Model SORKC

Plik Model SORKC stanowi rozszerzenie tak zwanego warunkowania instrumentalnego.Jest to model behawioralny, który może być użyty do wyjaśnienia zarówno nabywania zachowania, jak i samego zachowania.

Jaki jest model SORKC?

Modele behawioralne zakładają, że pewne zachowanie problemowe nie musi być rozpatrywane w oderwaniu, ale raczej w odniesieniu do danej sytuacji lub wynikających z niej konsekwencji.

Model SORKC to model, który jest używany głównie w terapii poznawczo-behawioralnej i służy do diagnozowania, wyjaśniania lub zmiany zachowania. Czasami nazywa się to również „horyzontalną analizą zachowania”. W ten sposób zbierane są informacje o konkretnym problemie, a następnie wyświetlane są połączenia i warunki. Pozwala to na uporządkowanie informacji o różnych problemach behawioralnych i ustalenie planu terapii. Model SORKC to uczący się model teoretyczny, który został rozszerzony przez Kanfera i Saslowa, obejmując również zmienną organizmu (O), która była początkowo używana tylko do opisu biologicznych przyczyn zachowania.

Później jednak zmienna ta została również uzupełniona cechami, doświadczeniami, przekonaniami lub schematami danej osoby, które mogą mieć znaczenie dla wyjaśnienia zachowania. S oznacza bodziec, wszystkie są bodźcami wewnętrznymi i zewnętrznymi. R oznacza reakcję, C konsekwencje, które z niej wynikają, a K oznacza przypadkowość. Pozwala to na odróżnienie modelu SORKC od tzw. Pionowej analizy zachowań, w której analizowane są nadrzędne cele i plany wpływające na zachowanie danej osoby w wielu sytuacjach.

Funkcja, efekt i cele

Model SORKC w postaci równania zachowania opisuje podstawy procesów uczenia się i wyjaśnia występowanie tego zachowania, a także samo zachowanie Model SORKC został opracowany przez Fredericka H. Kanfera, który dodatkowo rozszerzył behawiorystyczny model uczenia się.

Opiera się na założeniu, że ludzie mogą uniezależnić się częściowo od wpływów środowiska, ponieważ są w stanie się wzmocnić lub kontrolować, co można również określić jako samoregulację. Samoregulacja oznacza przerywanie zautomatyzowanego zachowania lub gdy nie nadaje się już do osiągnięcia określonych celów. Pewien cel wyzwala wówczas proces regulacji. W pierwszej fazie obserwuje się własne zachowanie i odnosi się do zachowania docelowego.

Uzyskane w ten sposób informacje są porównywane w drugiej fazie z określonymi normami lub kryteriami porównania. Jeśli norma nie zostanie osiągnięta przez dane zachowanie, rozpoczyna się proces uczenia się, w którym powinna nastąpić zmiana zachowania, którą z kolei porównuje się ze standardem, aż nowe zachowanie będzie odpowiadać standardowi.

Stwarza to samowzmocnienie i poczucie zadowolenia. Jeśli ktoś uważa, że ​​standard nie może zostać osiągnięty, sekwencja samoregulacji zostaje przerwana. W procesie samoregulacji wyróżnia się następujące zmienne:

• Wpływy zewnętrzne
• procesy poznawcze, które emanują z danej osoby i mogą mieć również wpływ na środowisko
• podstawowe wymagania biologiczne i fizjologiczne, które mają wpływ na uczenie się, myślenie i zachowanie.

Model SORKC jest stosowany bardzo często, zwłaszcza w terapii behawioralnej:

• S (bodziec) oznacza bodziec wewnętrzny lub zewnętrzny i rejestruje warunki, które wyzwalają określone zachowanie. (W jakich okolicznościach zachodzi to zachowanie?)
• O (organizm) oznacza indywidualne warunki początkowe. (Czego doświadcza każda osoba?)
• R (reakcja) opisuje zachowanie, które następuje po sytuacji bodźca. (Jakie jest zachowanie danej osoby?)
• K (kontyngencja) oznacza chronologiczną sekwencję reakcji. (Jaki jest związek między zachowaniem a konsekwencjami?
• C (konsekwencje) opisuje konsekwencje danego zachowania. (Jakie negatywne lub pozytywne konsekwencje ma to zachowanie?)

Zgodnie z tym schematem bodziec wywołuje określoną reakcję. Ma to konsekwencje. Jeśli proces się powtarza, reakcja ulega nasileniu i np. Mogą wystąpić choroby psychiczne lub też można je leczyć np. Poprzez zmianę bodźców lub ćwiczenie innego zachowania. Jeśli terapeuta chce zebrać lub uporządkować informacje diagnostyczne, najpierw definiowane jest zachowanie problemowe.

Następnie opisuje się zachowanie problemowe w odniesieniu do różnych komponentów oraz identyfikuje bodźce wewnętrzne i zewnętrzne. Następnie opisano konsekwencje lub czynniki kontrolujące zachowanie. W praktyce często rozróżnia się konsekwencje długoterminowe i krótkoterminowe.

Leki dostępne bez recepty na zaburzenia nerwowe

Uzyskaj informacje tutaj:

Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa

Funkcjonalna analiza behawioralna była rdzeniem diagnostyki we wczesnych dniach terapii behawioralnej, na podstawie której następnie planowano terapię. W międzyczasie bardzo często kwestionuje się, czy indywidualne zachowanie i analiza problemu są naprawdę warte zachodu.

Jednym z argumentów jest na przykład to, że ze względu na wystandaryzowaną, typową dla zaburzenia procedurę, indywidualna analiza zachowania nie wydaje się konieczna w przypadku niektórych chorób psychicznych. Nie ma jednak jeszcze ocenianych procedur dla wszystkich zaburzeń psychicznych, dlatego w takich przypadkach należy dobrać lub uzasadnić indywidualne metody. Jednak wiele systemów zachowań - w tym model SORKC - ma ograniczenia, jeśli chodzi o mapowanie procesów interpersonalnych (np. Konflikty rodzinne). Ponadto model nie może być stosowany w przypadku znęcania się, ciężkiej depresji, przemocy, epizodów psychotycznych lub ostrych kryzysów.