Uczucie ciała

Pozytywny Uczucie ciała to znajome, przyjemne uczucie w kontaktach z własnym ciałem. Jest ważnym warunkiem silnej samooceny i rozwija się we wczesnym dzieciństwie.

Co czuje ciało?

Dobre samopoczucie ciała oznacza dobre samopoczucie we własnej skórze. Rozwój dobrego czucia ciała zaczyna się od dziecka. Im częściej poszukuje się fizycznej bliskości z dzieckiem i uzyskuje się potwierdzenie dobrego samopoczucia, tym lepiej dla jego rozwoju.

Kontakt cielesny w postaci przytulania i przytulania jest tutaj szczególnie ważny, chociaż należy również przestrzegać ograniczeń. Skakanie, bieganie, wspinaczka, szaleństwo, sport i wszelkiego rodzaju ruch są motorami zapewniającymi zdrowe uczucie ciała.

Osoby o złej świadomości ciała są niezwykle krytyczne wobec swojego ciała i prawie go nie akceptują. Pozytywny, pełen miłości związek z własnym ciałem buduje się we wczesnym dzieciństwie i jest niezależny od czynników takich jak uroda, sprawność fizyczna, zdrowie i wiek.

Idealnie byłoby, gdyby dzieci miały dobry wizerunek ciała poprzez zabawę. Porównania są trucizną dla pewności siebie i torpedowania zdrowego rozwoju pełnego akceptacji.

Funkcja i zadanie

Nasze ciało umożliwia doświadczanie świata. Osoby, które potrafią to przekazać swojemu dziecku, wzmacniają je i przyczyniają się do ich dobrego samopoczucia. Pełne miłości uściski, przytulenia i czułość są niezbędne dla dobrych relacji z samym sobą.

Świadomość ciała jest ważna dla chwilowego poczucia dziecka, ale także dla późniejszej pewności siebie. To także kamień węgielny seksualności doświadczanej z przyjemnością w wieku dorosłym.

Dzieci, które już od najmłodszych lat poznały swoje ciała jako warte ochrony i miłości, są mniej narażone na przemoc emocjonalną i fizyczną oraz nałogi. Możesz dokładnie rozróżnić, który dotyk jest przyjemny, a który nieprzyjemny, i możesz wyrazić własne uczucia.

Osoby o dobrym samopoczuciu zauważyły, że środowisko społeczne bierze pod uwagę ich życzenia i uczucia. To doświadczenie jest warunkiem wstępnym emocjonalnej i fizycznej pewności siebie. Aby dzieci miały dobry wizerunek ciała, rodzice powinni zająć się postrzeganiem ciała dziecka.

Jeśli zostaną one zaakceptowane i nie zostaną odrzucone, wspiera zdrowy rozwój. Jeśli na dłuższą metę uczucia dziecka są ignorowane lub negowane, ma ono wrażenie, że jest „nie w porządku”. Istnieje ryzyko, że dziecko całkowicie straci kontakt ze swoimi uczuciami.

Im częściej dziecko jest zmotywowane do próbowania nowych rzeczy, tym pewniej kontroluje swoje ciało i tym bardziej naturalne stają się wieloaspektowe uczucia, które się z nim wiążą.

Z powodu własnych negatywnych doświadczeń rodzice często próbują ignorować różne sposoby postrzegania ciała przez swoje dzieci, umniejszać je lub negatywnie oceniać. Rodzice mają również trudności z zaakceptowaniem gniewu swoich dzieci, ponieważ boją się ich lub złego dziecka. Jednak nie powinieneś też przedstawiać negatywnych uczuć jako niewłaściwych.

Aby rozwinąć wiarę w siebie, dziecko musi dowiedzieć się, że ma uzasadnione żądania, które nie zawsze są zgodne z życzeniami rodziców. Nie oznacza to jednak, że dzieci generalnie muszą egzekwować swoje żądania.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Jeśli uczucie ciała jest słabe, w wielu obszarach występują zakłócenia. Podczas gdy dziecko z dobrą samooceną jest w stanie odrzucić zachowania wyzyskujące, upokarzające lub obraźliwe, dziecko z niewielką świadomością fizyczną nie może tego zrobić.

Dzieci interesują się ich przemianami fizycznymi, zwłaszcza gdy zwraca się na nie uwagę z podziwem. Są szczęśliwi i dumni, gdy przyjaciele odkrywają, na przykład, że urosli. Motywacja tworzy akceptację.

Odczucie ciała rozwija się z równowagi doświadczeń afirmatywnych, akceptujących, ale także przerażających i rozczarowujących. W pewnym momencie dziecko zaczyna porównywać się z innymi. Jeśli wcześniej otrzymał głównie pozytywne opinie, może w dużej mierze to docenić. Jeśli tak nie jest, nastąpi poważne obniżenie samooceny.

Nadużycie przybiera różne formy. Osoba nadrzędna wykorzystuje zaufanie, zależność, strach i ignorancję osoby niższej. Przemoc psychiczna ma również wiele aspektów i często zaczyna się nawet zaraz po urodzeniu. Jeśli dziecko nie jest chciane, jest to postrzegane jako czynnik zakłócający. Rodzice niechcianych dzieci często zostawiają dziecko w spokoju, są obojętni, karzą pozbawieniem miłości, dewaluują, poniżają, wyśmiewają lub zamykają. W ten sposób zniszczona zostaje samoocena.

Ludzie, którzy doświadczyli przemocy emocjonalnej we wczesnym wieku, często mają zaburzenia z pogranicza i często mają poczucie winy, że nie zasługują na coś lepszego przez całe życie.

Choroby uzależnień, takie jak alkoholizm lub zaburzenia odżywiania, często rozwijają się w wyniku wczesnego emocjonalnego wykorzystywania dzieci. Przemoc seksualna i fizyczna w postaci ciosów lub użycia siły fizycznej wobec dziecka wywołuje poważny uraz o niszczycielskim wpływie na zdrowie.

Zakres fizycznych i emocjonalnych symptomów będących skutkiem znęcania się jest ogromny. Występują dolegliwości psychosomatyczne, takie jak zaburzenia językowe, zaburzenia snu, słaba koncentracja, koszmary senne, choroby skóry, alergie, bóle brzucha, ataki paniki, zaburzone czucie ciała aż do nerwic, zaburzenia osobowości i zachowania samobójcze.

Jeśli dzieci nie poruszają się dostatecznie, nie poznają dogłębnie swojego ciała. Rezultatem może być zła równowaga, krzywa postawa i ogólnie złe samopoczucie własnego ciała. Osobom tym trudno jest wsłuchiwać się w potrzeby ciała i kontrolować go. Na przykład koordynacja i zdolność rytmiczna mogą być słabo rozwinięte. Ostatecznie może to również prowadzić do poważnych uszkodzeń postawy.

Lżejsze choroby, takie jak słabe czytanie i pisanie, a także nadpobudliwość, można z powodzeniem leczyć ćwiczeniami percepcji, aby poprawić świadomość ciała.

Trauma w wyniku przemocy emocjonalnej lub fizycznej wymaga dłuższej psychoterapii i cierpliwości ze strony pacjenta, ponieważ zawsze należy spodziewać się niepowodzeń.