Pronacja

Tak jak Pronacja nazywane jest skręceniem do wewnątrz przedramienia i stopy. To jest przeciwdziałanie supinacji.

Co to jest pronacja?

Termin pronacja jest używany w medycynie i anatomii do opisania pewnych ruchów kończyn, takich jak przedramię i stopa. Nazwa pochodzi z łaciny. W tłumaczeniu na język niemiecki pronacja oznacza „skręć do przodu” lub „pochyl się do przodu”. Supinacja tworzy odwrotną sekwencję ruchów do pronacji.

Rozróżnia się pronację ręki lub przedramienia i pronację stopy.

Funkcja i zadanie

Kości łokciowe (łokciowe) i promieniowe (szprychowe) są ważne dla pronacji przedramienia. Jeśli występuje ruch pronujący przedramienia, ramię jest skierowane do wewnątrz. Jeśli ramię jest wyciągnięte, a dłoń skierowana do góry, wykonuje się obrót tak, że dłoń jest skierowana w dół, podczas gdy kciuk przesuwa się w kierunku ciała. W trakcie tego ruchu ręka i przedramię obracają się.

Pronację przedramienia umożliwiają odpowiednie mięśnie przedramienia. Ich podejście lub pochodzenie można znaleźć na szprychie i kości łokciowej. Omawiane mięśnie to mięsień brachioradialis (mięsień szprychowy ramienia), mięsień pronator teres (rotator zaokrąglony do wewnątrz) i mięsień czworoboczny pronatora (rotator kwadratowy do wewnątrz). Ponadto w ruchu uczestniczą również stawy articulatio radioulnaris distalis i articulatio radioulnaris proximalis.

Pronacja odgrywa również ważną rolę w stopie, gdzie występuje w kostce. Natychmiast po tym, jak stopa uderza w ziemię, obraca się do wewnątrz. W tym procesie zewnętrzna strona stopy przesuwa się do góry, podczas gdy środkowa strona stopy jest skierowana w dół. Nie ma ruchu na pięcie. Powoduje to zgięcie stopy do wewnątrz.

Do mięśni zaangażowanych w pronację stopy należą: prostownik długi palców (prostownik długiego palca), mięsień strzałkowy krótki (mięsień strzałkowy krótki) i mięsień strzałkowy długi (mięsień strzałkowy długi). Ostatnie dwa wymienione mięśnie to główne mięśnie pronacji stopy.

Na pronację stopy nakłada się zgięcie grzbietowe (ruch w tył stopy) i odwodzenie (rozłożenie nogi).Można to prześledzić z powrotem do położenia osi ruchu dolnej kostki. Jeśli nałożą się na siebie trzy ruchy: zgięcie grzbietowe, odwodzenie i pronacja, nazywa się to wywinięciem.

Pronacja tłumi ruchy stopy i stanowi naturalny ruch w kierunku do wewnątrz, a pronacja odgrywa ważną rolę w bieganiu. Producenci butów do biegania produkują różne modele, które są odpowiednie dla neutralnych biegaczy, supinatorów i nadpronatorów.

Choroby i dolegliwości

W pewnych okolicznościach pronacja może mieć negatywny wpływ. W takich przypadkach mówi się o nadpronacji. Skutkuje to nieprawidłowym obciążeniem stopy podczas biegu. Jeśli stopa obraca się do wewnątrz podczas ruchu toczenia, nie stanowi to problemu i jest uważane za normalne. Jeśli jednak obciążenie wkładki jest bardziej intensywne niż obciążenie podeszwy, jest to nadpronacja. Może to czasami prowadzić do poważnego dyskomfortu w ścięgnach i kolanach, co jest szczególnie ważne w przypadku biegaczy.

Nadpronacja jest najczęściej spowodowana wrodzoną wysklepioną łukowatą stopą. Zewnętrzna krawędź stopy unosi się nieco, a wewnętrzna krawędź stopy nieco się obniża. Przyczyną tej niewspółosiowości jest niewydolność mięśni stopy i słaby układ więzadeł. Nierzadko biegacze, którzy mają uderzające kolana, również mają tendencję do nadpronowania.

Ponieważ większość kobiet ma szerszą miednicę, nadmierna pronacja występuje średnio częściej. Inne możliwe przyczyny to płaskostopie, otyłość i intensywne objawy zmęczenia. Nierzadko zdarza się, że biegacze cierpią na nadpronację, którzy dopiero co rozpoczęli bieg i których aparat podtrzymujący nie został odpowiednio przeszkolony. Nadpronację stopy można rozpoznać po silnym zużyciu wewnętrznej strony butów, co jest szczególnie prawdziwe w przypadku obszaru dużego palca.

Inną możliwą niewspółosiowością, która występuje znacznie rzadziej niż nadpronacja, jest niedoprofonowanie. Eksperci nazywają to również supinacją. Ładunek nie prowadzi do wewnątrz, ale na zewnątrz w przeciwnym kierunku. Podczas biegu supinatory mają tendencję do toczenia się na zewnątrz. Na zewnętrznej stronie buta do biegania widać zanik wyższych śladów zużycia. Wydrążona stopa jest możliwą przyczyną niedoprofonowania. Skutkuje to zwiększonym obciążeniem zewnętrznym podbiciem stopy. W rezultacie zwiększa się ryzyko zapalenia ścięgien i infekcji okostnej.

Jeśli występuje nadpronacja, istnieją sposoby na skuteczne przeciwdziałanie niewspółosiowości. Obejmuje to wprowadzenie specjalnych wsporników pronacyjnych, które zmniejszają zwijanie się do wewnątrz. Jednak naturalna pronacja nie powinna cierpieć z powodu wsparcia pronacji. Wielu producentów butów do biegania oferuje obecnie różnorodne odpowiednie modele. Jeśli jednak występuje wyraźna nadpronacja, zaleca się noszenie wkładki, którą ortopeda wykonuje samodzielnie.

Możliwe jest również leczenie przyczyn nadpronacji. W tym celu osoba dotknięta chorobą specjalnie trenuje mięśnie stóp i łydek, aby je wzmocnić. Ponadto technikę biegania należy doskonalić poprzez profesjonalny trening.