Kwas alfa-linolenowy

Tak jak Kwas alfa-linolenowy nazywany jest trójnienasyconym kwasem tłuszczowym. Należy do grupy kwasów omega-3.

Co to jest kwas alfa-linolenowy?

Kwas alfa-linolenowy (ALA) lub Kwas linolenowy to kwas tłuszczowy omega-3 (kwas tłuszczowy n-3), który jest jednym z potrójnie nienasyconych kwasów tłuszczowych. Są to długołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które mają kilka podwójnych wiązań. Wiązanie występuje na trzecim atomie węgla.

Do najważniejszych przedstawicieli kwasów tłuszczowych omega-3 należą kwas alfa-linolenowy, kwas dokozaheksaenowy (DHA) oraz kwas eikozapentaenowy (EPA). Kwas alfa-linolenowy jest niezbędny. Oznacza to, że organizm nie może sam wyprodukować tej witalnej substancji. Z tego powodu należy go przyjmować z dietą. Wzór chemiczny kwasu linolenowego to C18H30O2. W temperaturze pokojowej tworzy bezbarwną, oleistą ciecz.

Funkcja, efekt i zadania

W organizmie człowieka z kwasu alfa-linolenowego powstaje kwas eikozapentaenowy, który jest substancją wyjściową do produkcji eikozanoidów.

Te z kolei są ważne dla wielu ważnych funkcji organizmu, takich jak tętno, ciśnienie krwi i mięśnie. Zapobiegają również problemom z sercem. Kwas linolenowy jest przekształcany przez enzym zwany delta-6 desaturazą. Bez tego enzymu istnieje ryzyko chorób skóry, takich jak egzema.

Kwas linolenowy jest również częścią lipidów błony komórkowej. Podwójne wiązania w konfiguracjach cis powodują załamanie w strukturze molekularnej. Specjalna struktura zapewnia elastyczność błony komórkowej, co oznacza, że ​​pozostaje ona elastyczna i sprężysta. Jest to ważne dla optymalnego dostarczania składników odżywczych i usuwania produktów odpadowych. Jeśli udział kwasów tłuszczowych trans lub nasyconych kwasów tłuszczowych jest zbyt wysoki, błony komórkowe stają się sztywne, przez co nie jest już możliwe dobre zaopatrzenie w składniki odżywcze i tlen.

Szczególnie ważne dla czerwonych krwinek (erytrocytów) jest zachowanie elastyczności błony. W ten sposób optymalna przepuszczalność do mniejszych naczyń krwionośnych zapewnia dobry dopływ tlenu do sąsiedniej tkanki. Dlatego udana kompozycja kwasów tłuszczowych błon komórkowych ma ogromne znaczenie dla zdrowia.

Kwas alfa-linolenowy odgrywa ważną rolę w procesach zapalnych organizmu oraz w ich zwalczaniu. Ponadto uważa się, że kwas tłuszczowy omega-3 jest skuteczny w leczeniu choroby wieńcowej. Ma więc bezpośredni wpływ na metabolizm cholesterolu. Ponadto kwas linolenowy odgrywa rolę w regulacji ciśnienia krwi. Ich działanie przeciwzapalne wynika z obniżenia parametrów zapalenia cRP (białko c-reaktywne) i TNF (czynnik martwicy nowotworu). To z kolei pozytywnie wpływa na zapalne choroby reumatyczne.

Według najnowszych odkryć naukowych kwas alfa-linolenowy wspomaga również metabolizm kości i zmniejsza utratę masy kostnej w starszym wieku.

Edukacja, występowanie, właściwości i optymalne wartości

Ludzki organizm nie wytwarza kwasu alfa-linolenowego. Jednak może być wytwarzany syntetycznie przez przemysł. Najważniejszym surowcem do produkcji jest olej lniany.

Cenny kwas linolenowy występuje głównie w olejach roślinnych. Należą do nich olej lniany o zawartości 50 procent, olej sojowy, olej rzepakowy, olej z orzechów włoskich, olej z pestek winogron, olej chia, olej słonecznikowy i olej konopny. Kwas tłuszczowy omega-3 jest również bogaty w zielone warzywa, takie jak brukselka, szpinak i jarmuż. Inne pokarmy zawierające kwas linolenowy to smalec, siemię lniane, kiełki pszenicy, dzikie jagody i specjalne dzikie zioła.

Zapotrzebowanie na kwas alfa-linolenowy zwykle wzrasta w wyniku znacznego wysiłku fizycznego, takiego jak sporty wyczynowe. DGE (Niemieckie Towarzystwo Żywienia) zaleca zwiększone spożycie kwasu alfa-linolenowego. Idealny stosunek kwasu alfa-linolenowego do kwasu linolowego wynosi 5: 1. Jednak w krajach uprzemysłowionych stosunek ten wynosi zwykle 8: 1. Ludzie potrzebują każdego dnia około jednego grama kwasu alfa-linolenowego. DGE zaleca dzienne spożycie 0,5% dziennego spożycia energii. Odpowiada to średniemu dziennemu spożyciu energii w wysokości 2000 kcal dziennie.

Jednak kwota ta jest absolutnym minimum. Dlatego bardziej sensowne jest spożywanie 1,5 grama kwasu linolenowego dziennie. Osoby cierpiące na choroby przewlekłe powinny nawet podwoić lub potroić spożycie. Aby zapobiec zawałowi serca, niektórzy lekarze zalecają cotygodniowe przyjmowanie kwasów tłuszczowych omega-3 w ilości 6 gramów.

Choroby i zaburzenia

Niedobór kwasu alfa-linolenowego występuje tylko w rzadkich przypadkach. Możliwe przyczyny objawów niedoboru to sztuczne odżywianie, które jest wolne od tłuszczów lub trwałe zaburzenia ich trawienia.

Niedobór kwasu linolenowego objawia się dolegliwościami, takimi jak drżenie, osłabienie mięśni, problemy ze wzrokiem, słabe gojenie się ran oraz zaburzenia wrażliwości na głębokość i powierzchnię. Ponadto osoby dotknięte chorobą mają ograniczenia w zdolności uczenia się. Niemowlęta i małe dzieci mogą również cierpieć na niedobór kwasu alfa-linolenowego. Prowadzi to do zaburzeń widzenia, problemów z nerwami i upośledzenia wzrostu. Od 1993 roku dzieciom podaje się również kwasy tłuszczowe omega-3 w swojej specjalnej diecie, aby przede wszystkim nie cierpiały z powodu niedoboru.

Ale nadmiar kwasu alfa-linolenowego jest również uważany za niezdrowy. Nadmierne spożycie kwasów tłuszczowych omega-3 zwiększa skłonność do krwawień. W sferze ewentualnych istnieje również funkcjonalna utrata układu odpornościowego i leukocytów (białych krwinek). Z tego powodu udział kwasu linolenowego nie powinien przekraczać 3 procent energii.

Należy również zachować ostrożność podczas przyjmowania niektórych leków, takich jak antykoagulanty. Ze względu na zwiększone spożycie kwasów tłuszczowych omega-3 istnieje ryzyko wydłużenia czasu krwawienia lub innego negatywnego wpływu na zdrowie. Ponadto należy zapytać lekarza lub farmaceutę o możliwe interakcje między lekami a kwasem alfa-linolenowym w przypadku regularnego zażywania narkotyków.

Działanie terapeutyczne kwasów tłuszczowych omega-3, takich jak kwas linolenowy, polega na obniżeniu odporności organizmu. Zwiększa to podatność na infekcje.