Trifluperidol należy do klasy typowych neuroleptyków. Stosowano go głównie przeciwko maniom i schizofrenii. Dziś jest rzadko używany.
Co to jest trifluperidol?
Typowe neuroleptyki to generacja starszych neuroleptyków, które były używane przed odkryciem substancji czynnej klozapiny w 1979 roku, ale są obecnie rzadko stosowane ze względu na ich silne skutki uboczne. Do tej grupy należy trifluperidol. Z chemicznego punktu widzenia trifluperidol jest butyrofenonem i jest spokrewniony z haloperidolem (Haldol®). Jest to bardzo silny lek przeciwpsychotyczny, który został opracowany przez Janssen Phamaceutica w 1959 roku.
Chociaż haliperydol jest nadal szeroko stosowany ze względu na jego bardzo silne działanie przeciwpsychotyczne, badania porównawcze wykazały, że chociaż trifluperidol ma silniejsze skutki uboczne, jego skuteczność jest znacznie gorsza. Z tego powodu zainteresowanie trifluperidolem znacznie się zmniejszyło. Wielu ekspertów uważa, że nie powinno to już mieć znaczenia w dzisiejszej praktyce psychiatrycznej, ponieważ dostępne są skuteczniejsze leki, które mają znacznie mniej skutków ubocznych.
Stosowanie trifluperidolu było głównie w Stanach Zjednoczonych. Podawanie odbyło się w postaci tabletki lub strzykawki typu depot, przy czym preferowane były strzykawki typu depot, ponieważ pacjenci raczej niechętnie przyjmowali lek dobrowolnie z powodu poważnych skutków ubocznych.
Efekt farmakologiczny
Trifluperidol to tzw. Antagonista dopaminy. Większość naukowców zakłada, że objawy psychotyczne, takie jak te, które mogą wystąpić w manii i schizofrenii, można przypisać zaburzeniu równowagi dopaminowej w szczelinie synaptycznej. Dopamina to neuroprzekaźnik, który działa jako nośnik informacji między komórkami nerwowymi. Jeśli w szczelinie synaptycznej jest zbyt dużo dopaminy, prowadzi to do nadmiernej stymulacji, aw rezultacie do objawów psychotycznych, takich jak halucynacje, zaburzenia myślenia, zaburzenia ego i urojenia paranoiczne, które mogą mieć różny stopień nasilenia.
Trifluperidol łączy się z receptorami dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym, zwłaszcza z tak zwanymi receptorami D2. Ma to na celu zapobieganie przedostawaniu się zbyt dużej ilości dopaminy do komórek nerwowych. Celem jest raczej równowaga w obszarze neuroprzekaźników. Jest nadzieja, że to z kolei zmniejszy objawy psychotyczne. Jednak, podobnie jak wszystkie leki psychotropowe, trifluperidol nie tylko wpływa na określone procesy metaboliczne w mózgu, ale także wpływa na cały organizm, tak jak w krwiobiegu po podaniu.
W rezultacie podawanie trifluperidolu ma również wpływ na przykład na tak zwane zwoje podstawy. Są to jądra znajdujące się poniżej kory mózgowej, które są odpowiedzialne za zdolności motoryczne, ale również odgrywają znaczącą rolę w afektach, osobistej woli, spontaniczności itp.
Podawanie neuroleptyków (typowych i nietypowych) może mieć również wpływ na serce, równowagę hormonalną, funkcje seksualne, nerki itp. Jak dotąd nie ma leków psychotropowych, które działają tylko na określone miejsca w mózgu. W rezultacie należy spodziewać się szeregu skutków ubocznych.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
W praktyce psychiatrycznej trifluperidol jest / był stosowany głównie przeciwko objawom psychotycznym w kontekście chorób maniakalnych lub schizofrenicznych. Mogą to być urojenia, zaburzenia ego, zaburzenia afektu, formalne zaburzenia myślenia itp. W pewnych okolicznościach lekiem można również leczyć psychozy spowodowane organicznie. Psychozy spowodowane organicznie mogą być fizycznie uzasadnione i mogą być spowodowane na przykład guzem mózgu lub urazowym uszkodzeniem mózgu. Ponieważ objawy są podobne do objawów psychozy maniakalnej lub schizofrenicznej, można wskazać trifluperidol.
Dalsze obszary zastosowania trifluperidolu to pobudzenie psychomotoryczne, pobudzenie w kontekście niepełnosprawności umysłowej lub w kontekście zaburzeń ze spektrum autyzmu, a także nudności i wymioty. W rzadkich przypadkach trifluperidol jest również stosowany w leczeniu tików. Wynika to z faktu, że trifluperidol, jako bardzo silny neuroleptyk, ma również działanie uspokajające.
Podaje się od 2,5 do 16 mg składnika aktywnego. Optymalna dawka różni się w zależności od pacjenta, chociaż w ostrych epizodach psychotycznych zwykle podaje się wyższe dawki niż w innych wskazaniach.
Oprócz stosowania w ostrych epizodach psychotycznych trifluperidol jest / był również stosowany w celu zapobiegania temu. Podczas gdy działanie uspokajające pojawia się natychmiast, efekt przeciwpsychotyczny trwa kilka dni lub tygodni. Regularne stosowanie leku może pomóc w zapobieganiu nawrotom, utrzymując równowagę poziomów dopaminy w szczelinie synaptycznej.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyZagrożenia i skutki uboczne
Trifluperidol jest jednym z najsilniejszych neuroleptyków. Jednak jest to również lek, który zwykle ma bardzo poważne skutki uboczne. W szczególności należy wspomnieć o tak zwanych pozapiramidowych zaburzeniach motorycznych (EPMS), które mogą obejmować objawy podobne do objawów choroby Parkinsona, niepokój związany z siedzeniem i ruchem oraz wczesną i późną dyskinezę. Wczesne i późne dyskinezy to mimowolne drgawki w okolicy gardła i języka, które są często nieodwracalne i powodują szczególne cierpienie pacjentów. Stwierdzono, że te pozapiramidowe zaburzenia motoryczne występują szczególnie często i ciężko przy podawaniu trifluperydolu.
Regularnym następstwem jest również depresja polekowa, a także zaburzenia hormonalne, drgawki, zaburzenia morfologii krwi i bóle głowy. W rzadkich przypadkach lek może wywołać tzw. Złośliwy zespół neuroleptyczny, który może zagrażać życiu i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej oraz odstawienia leku.
Z powodu tych skutków ubocznych, które nie są w dobrej proporcji do pozytywnego efektu, trifluperidol jest niepopularnym lekiem, który od dawna został zastąpiony przez inne.
.jpg)
