Tak jak Atetoza nazywa się zaburzeniem ruchu. To jedna z hiperkinez.
Co to jest atetoza?
© bilderzwerg - stock.adobe.com
Lekarze rozumieją atetozę jako formę zaburzenia ruchu. Należy do grupy hiperkinezje pozapiramidowe na. Osoby dotknięte chorobą cierpią na powolne i niekontrolowane ruchy kończyn, które są podobne do śrub.
Szczególnie dotknięte są ręce. U większości pacjentów rozwija się również pląsawica. Jest to ruch niepokoju związany z mimowolnymi, szybkimi skurczami mięśni. W medycynie proces ten nazywany jest pląsawicą.
Atetoza występuje najczęściej u dzieci. Typową cechą zaburzenia ruchu są dziwne nierówności, które występują naprzemiennie. Ponadto dochodzi do nienaturalnego nadmiernego rozciągnięcia stawów.
Atetoza może wystąpić tylko po jednej stronie ciała, co jest znane jako hemiatetoza, i na obu połowach ciała (atetoza podwójna). Niektórzy eksperci nazywają tylko atetozę dystonia dystalna lub powolna pląsawica uważane. W większości przypadków zaburzeniu ruchu towarzyszą inne objawy neurologiczne.
przyczyny
Atetoza i pląsawica są spowodowane uszkodzeniem zwojów podstawy bladej i prążkowia. Zwoje podstawy to jądra z istoty szarej mózgu. Znajdują się pod korą mózgową. Ich główną funkcją jest regulacja zdolności motorycznych. Prążkowie (ciało w paski) składa się z jądra ogona (jądro ogoniaste) i jądra soczewki zewnętrznej (skorupa).
Uszkodzenie mózgu powodujące atetozę ma miejsce już we wczesnym dzieciństwie. Częstą przyczyną jest encefalopatia bilirubiny (kernicterus). W ośrodkowym układzie nerwowym niemowląt dochodzi do znacznych uszkodzeń spowodowanych ponadprzeciętnym wzrostem bilirubiny, która jest substancją rozkładającą czerwony barwnik krwi. Innym wyzwalaczem wczesnego dzieciństwa jest choroba Little'a. To poważne uszkodzenie mózgu występuje przed porodem lub w jego trakcie.
Możliwe przyczyny to powikłania podczas ciąży, infekcje obejmujące mózg, niedrożność naczyń w okolicy mózgu lub brak tlenu. Ale atetoza może również wystąpić u dorosłych. Jest to głównie hemiatetoza. Jest to spowodowane atakiem nuklearnym, szczególnym rodzajem udaru. Dzieje się to poprzez spontaniczne zmniejszenie przepływu krwi do blady i skorupy.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na parestezje i zaburzenia krążeniaObjawy, dolegliwości i oznaki
Główną cechą atetozy jest zaburzenie koordynacji tonicznej. Prowadzi to do hiperkinetycznych sekwencji ruchu. Pacjent wykonuje niekontrolowane, powolne i skrętne ruchy rąk, ramion i nóg oraz tułowia. Ruchy ciała są mimowolne. Występuje również drganie mięśni. Uwaga i podniecenie psychiczne potęgują pobudzenie. Z drugiej strony podczas snu zwykle nie występują niespokojne ruchy.
Ruchy często mają spiralny kształt i są przypadkowe. Dłonie, szyja i twarz są poważnie uszkodzone. Typowe objawy to rozchylanie palców, wykrzywianie i wykręcanie ust oraz nadmierne rozciąganie dłoni, co wydaje się dziwne.
Inne nieprawidłowości to ściskanie szyi, ruchy obrotowe głową i zwiększone wydzielanie śliny. Pacjent idzie potykając się i prześcigając. Często zdarza się, że dochodzi do połączenia atetozy i spastyczności. W niektórych stawach istnieje ryzyko zwichnięcia (zwichnięcia) z powodu nadmiernej ruchliwości.
Diagnoza i przebieg
Jeśli podejrzewa się, że dziecko ma atetozę z powodu nieprawidłowości motorycznych lub dziwnych nieprawidłowości ułożenia rąk, należy skonsultować się z lekarzem. To samo dotyczy dorosłych, którzy dostrzegają w sobie niezwykłe zaburzenia ruchowe.
Pierwszym krokiem diagnozy jest przegląd historii choroby pacjenta. Rodzice dziecka są pytani o objawy i możliwe wcześniejsze choroby. Następnie lekarz przeprowadzi badanie fizyczne.
Wykorzystuje również metody obrazowania, aby szukać możliwych uszkodzeń mózgu, które mogą być odpowiedzialne za zaburzenia ruchu. W zależności od przyczyny atetozy możliwe są dalsze badania.
