Paraplegia

ZA Paraplegia lub Zespół paraplegiczny jest nieodwracalnym uszkodzeniem lub zerwaniem przekroju rdzenia kręgowego. Poniżej przecięcia rdzenia kręgowego organizm w przebiegu choroby jest zwykle całkowicie sparaliżowany.

Co to jest paraplegia?

Plik Paraplegia jest częściowym lub całkowitym porażeniem ciała spowodowanym uszkodzeniem rdzenia kręgowego (na przykład z powodu złamania kręgu).

W zależności od stopnia uszkodzenia rdzenia kręgowego porażenie może dotyczyć tylko kończyn dolnych (nogi) lub wszystkich czterech kończyn (nóg i rąk). Całkowicie sparaliżowany pacjent, który nie może już poruszać wszystkimi czterema kończynami, nazywany jest chorobą czterokończynową.

Rozróżnia się plegię (całkowity paraliż) i niedowład (częściowy paraliż). Może się też zdarzyć, że osoba sparaliżowana może jeszcze trochę poruszyć kończyną, dostrzec różnice temperatur (gorąco i zimno) lub poczuć dotyk, chociaż sam aktywny ruch nie jest możliwy. Paraliż może z biegiem lat zmienić się z wiotkiego w spastyczny.

przyczyny

Przyczyny Paraplegia może być różnorodny. W wielu przypadkach paraplegia pojawia się w wyniku traumatycznego zdarzenia, na przykład w wyniku wypadku lub upadku, w którym rdzeń kręgowy został nieodwracalnie uszkodzony.

Ale może też występować rak, przepuklina dysku lub współistniejący objaw stwardnienia rozsianego, który uszkadza rdzeń kręgowy. Paraplegii nie należy mylić z objawami udaru, w którym paraliż występuje zwykle po jednej stronie prawej lub lewej strony.

Tak nie jest w przypadku paraplegików, paraliż ma miejsce albo w obu nogach, albo dodatkowo w obu ramionach. Jednak jedna kończyna może zachować więcej wrażliwości niż druga lub może nadal być możliwy minimalny ruch jednej ręki.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Paraplegia ma różne objawy, które zależą od lokalizacji i ciężkości urazu rdzenia kręgowego. Zasadniczo wszystkie obszary ciała, które są zaopatrywane przez nerwy w miejscu urazu lub poniżej, są dotknięte objawami.

Całkowita paraplegia oznacza utratę funkcji wszystkich mięśni i brak jakiejkolwiek wrażliwości na wewnętrznej stronie ud. Występuje całkowite nietrzymanie moczu. Funkcja narządów płciowych zostaje zatrzymana. Jeśli uraz wystąpił w okolicy kręgów szyjnych, może to również wpłynąć na oddychanie.

Z drugiej strony niepełna paraplegia, w której nie wszystkie drogi nerwowe są uszkodzone, nadal pozwala na wrażliwość i zdolności motoryczne. Można je zobaczyć w zależności od miejsca urazu. W niektórych przypadkach albo tylko ramiona mogą być nadal poruszane, albo pozostaje tylko uczucie w nogach. Jeśli ręce są sparaliżowane, dotyczy to również nóg, ale niekoniecznie odwrotnie. W niektórych przypadkach zachowywane są również indywidualne zdolności motoryczne.

Na początku paraliż jest taki, że mięśnie stają się całkowicie rozluźnione i nie można ich napiąć. Dopiero po kilku tygodniach ta słabość zamienia się w spastyczność, która również przypomina paraliż. Samo paraplegia nie powoduje bólu. Są to - jeśli w ogóle - z powodu kontuzji, która doprowadziła do paraplegii.

Diagnoza i przebieg

Objawy Paraplegia a pozostałe umiejętności są bardzo indywidualne. Wbrew wielu opiniom objawy paraplegii nie ograniczają się do układu mięśniowo-szkieletowego. Zwieracz odbytnicy i pęcherza może również zawieść, a pacjent staje się nietrzymany.

W leczeniu nagłym urazy kręgosłupa są zawsze zakładane u nieprzytomnych pacjentów w wyniku wypadku. Z tego powodu szyna lub orteza szyi jest zawsze używana w takich przypadkach nagłych w celu ustabilizowania kręgosłupa.

Istnieje wiele środków nadzwyczajnych, które można podjąć, aby powstrzymać paraliż lub zapobiec poważniejszym uszkodzeniom. Wiele z tych środków, od różnych infuzji po operacje ratunkowe, nie może zagwarantować sukcesu, ale należy je raczej postrzegać jako próbę.

Komplikacje

Paraplegia może prowadzić do różnych powikłań i chorób wtórnych. Ponadto może się utrzymywać, co ma skutki przez całe życie. Powszechnym powikłaniem paraplegii jest upośledzenie funkcji pęcherza, które jest mniej lub bardziej ciężkie. Ciężkość urazu rdzenia kręgowego decyduje o tym, czy wystąpi spastyczny pęcherz odruchowy, czy też pęcherz zwiotczały.

