Leki przeciwpadaczkowe

Leki przeciwpadaczkowe - także jako Leki przeciwdrgawkowe znane - to leki stosowane w leczeniu padaczki (drgawek). Ponadto stosowane są profilaktycznie jako terapia migreny oraz w terapii bólu. Pierwsze leki przeciwpadaczkowe testowano już w 1912 roku.

Co to są leki przeciwpadaczkowe?

Leki przeciwpadaczkowe to chemiczno-farmaceutyczne leki stosowane głównie w leczeniu chorób epileptycznych. W zależności od grupy farmakologicznej substancji czynnej, do której należy lek przeciwpadaczkowy, lek stosuje się również w innych chorobach. Inne obszary zastosowań obejmują za. ból nerwobólowy, fibromialgia, neuropatia, parestezja.

W przypadku leków przeciwdrgawkowych - jak nazywa się je także lekami przeciwpadaczkowymi - rozróżnia się produkty klasyczne i tzw. Nowe leki przeciwpadaczkowe. Nie każdy lek z tych grup leków jest odpowiedni dla wszystkich rodzajów napadów. W zależności od tego, które obszary mózgu są dotknięte napadem padaczkowym i czy jest to napad ogniskowy czy uogólniony (obejmujący cały mózg), przepisywane są różne leki przeciwpadaczkowe.

Leki przeciwpadaczkowe stosuje się przede wszystkim w celu zmniejszenia przekazywania bodźców oraz pobudliwości neuronalnej ośrodkowego układu nerwowego.

Zastosowanie, działanie i zastosowanie

Leki przeciwpadaczkowe są stosowane głównie w leczeniu napadów padaczkowych. Padaczka jest spowodowana nadmierną aktywnością nerwów elektrycznych w mózgu. Funkcja mózgu jest poważnie ograniczona przez przeciążenie dróg nerwowych. Z każdym napadem padaczkowym mózg jest trwale uszkodzony. Z tego powodu padaczkę należy leczyć lub stale leczyć profilaktycznie lekami przeciwpadaczkowymi.

Jednak leki przeciwpadaczkowe są stosowane nie tylko w leczeniu epilepsji. Służą jako profilaktyka podczas operacji mózgu, rdzenia kręgowego i kręgosłupa, zapobiegając napadom drgawkowym podczas zabiegu chirurgicznego. W szczególności w ostatnich latach odkryto również leki przeciwpadaczkowe stosowane w leczeniu bólu. Wraz z wybranymi środkami przeciwbólowymi można skutecznie leczyć ból neuralgiczny. Inne obszary zastosowania leków przeciwpadaczkowych to odstawienie alkoholu i leków oraz znieczulenie.

Leki przeciwpadaczkowe działają bezpośrednio na układ nerwowy i komórki nerwowe. Zapewniają zahamowanie przekazywania bodźców przez nerwy i zmniejszenie pobudliwości komórek nerwowych w mózgu. Leki przeciwpadaczkowe mają trzy mechanizmy działania. Oddziałują na neuroprzekaźniki (substancje przekaźnikowe układu nerwowego). Najważniejszym neuroprzekaźnikiem hamującym napady drgawek jest kwas gamma-aminomasłowy (GABA). Tak zwane benzodiazepiny i barbiturany są stosowane w celu zwiększenia efektu i czasu trwania działania własnej substancji przekaźnikowej mózgu GABA.

Leki przeciwpadaczkowe oddziałują również na sód i wapń, które zwiększają przekazywanie bodźców do nerwów. Za pomocą leków przeciwpadaczkowych zmniejsza się wchłanianie minerałów, dzięki czemu przekazywanie bodźców i pobudliwość komórek nerwowych są zmniejszone lub zablokowane. Innym mechanizmem działania leków przeciwpadaczkowych jest hamowanie w mózgu różnych enzymów, które zwiększają przewodnictwo bodźców i pobudliwość komórek nerwowych.

Ziołowe, naturalne i farmaceutyczne leki przeciwpadaczkowe

Leki przeciwpadaczkowe należą do grupy leków heterogenicznych. Leki przeciwpadaczkowe dzielą się na barbiturany, benzodiazepiny, suksymidy, karboksyamidy i nowe leki przeciwpadaczkowe.

Barbiturany, takie jak B. Fenobarbital i Primodon są stosowane w długotrwałym leczeniu padaczki. Postać dawkowania ma postać tabletek.

