Miotła

Z Miotła to gatunek rośliny należący do rodziny (Faboideae) słyszał. Z janowcem (Janowiec) nie ma nic do roboty, ale jest oddany koziej koniczynie (Cytisus) przypisane. Znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym jako roślina ozdobna oraz w medycynie ludowej.

Występowanie i uprawa miotły

W medycynie ludowej miotła używana jest zwłaszcza przy problemach z układem sercowo-naczyniowym.

Zimowy krzew gołego pręta może osiągnąć wysokość od jednego do dwóch metrów. Po części jest Miotła również nagie latem i zwykle nie starzeje się więcej niż dwanaście lat. Jest to roślina o głębokich korzeniach z małymi guzkami korzeniowymi. Ponadto miotła ma długie, gęste zielone gałęzie. Liście są naprzemienne i trójdzielne. W górnej części gałęzi liście pojawiają się w skupiskach. Miotła uprawia rośliny strączkowe i ma bardzo unikalny kształt kwiatu.

Kształt motyli kwiatów określa nazwę podrodziny. Zwykle kwiaty są żółte i są zapylane przez duże trzmiele. Zastosowany do tego mechanizm, w którym wyrzucany jest pyłek, jest znany jako mechanizm eksplozji. Miotła nie może się zapylać, strąki rozprzestrzeniają się jako zwinięty szew lub na łodydze gołębi. Możliwe jest również przenoszenie przez mrówki. Młode rośliny osiągają w pierwszym roku wysokość prawie jednego metra. Rosną szybko. Dopiero od czwartego roku gwałtownie spada wzrost.

Miotłę można spotkać na pastwiskach, na skraju lasu lub na polach leśnych. Rośnie również w jasnych lasach dębowych i grabowych, o ile gleba jest kwaśna.Obszary, na których występuje szczególnie często, to Sauerland, Renish Slate Mountains i Eifel. Powodem tego jest działająca tam gospodarka naprzemienna wrzosowisk polnych. Preferowane są gleby niskoazotowe, gliniaste lub piaszczyste. Gleby wapienne prawie nie stanowią siedliska dla miotły.

Roślina pochodzi głównie z Europy Zachodniej i Środkowej. Zbyt ostry klimat mu nie odpowiada, dlatego nie można go znaleźć na przykład w Alpach. Miotłę można znaleźć na wysokości do 900 metrów. Roślina również rozbija glebę i wzbogaca gleby ubogie w składniki odżywcze w azot. Dzięki temu drzewa iglaste dobrze rosną z perspektywy czasu w miejscach, w których wyrosła miotła.

Miotła ma tę właściwość wspólną z innymi motylami, które wcześniej były znane jako rośliny strączkowe. Ze względu na wysoką zawartość białka w symbiozę wchodzą określone bakterie glebowe. Zapewnia to wzbogacenie materiałem w sztyfcie. Roślina nie jest zagrożona i występuje często.

Efekt i aplikacja

Toksyczność rośliny należy ocenić przed użyciem. Ze względu na zawarte w niej alkaloidy i flawonoglikozyd, skoparynę, wszystkie części miotły są trujące. Zawiera sparteinę, lupaninę i hydroksylupaninę. Składniki aktywne są toksyczne zarówno dla ludzi, jak i dla niektórych zwierząt. Dlatego miotła może być używana jako roślina lecznicza tylko w bardzo małych ilościach.

Objawy zatrucia to zawroty głowy, bóle głowy, wymioty i biegunka. W ciężkich przypadkach może również wystąpić zapaść krążeniowa z tachykardią. Mogą również wystąpić zaburzenia rytmu serca, niskie ciśnienie krwi lub niedociśnienie. Wspomniane objawy mogą wystąpić po spożyciu od pięciu do dziesięciu nasion.

Z jednej strony miotła jest wykorzystywana jako pokarm zimowy dla jeleni i zajęcy, z drugiej jako krzew ozdobny. Jest to szczególnie ważne, jeśli kolory kwiatów różnią się od standardowych. Różne formy uprawne mają na przykład różowe lub czerwonawe kwiaty motyli. Dodatkowo, ze względu na bakterie guzkowe, jest stosowany jako polepszacz gleby.

Oprócz wspomnianych wyżej toksyn miotła zawiera także aminy biogenne, takie jak dopamina i ryamina. Oprócz tego kwiaty zawierają olejki eteryczne i flawonoidy, takie jak astragalina. Dzięki zawartości alkaloidów pospolite zioło w niewielkich ilościach korzystnie wpływa na zdrowie. Używane są zarówno młode gałązki, jak i pąki kwiatowe.

Obie są stosowane zarówno w medycynie ludowej, jak i konwencjonalnej. W aptece można znaleźć zarówno gotowe preparaty, jak i mieszanki herbat. Miotła jest przetwarzana na krople, tabletki lub roztwory do wstrzykiwań. Mogą zawierać do jednego procenta leku. Lek jest szczególnie używany przez zielone, suszone pędy z liśćmi i gałązkami. Kwiaty i liście są również wykorzystywane w produktach leczniczych.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

W medycynie ludowej miotła używana jest zwłaszcza przy problemach z układem sercowo-naczyniowym. Zioło można przyjmować w precyzyjnie odmierzonych ilościach w przypadku zaburzeń rytmu serca w celu wyrównania krążenia. Zmniejsza się pobudliwość serca i łagodzi objawy, takie jak kołatanie serca, niepokój, zawroty głowy i ucisk w klatce piersiowej. Może również zmniejszyć kołatanie serca. Bicie serca jest spowolnione i ustabilizowane.

Z folklorystycznego punktu widzenia miotła jest wystarczająca do złagodzenia objawów przy łagodnych dolegliwościach. Roślinę stosuje się również przeciw obrzękom oraz jako środek moczopędny. Obrzęk to termin opisujący zatrzymywanie wody w tkance, podczas gdy diuretyki to diuretyki. Wcześniej ludzie używali tej rośliny do leczenia ukąszeń węży lub leczenia niewydolności serca. Zioło powinno również zachęcać do porodu.

Sparteina jest nadal używana do inicjowania porodu. Działanie rośliny na ukąszenia węży polega na uodpornianiu owiec na ukąszenia żmii. Mówi się, że wcześniej zjadły miotłę. Jednak żadne wyniki badań nie są dostępne dla wspomnianych efektów. Dlatego spożycie należy zawsze omówić z lekarzem.

Ponadto osoby uczulone na którykolwiek ze składników aktywnych powinny powstrzymać się od przyjmowania miotły. To samo dotyczy niemowląt i dzieci, które nie ukończyły jeszcze dwunastu lat. W przypadku wystąpienia objawów zatrucia należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.