O pęcherzu odruchowym mówimy, jeśli odruch opróżnienia pęcherza jest automatycznie stymulowany lub wyzwalany, gdy pęcherz jest pełny. Jeśli pęcherz jest wiotki, odruch ten nie występuje, ponieważ nie ma skurczów. Zwiększa to ryzyko infekcji dróg moczowych, z których niektóre są skomplikowane.

Następstwa paraplegii obejmują również zaburzenia opróżniania odbytnicy. Ich zakres zależy od poziomu obrażeń. Jeśli dojdzie do uszkodzenia rdzenia krzyżowego, odruch ewakuacji jelita ustąpi na kilka tygodni. Ponadto zwieracza nie można już dowolnie kontrolować.

Jeśli przewód krzyżowy zostanie całkowicie zniszczony, odruch wypróżnienia całkowicie zanika, dlatego konieczne jest mechaniczne usunięcie treści jelitowej. Jednym z najpoważniejszych powikłań jest osłabienie lub nawet całkowita utrata czucia. Z tego powodu konieczne jest dokładne sprawdzenie dotkniętych obszarów skóry, aby nie wystąpiły odleżyny (odleżyny).

Ponieważ reakcja bólowa nie występuje, istnieje ryzyko niezauważalnych złamań kości lub oparzeń. Inne możliwe następstwa paraplegii to zaburzenia regulacji ciśnienia krwi, złogi wapnia w stawach, zakrzepica i zaburzenia seksualne.

Kiedy należy iść do lekarza?

Lekarz jest potrzebny, jeśli istnieje ograniczenie ruchu po upadku, wypadku lub przemocy. W przypadku paraplegii osoba dotknięta chorobą nie może już wywoływać dobrowolnych ruchów. Nie ma możliwości kontrolowania kończyn ani wezwania pomocy medycznej przez telefon.

Ponadto dotykanie skóry lub ruchy wywoływane przez inne osoby nie są już zauważalne. Mięśnie są całkowicie rozluźnione. W wielu przypadkach dochodzi do paraliżu całego ciała. Pogotowie ratunkowe należy zaalarmować, gdy tylko pojawią się nieprawidłowości, ponieważ istnieje pilna potrzeba działania. Aby nie spowodować dalszych szkód, należy postępować zgodnie z instrukcjami wezwanego centrum alarmowego.

W przypadku paraplegii nietrzymanie moczu występuje natychmiast. Poszkodowany natychmiast się zwilża, ponieważ nie można już kontrolować strzelających mięśni. Ten znak może być sklasyfikowany jako niepokojący przez obecnych. Jeśli w tym samym czasie po wewnętrznej stronie ud nie zostaną zauważone żadne bodźce, poszkodowany potrzebuje karetki.

Paraplegia zwykle pojawia się nagle. Istnieje zdarzenie wyzwalające, które wymaga natychmiastowego działania. Naturalne zdolności motoryczne nie są już dostępne w ciągu kilku sekund.

Leczenie i terapia

Długotrwałe leczenie jest zwykle ograniczone do środków fizjoterapeutycznych, które wspierają bierną mobilność i starają się promować ewentualne aktywne możliwości ruchu. Leczenie komórkami macierzystymi w ostrych przypadkach jest dozwolone w badaniach od 2010 r., Ponieważ doświadczenia na zwierzętach wykazały, że mobilność została znacznie poprawiona, a paraliż został całkowicie wyleczony.

Po raz pierwszy planuje się leczyć w ten sposób około 20 pacjentów. Plik Paraplegia sama w sobie może być śmiertelna w ostrej fazie, po której sama choroba nie jest już potencjalnie śmiertelna. Jednak prowadzi to do wielu ograniczeń, które mogą prowadzić do komplikacji. Zakrzepica, zapalenie płuc lub odleżyny („odleżyny”) mogą mieć poważne konsekwencje zdrowotne, które mogą być śmiertelne.

Amerykański aktor Supermana Christopher Reeve, który został sparaliżowany od szyi w dół i którego pewnego dnia charakteryzowała niepohamowana wola wyrażona w mediach, uległ konsekwencjom początkowo niegroźnego odleżyny. Nawet zwykłe przeziębienie może przekształcić się w zapalenie płuc z powodu bezruchu. Szczególnie osoby z quadriplegami nie są w stanie prawidłowo kaszleć i mogą mieć tutaj poważne problemy.

Osoby paraplegiczne są zwykle uzależnione od korzystania z wózka inwalidzkiego i wszechstronnej opieki, zwłaszcza osoby z porażeniem czterokończynowym, czyli osoby, które nie mogą już poruszać wszystkimi czterema kończynami. Pacjenci, którzy nadal mogą poruszać obiema rękami, mogą o wiele lepiej realizować samodzielne życie, w tym realizację pragnienia posiadania dzieci.

