Wyjaśniamy, co jest holistyczne i jak powstaje ta metoda badania. Również jak rozwija się holistyka w edukacji.
Czym jest holistyka?
Aby studiować systemy Ten świat można osiągnąć na kilka sposobów. Stanowisko metodologiczne i epistemologiczne zwane holistycznymi postuluje, aby drogą do tego było przyjęcie całości jako przedmiotu badań systemu, a nie tylko jego części składowych.
Słowo holizm pochodzi od greckiego słowa (ja) Co to znaczy całość, całość, całość. Według tego metoda Badanie powinno uwzględniać systemy fizyczne, biologiczne, ekonomiczne, umysłowe, językowe, społeczne itp. jako całość i analizować całość wraz z charakterystyką systemu, a nie tylko odnosić się do części.
Holistics traktuje każdy system jako całość, w której zintegrowane są jego części. Badanie każdej części całości nie może wyjaśnić, jak system działa w sposób globalny. System to znacznie więcej niż zwykła suma części, dlatego ta metoda badania uważa synergizm części za ważny, a nie ich indywidualność.
W przeciwieństwie do holistycznego (lub filozofia holistyczny) jest redukcjonizmem, który utrzymuje, że system można wyjaśnić i zbadać na podstawie części, które go tworzą. Z punktu widzenia nauki społeczne, sprzeciwia się również holistycznemu indywidualizm metodologicznej, która uprzywilejowuje subiektywną interpretację (każdej jednostki) faktów społecznych, podczas gdy holistyczna kładzie nacisk na zachowanie jednostki wychodząc z matrycy społecznej, w której żyje.
Jak powstaje holistyka?
Od początku historia człowiek, starożytny człowiek wiedział o związku, który miał wszystko wokół siebie. Dowiedział się o związku między Natura wszystko, sam człowiek i społeczność.
To właśnie Arystoteles podsumował ogólną zasadę filozofii holistycznej, pisząc o metafizyka (co wykracza poza fizykę). Podsumowując, całość jest większa niż suma jej części. Z pogoda dominowało fragmentaryczne studium rzeczy.
Holizm został wymyślony w 1926 roku przez Jeana Christiana Smutsa, dla którego holizm to tendencja w naturze i poprzez twórczą ewolucję do budowania systemów (całości), które pod wieloma względami są lepsze i bardziej złożone niż suma ich części. wschód neologizm wyjaśnia części systemu z całości.
Biolog z początku XX wieku, Ludwing Von Bertalanffy, w swojej Ogólnej teorii systemów definiuje, czym jest system, jako ustawić elementów, które powiązane w sposób uporządkowany składają się na dany obiekt. Wszystko, co nas otacza, jest w jakiś sposób połączone z innymi przedmiotami.
Holistyka w edukacji
Zmiana w sposobie widzenia świata wpłynęła na Edukacja formalne w szkołach, które kiedyś miały pogląd fragmentaryczne przekazywanie treści swoim uczniom. Sposób myślenia o świecie jako całości spowodował zmianę w sposobie myślenia o edukacji. Wszyscy dowiadujemy się o wszystkim w każdej chwili to jeden z nowych postulatów tego sposobu widzenia świata. Jest to generowane z relacji wiedzy, które realizujemy przez cały czas życie.
ten wiedza, umiejętności Poprzednie związane są z nową wiedzą generującą system. Zdobyta wiedza nie jest liniowa ani łańcuchem dane. Prawda jest taka, że myśl tworzy złożoną sieć nieograniczonych kombinacji, która tworzy system. Z drugiej strony holistyka bierze pod uwagę doświadczenie każdego ucznia i nie dąży do gromadzenia wiedzy bez połączenia z własnym światem ucznia, przeciwnie, dąży do zintegrowania życia, wiedzy i samowiedzy.
ten uczenie się Jest to działanie grupowe i solidarnościowe między studentami i nauczyciele. Wszyscy członkowie klasy uczą się od siebie. Student nie jest zwykłym widzem, ale także aktorem w ramach własnej nauki. Edukacja jest niezbędna dla rozwoju społeczeństwo i z ludzkość. Edukacja musi być traktowana jako całość, a nie tylko suma części, w których uczeń biernie otrzymuje wyizolowaną wiedzę. Wiedza tworzy całość.
W ten sam sposób edukacja nie może być odizolowana od świata każdego ucznia, pomijając przedmiot i jego doświadczenia, ponieważ każdy ma inny sposób uczenia się. Celem edukacji powinno być, aby uczeń osiągnął tę sieć wiedzy opartą na tym, co już wie.