Trypsynogen jest zymogenem lub proenzymem. Proenzymy są nieaktywnymi prekursorami enzymów. Trypsynogen jest nieaktywnym prekursorem enzymu trawiennego trypsyny.
Co to jest trypsynogen?
Trypsynogen to tak zwany proenzym. Proenzym jest prekursorem enzymu. Jednak ten wstępny etap jest nieaktywny i należy go najpierw aktywować. Aktywacja odbywa się poprzez proteazy, sam enzym lub w zależności od wartości pH lub substancji chemicznych.
W swojej aktywnej postaci trypsynogen nazywa się trypsyną. Odgrywa ważną rolę w trawieniu, a zwłaszcza w rozkładzie białek. Brak trypsynogenu może prowadzić do zaburzeń trawienia.
Funkcja, efekt i zadania
Trypsynogen jest wytwarzany przez trzustkę. Produkcja odbywa się w zewnątrzwydzielniczej części trzustki. Trzustka to najważniejszy gruczoł trawienny w organizmie człowieka. Wraz z trypsynogenem wytwarzane są tu dalsze enzymy trawienne i proenzymy.
Trypsynogen, wraz z chymotrypsynogenem i elastazą, jest jednym z enzymów rozszczepiających białka. Są również znane jako proteazy. Substancje te wraz z enzymami rozszczepiającymi węglowodany, enzymami rozszczepiającymi tłuszcz oraz płynem zawierającym wodorowęglan tworzą wydzielinę trzustkową. Trzustka produkuje około półtora litra tej wydzieliny trawiennej dziennie.
Dokładna ilość i skład wydzielanej wydzieliny zależy od spożytego pokarmu. Na przykład im więcej białka zostało zjedzone, tym wyższy był udział enzymów rozszczepiających białka. Uwalnianie trypsynogenu jest również kontrolowane przez mechanizmy przywspółczulne i hormonalne. Decydującą rolę odgrywają tu hormony sekretyna i cholecystokinina (CCK).
Edukacja, występowanie, właściwości i optymalne wartości
Przez przewody trzustkowe trypsynogen dociera do dużego przewodu trzustkowego wraz z pozostałą wydzieliną trzustkową. To otwiera się do jelita cienkiego. Trypsynogen jest przekształcany do postaci aktywnej w jelicie cienkim. W tym celu heksapeptyd jest oddzielany od proenzymu przez enterokinazę. To tworzy aktywny enzym trawienny trypsynę.
Trypsyna jest endopeptydazą i rozkłada białka. Jeśli przyjrzysz się uważnie, w zależności od regionu jelit, trypsyna rozszczepia wiązania białkowe z podstawowymi aminokwasami lizyną, argininą i cysteiną. Trypsyna działa najskuteczniej w warunkach podstawowych, tj. Przy wartości pH między 7 a 8. Warunki te zapewnia podstawowa wydzielina trzustkowa w jelicie cienkim. Ale trypsyna ma inne zadanie. Działa jako aktywator dla innych proenzymów. Na przykład przekształca proenzym chymotrypsynogen w aktywną postać chymotrypsyny.
Pozostaje teraz pytanie, dlaczego trzustka nie wytwarza bezpośrednio trypsyny, ale raczej nieaktywny prekursor. Odpowiedź jest całkiem prosta. Gdyby aktywne enzymy trawienne krążyły już w trzustce, zaczęłyby działać również w trzustce. Trzustka sama by się strawiła. Ten proces jest również znany jako autodestrukcja. Występuje na przykład w ostrym zapaleniu trzustki.
Choroby i zaburzenia
Ostre zapalenie trzustki to zapalenie trzustki. Kamienie żółciowe są najczęstszą przyczyną tak groźnego zapalenia. Kiedy migrują z pęcherzyka żółciowego przez drogi żółciowe, często utkną w ujściu do jelita cienkiego.
U wielu osób przewód żółciowy otwiera się do jelita cienkiego razem z przewodem trzustkowym, więc jeśli przewód żółciowy zostanie przeniesiony w tym miejscu, przewód trzustkowy jest automatycznie przemieszczany. W wyniku tego przemieszczenia wydzielina trawienna trzustki cofa się w małych pasażach. Z powodów, które nie są jeszcze w pełni zrozumiałe, proenzymy są aktywowane wcześnie. Trypsynogen zamienia się w trypsynę, a chymotrypsynogen w chymotrypsynę. Enzymy trawienne działają w trzustce i trawią tkankę trzustkową. Prowadzi to do rozpadu tkanki i ciężkiego stanu zapalnego. Ostre zapalenie trzustki zaczyna się nagle z silnym bólem w górnej części brzucha.
Ból może promieniować do pleców w kształcie paska i towarzyszyć mu nudności i wymioty. W jamie brzusznej gromadzi się powietrze, co w połączeniu z charakterystycznym napięciem obronnym prowadzi do zjawiska gumowego brzucha. Jeśli ściany trzustki są tak mocno uszkodzone, że wydzielina trzustkowa przedostaje się do jamy brzusznej, mogą również rozwinąć się inne narządy. Może wystąpić posocznica. W ciężkich przypadkach można zaobserwować niebiesko-zielone plamki w okolicy pępka (znak Cullena) lub w okolicy boków (znak Graya-Turnera). W laboratorium można wykryć podwyższone stężenie trypsyny w surowicy.
Z kolei w przypadku niewydolności trzustki brakuje trypsynogenu, a co za tym idzie również trypsyny. Utrata funkcji trzustki wpływa również na inne enzymy trawienne i proenzymy. Niewydolność trzustki zwykle wynika z wcześniejszego zapalenia. Szczególną rolę odgrywa tu przewlekłe zapalenie trzustki. Ponad 80% z nich jest wynikiem przewlekłego nadużywania alkoholu.
Jednak niewydolność trzustki może również wystąpić, na przykład w mukowiscydozie. Mukowiscydoza jest chorobą dziedziczną, która atakuje trzustkę, płuca, wątrobę i jelita. Szczególnie dotknięte są gruczoły tych narządów. Wydzielanie trzustki u pacjentów z mukowiscydozą jest znacznie bardziej lepkie niż u osób zdrowych. Zatyka przewody trzustkowe, powodując stan zapalny.
Brak enzymów trawiennych w niewydolności trzustki prowadzi przede wszystkim do problemów trawiennych. Osoby dotknięte chorobą cierpią na gazy, wzdęcia i biegunkę. Typowe są również tak zwane stolce tłuszczowe, które są spowodowane niedostatecznym trawieniem tłuszczu. Taboret będzie wyglądał na tłusty, błyszczący i śmierdzący. Charakterystyczna jest również utrata masy ciała pomimo niezmienionego lub nawet zwiększonego spożycia pokarmu.
