Plik Bärwurz należy do starych europejskich roślin leczniczych. Dziś jednak zioło to jest mało znane.
Występowanie i uprawa Bärwurz
w Bärwurz (Meum athamanticum) jest jedynym przedstawicielem rodzaju Meum. Należy do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae). Roślina lecznicza osiąga wysokość od 15 do 60 centymetrów i szerokość około 30 centymetrów. Ma wytrzymałe kłącze i wydrążoną łodygę.Kłącze jest również wyposażone w kępkę włókien, a liście są drobno pierzaste. Bärwurz to jedna z wieloletnich roślin zielnych. Kwitną w maju i czerwcu. Jedną z typowych cech rośliny leczniczej jest jej silny zapach, który można wyczuć nawet po wysuszeniu. Jesienią żółtawo-białe kwiaty niedźwiedzia ustępują nasionom, które mają około siedmiu milimetrów długości.
Dom Bärwurza można znaleźć w Europie Zachodniej i Środkowej. Zasięg rośliny może jednak rozciągać się na Bułgarię i południowowłoską Kalabrię. Okazy niedźwiedzia można spotkać nawet w Maroku. Preferowane lokalizacje dla roślin leczniczych to piargi, trawniki pastwiskowe i kamieniste obszary poniżej Krummholz.
Efekt i aplikacja
Składniki niedźwiedzia obejmują olejki eteryczne, ftalidy, monoterpeny, żywicę, tłuszcze, ligustylid, kwas kawowy, cukier, skrobię i gumę. Bearwort jest używany nie tylko jako roślina lecznicza, ale także w kuchni, gdzie jest używany jako zioło. Korzenie i liście przypominające koper nadają mu krzepki smak.
Sznaps Bärwurz jest również bardzo popularny w Bawarii. Świeże liście rośliny podawane są w kuchni jak pietruszka. Mają zdolność pobudzania apetytu i wspomagania trawienia. Bärwurz można podawać na różne sposoby w celach leczniczych. Liście można wyciskać i nakładać na dotknięte obszary jako okłady przy dolegliwościach dny moczanowej lub chorobach skóry.
Możliwe jest również użycie wewnętrzne jako herbata. Łyżeczkę suszonych liści zalewamy 250 mililitrami wrzącej wody. Zaparzanie herbaty zajmuje około dziesięciu minut. Po odcedzeniu preparat można spożyć. Herbatę uważa się za skuteczną w przypadku dolegliwości trawiennych.
Oprócz herbaty, nasiona niedźwiedzia można polać 250 mililitrami przegotowanej wody. Przed odcedzeniem muszą parzyć około 20 minut. Nasiona są odpowiednie do leczenia problemów z pęcherzem, migren i utraty apetytu. Dalsze postacie dawkowania Bärwurza to wywar z korzeni i nalewka.
Możesz również samodzielnie zrobić nalewkę. W tym celu użytkownik napełnia korzenie rośliny do zakręcanego słoika. Następnie wylewa zawartość alkoholem lub podwójnym ziarnem. Kiedy wszystkie części rośliny są zakryte, zamyka miksturę i pozostawia ją stromą przez okres od dwóch do sześciu tygodni. Mieszaninę następnie przecedzono do ciemnej butelki.
Nalewka jest następnie pobierana od jednego do trzech razy dziennie z dziesięcioma do 50 kroplami. Jeśli stężenie nalewki jest zbyt intensywne, można ją rozcieńczyć wodą. Oprócz użytku wewnętrznego, herbatę barwort można również podawać zewnętrznie. Odbywa się to za pomocą ablucji, okładów lub kąpieli.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania
Jako roślina lecznicza, niedźwiedź polarny został dziś w dużej mierze zapomniany. Trudno go znaleźć w dzisiejszych księgach zielarskich. Roślina była za to wysoko ceniona już w starożytności. Był zalecany przez lekarzy, takich jak Dioscorides w I wieku i Galenus w II wieku naszej ery, w leczeniu zatrzymania moczu, problemów ze stawami czy histerii.
W pracy medycznej Physica, uniwersalna uczona Hildegard von Bingen (1098-1179) również wspomniała życzliwie niedźwiedzia. Chwalono pozytywne właściwości leczniczej rośliny na dnę i gorączkę. Nawet dzisiaj medycyna Hildegardy używa niedźwiedzia przeciwko gorączce i niewydolności serca. Roślinę stosuje się również w homeopatii. Z drugiej strony medycyna konwencjonalna nie przywiązuje żadnej wagi do niedźwiedzia.
O Bärwurzu wspomniano również w 1539 r. W księdze ziół Hieronima Bocka (1498-1554). Jego uczeń Jakob Dietrich (1522-1590), zwany także Tabernaemontanus, wychwalał tę roślinę jako składnik średniowiecznego antidotum Theriak. Bärwurz był często uprawiany w ogrodach klasztornych. Czarownica wykorzystywała tę roślinę jako feverfew. Był również używany do porodów. Suszona niedźwiedzica była również wykorzystywana jako pasza, ponieważ bydło unikało świeżych okazów.
Od XIX wieku bylica pospolita była wykorzystywana prawie wyłącznie w weterynarii. Zamiast tego roślina była coraz częściej używana jako przyprawa kuchenna. W Bawarii Bärwurz jest nadal używany jako surowiec do produkcji likieru Bärwurz. Wspomaga to trawienie i wzmacnia żołądek. Środek ludowy poleca barwort do leczenia różnych schorzeń.
Należą do nich gazy, utrata apetytu, katar jelit, problemy z trawieniem, żółtaczka (żółtaczka), zaburzenia pęcherza, niewydolność serca, dna moczanowa, zatrucia, choroby nerek, białaczka i kolka. Inne wskazania to skurcze menstruacyjne, migreny, wysypki na skórze, stres, dolegliwości związane z wiekiem i histeria.
Ponadto mówi się, że Bärwurz ma działanie złuszczające, apetyczne, wzmacniające żołądek, oczyszczające, odtruwające, tonizujące, moczopędne i rozgrzewające. Ponadto roślina lecznicza wzmacnia serce i ma pozytywny wpływ na kobiece miesiączki. Jednak ostrzega się przed zbyt dużą dawką niedźwiedzia. Może to prowadzić do bólu głowy.
