksetyna jest lekiem o działaniu przeciwdepresyjnym, należącym do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Substancja stosowana jest w leczeniu chorób psychicznych, takich jak zaburzenia lękowe, depresja czy zespół stresu pourazowego. Substancja czynna została opracowana przez angielską firmę farmaceutyczną GlaxoSmithKline z siedzibą w Londynie.

Co to jest paroksetyna?

Paroksetyna to wysoce skuteczny lek z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Substancja została opracowana przez angielską firmę farmaceutyczną GlaxoSmithKline z siedzibą w Londynie. W Niemczech i wielu innych państwach członkowskich Unii Europejskiej paroksetyna podlega przepisom na receptę i przepisom farmaceutycznym. W związku z tym nie jest ogólnodostępny i można go przyjmować wyłącznie na receptę.

Ze względu na swój specyficzny sposób działania paroksetyna należy do klasy leków przeciwdepresyjnych. Jednak depresja nie jest jedynym zastosowaniem leku. Paroksetyna jest również stosowana w walce z innymi chorobami psychicznymi, takimi jak zaburzenia lękowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i zespół stresu pourazowego, a także fibromialgia.

Substancja biała do żółtawobiałej ma masę moralną 329,37 g / mol i jest opisana w chemii wzorem empirycznym C 19 - H 20 - F - N - O 3.

Efekt farmakologiczny

Paroksetyna jest jednym z selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SRRI).W związku z tym efekt wynika z wpływu na układ serotoninowy w ludzkim mózgu. Serotonina jest ważnym neuroprzekaźnikiem, który przenosi określone informacje przez dynamiczną lukę w mózgu.

Serotonina jest u. za. odpowiedzialny za kontrolę nastroju i umysłu. Według licznych badań wysoka zawartość serotoniny wywołuje uczucie spokoju, zadowolenia i szczęścia. Jednocześnie zmniejsza się potencjał agresji i tłumione są negatywne emocje, takie jak żal.

Osoby z depresją często mają szczególnie niski poziom serotoniny, co jest postrzegane jako (współ) przyczyna ich zdenerwowania. SSRI, takie jak paroksetyna, powodują zwiększone uwalnianie serotoniny w mózgu po spożyciu. Prowadzi to do zwiększonej koncentracji neuroprzekaźnika w szczelinie synaptycznej.

Jednocześnie z powodu paroksetyny dochodzi do regulacji w dół tych substancji, które są odpowiedzialne za rozkład serotoniny. Zahamowany jest również rozkład serotoniny. Dalsze informacje, które wyjaśniłyby dokładne działanie farmakologiczne substancji na organizm, nie są jeszcze znane.

Badania kliniczne wykazały jednak, że w pierwszych trzech miesiącach ciąży może występować zwiększone ryzyko wrodzonych wad rozwojowych (zwłaszcza układu sercowo-naczyniowego). Ponieważ substancja czynna przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach, nie należy karmić piersią w trakcie lub krótko po leczeniu paroksetyną.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Paroksetyna jest zwykle przepisywana w postaci tabletek. Są one przyjmowane doustnie w celu zwalczania chorób psychicznych lub łagodzenia ich skutków. Wskazania istnieją w szczególności w przypadku ciężkich chorób depresyjnych, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, zaburzeń lękowych uogólnionych, fobii społecznych, lęku napadowego (np. Lęk przed wyjściem z domu lub wejścia do sklepu) i pourazowych zaburzeń stresowych (często nazywanych również PTSD lub PTSD).

Ze względu na zwiększone stężenie serotoniny w mózgu wywołane przez pareksotynę, objawy tych chorób należy zlikwidować lub przynajmniej osłabić. Dokładna ilość paroksetyny, jaką pacjent musi przyjąć w celu leczenia, różni się w zależności od leczonej choroby. Zwykle jednak waha się między 20 a 50 mg substancji czynnej.

Paroksetyny i innych SRRI zwykle nie stosuje się u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ale tylko u dorosłych. Jednak w wyjątkowych przypadkach recepta jest również wydawana nieletnim.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Zagrożenia i skutki uboczne

Paroksetyna może również powodować niepożądane skutki uboczne. Obszerne testy wykazały, że u jednego do dziesięciu pacjentów na 100 (często) utratę apetytu, senność, bezsenność, napięcie, zawroty głowy, ogólne uczucie osłabienia, przyrost masy ciała, zaburzenia czucia, obfite pocenie się, zaburzenia snu, bóle głowy i zaburzenia żołądkowo-jelitowe (w tym biegunka, suchość w ustach, wymioty i zaparcia).

Sporadycznie (u jednego do dziesięciu pacjentów na 1000) występowały również nieprawidłowe krwawienia na skórze i błonach śluzowych, omamy, rozszerzenie źrenic, niepokój ruchowy, wahania uczuć, silne kołatanie serca, spadek lub wzrost ciśnienia krwi, wysypka i swędzenie.

W rzadkich przypadkach (u 1 do 10 pacjentów na 10 000) mogą wystąpić reakcje maniakalne, depersonalizacja, ataki paniki i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Ponadto może wystąpić nadwrażliwość na światło, ciężkie wysypki skórne, powolny puls lub rozwój zespołu serotoninowego (zespół objawów niepokoju ruchowego, splątania, pocenia się i prawdopodobnie halucynacji).

W indywidualnych przypadkach może istnieć przeciwwskazanie. Dzieje się tak, gdy przeciwwskazanie medyczne powoduje, że leczenie lekiem wydaje się absolutnie niewykonalne. Nadwrażliwość na substancję czynną paroksetynę jest przeciwwskazaniem. Istnieje również przeciwwskazanie do jednoczesnego przyjmowania inhibitorów MAO (leków hamujących aktywność enzymu monoaminooksydazy organizmu) lub tiorydazyny. Ponieważ w takich przypadkach mogą wystąpić nieprzewidywalne interakcje. Dlatego lekarz prowadzący musi zostać poinformowany o stosowaniu innych leków.