Benzodiazepiny, takie jak B. Diazepam, Lorazepam, Chlordiazepoxid i Triazolam są również przeznaczone do długotrwałego leczenia napadów padaczkowych. Postacie dawkowania to tabletki, kapsułki, roztwory do wstrzykiwań i kropli.

Jednak barbiturany i benzodiazepiny nie są klasycznymi lekami przeciwpadaczkowymi. Jego rzeczywiste obszary zastosowania obejmują leczenie depresji, dolegliwości psychosomatycznych, bólu i zaburzeń lękowych. Jednak wykazano, że te grupy leków są również skuteczne w leczeniu padaczki.

Suximidy, takie jak fenytoina, są pochodnymi hydantoiny, które są stosowane w długotrwałym leczeniu padaczki. Fenytoina ma szeroki mechanizm działania i jest odpowiednia w przypadku łagodnych postaci padaczki, jak również w przypadku napadów padaczkowych typu grand mal i tak zwanego stanu padaczkowego. Fenytoina jest dostępna w postaci tabletek i roztworów do wstrzykiwań do leczenia ostrego.

Karboksamidy, takie jak karbamazepina i okskarbazepina, są stosowane zarówno w leczeniu epilepsji, jak i terapii bólu. Postacie dawkowania to tabletki, tabletki opóźniające i roztwory do wstrzykiwań.

Leki pierwszego wyboru do długotrwałego leczenia to karbamazepina, walproinian, diazepam i lorazepam. W przypadku nietolerancji lub interakcji z innymi lekami, tj. re. R. Stosuje się fenobarbital, etosksymid i fanytoinę.

Tzw. Nowe leki przeciwpadaczkowe gabapentyna, lamotrygina, tiagabina, topiramat i wigabatryna są stosowane jako dodatkowe środki terapeutyczne w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.

Zagrożenia i skutki uboczne

Wiele Leki przeciwpadaczkowe działają uspokajająco, zwłaszcza z grupy benzodiazepin i barbituranów. Z tego powodu należy zachować szczególną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

Leki przeciwpadaczkowe nie powinny być stosowane w okresie ciąży, ponieważ wykazano, że uszkadzają zarodek. Z tego powodu należy zadbać o to, aby ciąża nie wystąpiła. Ponieważ leki przeciwpadaczkowe zmniejszają skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych (pigułka, trzymiesięczna iniekcja, Implanon), w celu uniknięcia ciąży należy stosować dodatkowe metody antykoncepcji, takie jak prezerwatywy.

Leki przeciwpadaczkowe mają szczególnie intensywny wpływ na serce i jego funkcję. W przypadku chorób serca, zaburzeń czynności wątroby lub chorób nerek nie wolno przyjmować leków przeciwpadaczkowych. Inne działania niepożądane obejmują zwiększenie lub utratę masy ciała, wysypkę, swędzenie, chwiejny chód, brak koordynacji, bezsenność, zaburzenia mowy, mimowolne ruchy, zapalenie dziąseł, nudności, wymioty i zaburzenia tkanki łącznej.

Ze względu na częste interakcje z innymi lekami należy skonsultować się z lekarzem i farmaceutą w przypadku przyjmowania innych leków - w tym homeopatycznych. Stosowanie leków przeciwpadaczkowych wymaga regularnych badań krwi.

Interakcje lekowe

Leki przeciwpadaczkowe może przyspieszyć rozkład innych leków. Dotyczy to: tabletek antykoncepcyjnych, leków przeciwdepresyjnych, kwasu walproinowego, cyklosporyny, neuroleptyków.

Następujące leki hamują rozkład leków przeciwpadaczkowych, przez co może dojść do przedawkowania lub zatrucia: Antybiotyki, takie jak B. Erytromycyna i troleandromycyna, loratadyna, inhibitory proteazy (leczenie HIV), wiloksazyna, werapamil itp.

Nie należy przyjmować leków przeciwpadaczkowych razem z sokiem grejpfrutowym, ponieważ jego składniki hamują rozkład leków przeciwpadaczkowych. Nie wolno również przyjmować leków ziołowych, takich jak ziele dziurawca, z lekami przeciwpadaczkowymi, ponieważ również poważnie osłabiają skuteczność leku.

Witaminy i minerały, np B. Wapń i magnez mogą zmniejszać skuteczność leków przeciwpadaczkowych. Nie wolno przyjmować przeciwpadaczkowej karbamazepiny razem z fenytoiną o działaniu przeciwpadaczkowym, ponieważ wzajemnie ograniczają one skuteczność.