W dalszym przebiegu atetoza często prowadzi do nieporozumień komunikacyjnych u dzieci, które są spowodowane zaburzeniami mowy oraz mimowolnymi gestami i mimiką. W rezultacie można sobie wyobrazić zaburzenia emocjonalne u dziecka. Ponadto rozwój sensomotoryczny jest opóźniony, co oznacza, że osoby dotknięte chorobą mogą chodzić późno lub tylko z pomocą.
Komplikacje
Atetoza ma bardzo negatywny wpływ na codzienne życie pacjenta i może w stosunkowo dużym stopniu ograniczać jego życie. Prowadzi to do bardzo szybkich i niekontrolowanych ruchów, których pacjent nie jest w stanie kontrolować. Może to prowadzić do poważnych problemów, szczególnie w przypadku dzieci, ponieważ są one zastraszane lub dokuczane z powodu atetozy.
W takim przypadku pojawia się depresja i inne ograniczenia psychologiczne. Życie codzienne osoby dotkniętej chorobą jest ograniczone przez atetozę i wielu czynności nie można wykonywać. Oprócz ruchów często dochodzi do niekontrolowanego wypływu śliny i dziwacznych ruchów lub przeprostu kończyn. Z powodu atetozy pacjent może mimowolnie zwichnąć stawy lub kończyny.
Bezpośrednie leczenie nie jest możliwe w przypadku atetozy, więc nie ma dalszych komplikacji. Możliwe jest jednak ograniczenie dziwacznych ruchów, a także kontrolowanie i uspokajanie oddechu osoby zainteresowanej. Niektóre terapie mogą również leczyć problemy społeczne, dzięki czemu na starość nie ma dolegliwości ani problemów.
Jednak atetoza nie ma negatywnego wpływu na długość życia. Jednak szczególnie dzieci z atetozą wymagają specjalnego traktowania, aby nie zostały wykluczone społecznie.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
W przypadku atetozy w każdym przypadku należy skonsultować się z lekarzem. Ta choroba nie leczy się samoczynnie, a osoby nią dotknięte są zdecydowanie zależne od leczenia. Bez leczenia stawy mogą być nadmiernie rozciągnięte lub zwichnięte. Z reguły mimowolne ruchy i drżenie mięśni lub stawów są objawami atetozy i należy je zbadać. W dotkniętych obszarach mogą również wystąpić skurcze i ból.
Często zdarza się, że osoby dotknięte chorobą cierpią na atetozę z powodu zaburzeń uwagi i koncentracji i na przykład nie mogą chodzić na lekcje. Należy również skonsultować się z lekarzem, jeśli ręce lub nogi są nadmiernie rozciągnięte. Zwiększone wydzielanie śliny jest również objawem atetozy i musi zostać zbadane przez lekarza. Nierzadko zdarza się, że osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu różnych spastyczności, a tym samym znacznych ograniczeń w ich życiu. Przede wszystkim można skonsultować się z lekarzem rodzinnym w celu postawienia diagnozy. Dalsze postępowanie w przypadku indywidualnych skarg jest następnie przeprowadzane przez odpowiedniego specjalistę.
Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy
Leczenie i terapia
Istnieje ograniczona liczba dostępnych opcji leczenia atetozy. Podstawowym celem terapii jest zmiana kontroli postawy poprzez kontrolowanie mimowolnych ruchów. Jednocześnie ważne jest, aby poprawić oddychanie pacjenta i wspierać jego komunikację. Ważne jest również promowanie lokomocji, dzięki czemu można również korzystać z pomocy, oraz ułatwianie przyjmowania pokarmu. Ponadto należy zapobiegać następstwom szkód czuciowo-ruchowych i emocjonalno-społecznych.
Ćwiczenia fizjoterapeutyczne uważane są za najlepszą metodę walki z zaburzeniami ruchu. Obejmuje to przede wszystkim tak zwaną metodę Bobatha. Koncepcja Bobath została opracowana w 1943 roku przez niemiecką fizjoterapeutkę Bertę Bobath (1907-1991) i jej męża, neurologa, szczególnie dla dzieci i dorosłych cierpiących na choroby neurologiczne.
Metoda obejmuje specjalne ćwiczenia, które służą do nauki naturalnych pozycji i ruchów. Niektórzy pacjenci są również poddawani terapii lekowej. Podaje się preparaty takie jak klonazepam, haloperidol i tiapryd. W ten sposób należy uzyskać pozytywny wpływ na atetozę.
Perspektywy i prognozy
Prognozy dotyczące atetozy nie są zbyt optymistyczne. Wraz z chorobą nie następuje ustąpienie objawów. Zgodnie z obecnym stanem nauki uszkodzenia mózgu nie można wyleczyć. Jednak w niektórych obszarach możliwe jest złagodzenie objawów i praktykowane z powodzeniem.
