Przepływ krwi

Tak jak Przepływ krwi rozumie się ruch krwi w krążeniu organizmu. Na przepływ krwi wpływają różne warunki w organizmie.

Jaki jest przepływ krwi?

Krew to płyn ustrojowy składający się ze specjalnych krwinek i płynnego osocza krwi. Krew rozprowadzana jest w organizmie poprzez krwiobieg. W sercu zaczyna się krążenie krwi. Różne naczynia krwionośne, takie jak tętnice, tętniczki i naczynia włosowate, rozprowadzają bogatą w tlen krew w organizmie. Żyłki i żyły transportują odtlenioną krew z powrotem do serca.

Ruch krwi w naczyniach krwionośnych nazywany jest przepływem krwi. Różne czynniki wpływają na przepływ krwi. Zależy to na przykład od ciśnienia krwi, lepkości krwi i oporu naczyń krwionośnych.

Zasadniczo jednak przepływ krwi podlega prawom hemodynamiki. Hemodynamika zajmuje się technikami przepływu krwi. Przepływ krwi wpływa na funkcjonalność organizmu.

Tkanki, które otrzymują zbyt mało tlenu z powodu upośledzonego przepływu krwi, nie mogą już działać prawidłowo. Tak mogą się rozwijać różne choroby. Poważne choroby, takie jak zawał serca lub udar, również są spowodowane przerwaniem przepływu krwi.

Funkcja i zadanie

Hemodynamika zależy od ciśnienia krwi. Ciśnienie krwi to ciśnienie, które panuje w pewnym odcinku czynności serca w tętniczym układzie naczyniowym. Jeśli ciśnienie krwi jest zbyt wysokie, ściany naczyń lub narządy mogą ulec uszkodzeniu. Niskie ciśnienie krwi powoduje wolniejszy przepływ krwi. Rezultatem jest zmniejszony dopływ krwi do tkanek i narządów. Ciśnienie krwi jest również regulowane w zależności od stanu naczyń krwionośnych.

Ważną rolę odgrywają również rzuty serca i lepkość krwi. Rzut serca to objętość krwi, którą serce transportuje do krwiobiegu na minutę. Lepkość krwi to lepkość krwi. Zależy to między innymi od zawartości krwinek, odkształcalności krwinek czerwonych oraz aglomeracji krwinek czerwonych. Temperatura i natężenie przepływu, które z kolei zależą od stanu naczyń krwionośnych i ciśnienia krwi, również wpływają na lepkość krwi. Organizm może regulować przepływ krwi do poszczególnych narządów poprzez zmianę poszczególnych parametrów. Celem jest optymalne pokrycie potrzeb każdego organu.

Regulacja zapewnia również, że pomimo różnic ciśnień między fazą wyrzutową (skurcz) a fazą napełniania (rozkurcz) serca, większość krwi przepływa równomiernie przez organizm. Równomierny przepływ krwi zapewnia również funkcja komory powietrznej głównej tętnicy (aorty). Aorta rozszerza się podczas skurczu. W ten sposób wchłania część wyrzucanej krwi. Podczas rozkurczu kurczy się, a zebrana krew wpływa do układu naczyniowego. Gdyby naczynia nie reagowały z tym elastycznym rozszerzaniem, krew zawsze przepływałaby przez ciało w postaci wybuchów.

Fala ciśnienia krwi przemieszcza się po ciele młodego człowieka średnio z prędkością sześciu metrów na sekundę. U osób starszych ten czas podwaja się do dwunastu metrów na sekundę ze względu na niższą elastyczność naczyń.

Przepływ krwi w tętnicach zależy w dużej mierze od wydajności pompowania serca. W żyłach odgrywają rolę inne mechanizmy. Na przykład ważne są zastawki żylne. Zapobiegają cofaniu się krwi. Okoliczne mięśnie również wykorzystują pompy mięśniowe, aby upewnić się, że krew żylna może przepływać z powrotem z obwodu do serca.

Choroby i dolegliwości

Zakłócony przepływ krwi w układzie tętniczym prowadzi do niedostatecznego zaopatrzenia narządów i tkanek w tlen i składniki odżywcze. Chorobą wywoływaną przez zaburzony przepływ krwi jest na przykład zarostowa choroba tętnic obwodowych (PAD). Jest to spowodowane postępującym zamykaniem tętnic w nodze lub ramieniu. W wyniku arteriosklerozy krew w naczyniach dotkniętych chorobą nie może już swobodnie płynąć. Niedostateczna podaż nóg lub ramion. W I stadium choroby pacjenci zwykle nie zauważają jeszcze zaburzonego przepływu krwi. W stadium II, chromaniu przestankowym, odczuwają dyskomfort podczas chodzenia. W stadium IIb dystans chodzenia bez objawów wynosi mniej niż 200 m. III stadium towarzyszy nawet ból w spoczynku. W stadium IV z powodu niedostatecznej podaży rozwijają się wrzody i martwica.

Odpowiednikiem PAOD w układzie żylnym jest przewlekła niewydolność żylna. Z powodu patologicznej zmiany w żyłach kończyn dolnych dochodzi do niedrożności drenażu i zaburzeń mikrokrążenia w okolicy stóp i podudzi. Przewlekła niewydolność żylna jest spowodowana wzrostem ciśnienia w żyłach nóg. Ciśnienie może wzrosnąć, na przykład z powodu zakrzepicy żył nóg, braku pompy mięśniowej lub nieprawidłowego działania zastawek żylnych. Zakłócony przepływ krwi powoduje obrzęk podudzi. Widoczne są również ciemnoniebieskie zmiany skórne. Drugiemu etapowi towarzyszy hemosyderoza i plamica na skórze kończyn dolnych. Prowadzi to do wyprysku zastoinowego i niebieskiego przebarwienia skóry. Końcowym etapem przewlekłej niewydolności żylnej jest owrzodzenie nogi. Jest to głęboka i płacząca rana na podudzie. Często jest wywoływany niewielkim urazem, którego nie można wyleczyć z powodu upośledzonego przepływu krwi.

Ulcus cruris występuje również częściej w cukrzycy. Tutaj również przyczyną jest zakłócenie przepływu krwi. Przebieg cukrzycy prowadzi zarówno do upośledzenia mikrokrążenia, jak i do upośledzenia makrokrążenia.