Po pewnym okresie oswajania się ze zmienionym stanem zwykle nie jest już potrzebna pomoc personelu pielęgniarskiego. Im młodszy jest pacjent w momencie przedawnienia, tym większe prawdopodobieństwo, że będzie mógł żyć samodzielnie.

zapobieganie

Jeden Paraplegia zwykle można temu zapobiec, prowadząc rozważne i wolne od ryzyka życie. Powstrzymanie się od odważnych sportów, takich jak wspinaczka, lotniarstwo czy jazda na motocyklu (zwłaszcza na maszynach wyścigowych) radykalnie zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia paraplegii pewnego dnia w wyniku wypadku.

Jeśli nie chcesz obejść się bez takich sportów lub hobby, powinieneś przynajmniej ściśle przestrzegać wszystkich powszechnych środków bezpieczeństwa. Obejmuje to, zwłaszcza podczas jazdy szybkimi motocyklami: kask, ochraniacze pleców i kręgosłupa oraz odpowiednią odzież.

Opieka postpenitencjarna

Opieka kontrolna obejmuje środki rehabilitacyjne, które są stosowane w zależności od rozległości urazu rdzenia kręgowego i stopnia porażenia. Środki chirurgiczne mogą ustabilizować struktury kostne.Osoby z wysokim poziomem paraplegii biorą udział w terapii oddechowej, której celem jest zapobieganie gromadzeniu się płynów w płucach.

Ponieważ paraplegicy mają upośledzoną percepcję, na skórze i warstwach tkanek mogą wystąpić uszkodzenia spowodowane uciskiem. Dlatego osoby dotknięte chorobą są regularnie zmieniane, aby zapobiec odleżynom (odleżynom). Opieka pooperacyjna obejmuje również leczenie bólu neuropatycznego lekami.

Ponieważ uszkodzenie rdzenia kręgowego prowadzi do upośledzenia funkcji pęcherza i jelit, pęcherz jest opróżniany przez cewnikowanie. Badania urologiczne należy przeprowadzać co najmniej raz w roku. Ponadto ważne jest indywidualne doradztwo żywieniowe, aby przeciwdziałać zaburzeniom wypróżniania i poprawić trawienie.

Fizjoterapia i terapia zajęciowa odgrywają kluczową rolę w opiece pooperacyjnej. Dzięki temu można zachować i odzyskać zdolności motoryczne. Ćwiczenia koordynacyjne i równoważne wzmacniają świadomość ciała i ułatwiają korzystanie z wózka inwalidzkiego.

Terapia sportowa jest ważną częścią całościowej opieki. Osoby dotknięte chorobą są wprowadzane do sportów, które są dla nich odpowiednie. Celem terapii jest poprawa sprawności ruchowej, wytrzymałości i siły oraz motywacja do aktywnego trybu życia.

Możesz to zrobić sam

Paraplegia zwykle uderza pacjentów nagle i nieoczekiwanie w wyniku wypadku. Osoby dotknięte chorobą postrzegają to traumatyczne wydarzenie z jego nieodwracalnymi konsekwencjami jako ciężki cios losu. Aby móc lepiej radzić sobie z tym udarem losu, wskazane jest jak najszybsze rozpoczęcie intensywnej terapii psychoterapeutycznej. Dotyczy to również krewnych i partnerów chorych pacjentów.

Kontakt z innymi pacjentami pomaga również ustabilizować duszę. W wielu miastach istnieją grupy samopomocy, które spotykają się regularnie w celu wymiany pomysłów. Wiele organizacji i stowarzyszeń udostępnia również informacje w Internecie i umożliwia kontakt. Należą do nich na przykład Stowarzyszenie Wspierania Paraplegików w Niemczech (www.fgq.de) lub Niemiecka Fundacja Paraplegii (www.dsq.de). Austriacki przewodnik dla wózków inwalidzkich (www.rolli-wegweiser.at), który również odpowiada na pytania dotyczące partnerstwa i życia seksualnego, również zawiera szczegółowe informacje. Fundacja badawcza Wings for life śledzi losy pacjentów i dostarcza informacji o aktualnym stanie nauki (www.wingsforlife.com).

W przypadku paraplegii wskazane jest również zachowanie środków terapeutycznych, takich jak fizjoterapia i terapia zajęciowa. Stabilizują i jednocześnie utrzymują ruch. Regularne pomiary nacisku na siedzenie są również ważne, aby uniknąć przerażających odleżyn (odleżyn) przy użyciu właściwej poduszki siedzenia. Występują, gdy naczynia krwionośne są zaciśnięte podczas siedzenia na wózku inwalidzkim.