Stopień poprawy jest indywidualny i zależy od ciężkości choroby. Fizjoterapia, porady żywieniowe i psychoterapia są zwykle zawarte w planie leczenia. Wzmocnienie mięśni i sekwencje ruchów treningowych pomagają uzyskać lepsze samopoczucie w życiu codziennym. Przy zdrowej i optymalnie zbilansowanej diecie można również zaobserwować poprawę jakości życia pacjenta. Jest dostosowany do potrzeb organizmu, a tym samym do mięśni i układu odpornościowego.
Terapeuta zajmuje się problemami emocjonalnymi i duchowymi. Ponieważ atetoza skraca życie, istnieje zagrożenie wykluczeniem społecznym i często rozwija się depresja, wsparcie terapeutyczne pomaga w radzeniu sobie i przetwarzaniu okoliczności w życiu codziennym.
Ponadto restrukturyzacja sytuacji wewnętrznej pomaga wzmocnić dobrostan. Ukierunkowane ćwiczenia i pomoce promujące naukę naturalnych pozycji i sekwencji ruchu pomagają pacjentowi radzić sobie w codziennym życiu. Ponadto leczenie farmakologiczne przynosi ulgę w niektórych objawach.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na parestezje i zaburzenia krążeniazapobieganie
Nie są znane żadne środki zapobiegające atetozie. Tym ważniejsze jest szybkie rozpoczęcie terapii, gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki zaburzenia ruchu.
Opieka postpenitencjarna
Atetoza wymaga długotrwałej terapii, po której następuje zazwyczaj kilkuletnia opieka kontrolna. W wielu przypadkach leczenie przyczynowe nie jest możliwe, ponieważ uszkodzenie pnia mózgu jest trwałe. Opieka kontrolna koncentruje się na regularnych kontrolach kontrolnych, podczas których odpowiedzialny neurolog lub ortopeda wykonuje różne badania ultrasonograficzne i skany mózgu.
Pozwala to na dokładne określenie stanu zdrowia i optymalizację leczenia. Opieka pooperacyjna obejmuje również szeroko zakrojoną fizjoterapię. Leczenie to często trzeba kontynuować latami, w zależności od tego, czy atetoza się utrzymuje i na które obszary mózgu dochodzi w przebiegu choroby. Opieka kontrolna obejmuje również dyskusje z pacjentami.
W zależności od ciężkości choroby mogą one mieć miejsce co cztery do ośmiu tygodni lub co sześć miesięcy. W przypadku ciężkiego przebiegu choroby lekarz wykorzysta rozmowę pacjenta, aby znaleźć możliwe przyczyny postępującego nasilania się objawów. Ponieważ atetoza może mieć bardzo różne skutki, dalsza opieka zawsze zależy od indywidualnego stanu zdrowia pacjenta.
Zasadniczo przeprowadza się skany mózgu, rozmowy z pacjentami, badania kości i stawów oraz zabiegi fizjoterapeutyczne. Ponadto lek należy sprawdzić i, jeśli to konieczne, dostosować, aby zapewnić optymalne wyleczenie atetozy.
Możesz to zrobić sam
Ponieważ atetoza jest nieuleczalna, osoby nią dotknięte są zmuszone pogodzić się z chorobą. Im wcześniej to nastąpi, tym lepiej można sobie z tym poradzić. Tutaj pomocne okazały się grupy samopomocy, w których pacjenci wymieniają się doświadczeniami i codziennymi wskazówkami. Ponadto ulgę przynoszą specjalne ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Utrzymują sprężystość więzadeł, mięśni i stawów.
Poprawiają także postawę i oddychanie. Niektóre z obsługiwanych wzorców ruchu można również wykonywać w domu. Szczególnie odpowiednia jest tak zwana metoda Bobath, która koncentruje się na specjalnych ćwiczeniach ruchowych, w których, oczywiście, nowo poznane są wzorce postawy i ruchu.
Wskazany jest również zrównoważony i jak najbardziej zrelaksowany tryb życia - pod względem diety i przebiegu dnia. Ponieważ ruchy są trudne do wykonania, należy odpowiednio dostosować sytuację życiową (słowo kluczowe schody). O pomoc można również zwrócić się do kasy chorych. Popyt jest na pewno wart zachodu.
Kontakt z innymi osobami dotkniętymi chorobą, ale także zachęcanie ludzi z normalnego środowiska pomaga w walce z pojawiającą się depresją. Wielkim błędem byłoby wycofanie się z życia i dobrowolna izolacja. To spowodowałoby, że osoby dotknięte chorobą skoncentrowałyby się wyłącznie na swojej chorobie i nie miałyby dużo radości z życia.
