Plik Terapia jodem radioaktywnym to metoda medycyny nuklearnej, która może być stosowana w leczeniu chorób tarczycy. Zabieg ten jest szczególnie skuteczny w przypadku nadczynności tarczycy, tworzenia się wola lub raka tarczycy.
Co to jest terapia jodem promieniotwórczym?
ZA Terapia jodem radioaktywnym służy do problemów z tarczycą. Ten organ w kształcie motyla, który znajduje się w okolicy szyi przed tchawicą, jest odpowiedzialny za magazynowanie jodu i produkcję hormonów tarczycy.
Hormony tarczycy mają ogromne znaczenie dla metabolizmu energetycznego organizmu, a choroby tego narządu są zwykle związane z różnymi dolegliwościami w całym organizmie. W terapii jodem radioaktywnym pacjentowi podaje się radioaktywny izotop pierwiastka jodu. Dostaje się do krwi przez przewód pokarmowy i gromadzi się w tarczycy.
Część radiojodu, która nie jest magazynowana w tarczycy, jest wydalana przez nerki w ciągu kilku dni i nie stanowi problemu zdrowotnego dla organizmu.Terapie radiojodem są stosowane w przypadku różnych chorób tarczycy. Należą do nich na przykład łagodne rozrosty tarczycy, które uwalniają hormony niezależnie od rzeczywistych komórek tarczycy, lub choroba autoimmunologiczna choroba Gravesa-Basedowa, która prowadzi do tworzenia się wola.
Funkcja, efekt i cele
To jest szczególnie skuteczne Terapia jodem radioaktywnym jeśli masz nadczynność tarczycy. Nadczynność tarczycy jest wyzwalana przez autonomię niektórych komórek tarczycy. Te części tkanki wytwarzają nadmiar hormonów, ponieważ nie są pod ogólną kontrolą.
Celem terapii jodem promieniotwórczym jest zabicie tych autonomicznie działających komórek tarczycy, aby nie mogły już produkować nadmiaru hormonów. Przechowywany w tarczycy jod promieniotwórczy rozkłada się i emituje promieniowanie beta, które niszczy otaczającą tkankę. Ten sposób działania jest stosowany w terapii jodem radioaktywnym w celu zabicia tych komórek tarczycy, które wytwarzają nadmiar hormonu.
Obszary tkanki tarczycy, które wydzielają zbyt wiele hormonów i powodują u pacjenta objawy nadczynności są bardzo aktywne i charakteryzują się szybkim metabolizmem, w takich komórkach głównie osadza się radiojod i niszczy je. Zdrowa tkanka tarczycy nie jest uszkodzona. Terapia jodem promieniotwórczym może być również obiecująca w przypadku chorób, które nie prowadzą do nadczynności tarczycy. Należą do nich raki tarczycy lub powiększenie tarczycy.
Zasada działania terapii jest taka sama jak w przypadku nadczynności tarczycy. W przypadku powiększenia tarczycy leczenie jodem promieniotwórczym może doprowadzić do znacznego zmniejszenia wielkości wola i związanych z tym objawów, nawet jeśli tarczyca nie jest nadczynna. U wielu pacjentów wole można nawet całkowicie wyeliminować. Rak tarczycy można bardzo skutecznie leczyć metodą radiojodu. Większość zdegenerowanych komórek gromadzi jod i może zostać zabity przez promieniowanie beta, gdy się rozpada.
W przypadku raka pacjentowi podaje się większą dawkę radiojodu niż w przypadku nadczynności tarczycy. Terapia ta jest często stosowana po częściowym chirurgicznym usunięciu raka tarczycy w celu usunięcia pozostałej zdegenerowanej tkanki. W wielu przypadkach można to wykorzystać do wyleczenia raka tarczycy.
Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa
Leczenie tarczycy jodem promieniotwórczym nie jest terapią niebezpieczną i bardzo rzadko powoduje niepożądane skutki uboczne. Niemniej jednak, ze względu na radioaktywność zastosowanego jodu, konieczne są pewne środki ostrożności. Pacjenci powinni pić wystarczająco dużo w ciągu pierwszych dwóch dni po zażyciu jodu radioaktywnego, ponieważ jod, który nie jest wzbogacony w tarczycy, jest wydalany z moczem i powinno to nastąpić tak szybko, jak to możliwe, aby niepotrzebnie nie zagrażać pęcherzowi moczowemu.
Dodatkowo zaleca się zwiększenie wypływu śliny, np. Poprzez zasysanie kwaśnych kropel, gdyż ze śliną wydalana jest również niewielka część radioaktywnego jodu. Aby nie zagrażać innym osobom zwiększonym narażeniem na promieniowanie, pacjenci muszą w trakcie Terapia jodem radioaktywnym zostać przyjęty na specjalnie wyznaczony oddział szpitalny. Narażenie na promieniowanie organów wewnętrznych pacjenta jest niskie. Jod radioaktywny szybko się rozkłada i emituje głównie promieniowanie beta.
Promieniowanie to ma bardzo krótki zasięg, który jest rzędu milimetrów, a zatem prawie nie wpływa na inne narządy. Badania pokazują, że nie ma wyższego współczynnika umieralności z powodu raka u osób leczonych radiojodem niż w pozostałej części populacji. W rzadkich przypadkach działania niepożądane mogą wystąpić bezpośrednio w trakcie lub po terapii. Jednak zwykle nie są one niebezpieczne i można je dobrze leczyć.
Najczęstszym ostrym działaniem niepożądanym jest zapalenie tarczycy, które może wystąpić kilka dni po rozpoczęciu leczenia. Można to jednak szybko i skutecznie leczyć za pomocą leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych i zwykle jest nieszkodliwe.
.jpg)
