Grelin

Hormon wywołujący głód Grelin wraz z hormonami leptyna i kortyzol reguluje uczucie głodu i sytości u zwierząt i ludzi. Ponadto wpływa na liczne procesy zachodzące w organizmie, takie jak zachowanie podczas snu, redukcja stresu czy krążenie krwi. Nadal istnieje potrzeba badań nad dokładnymi zależnościami.

Co to jest grelina?

Grelina to hormon wytwarzany w wyściółce żołądka i trzustki. Został odkryty w 1999 roku. Jego nazwa pochodzi z języka angielskiego i jest skrótem od słowa indukującego uwalnianie hormonu wzrostu, w języku niemieckim „inicjowanie uwalniania hormonu wzrostu”.

Jest to nierozpuszczalny w tłuszczach hormon o budowie białkowej składającej się z 28 aminokwasów. Jego główną funkcją jest regulacja uczucia głodu i sytości. Jeśli przez długi czas nie spożywano żadnego pożywienia, poziom greliny we krwi wzrasta i wzmaga uczucie głodu.

Po jedzeniu poziom ponownie spada. Grelina reguluje również tworzenie hormonu wzrostu, somatropiny, która jest wytwarzana w przysadce mózgowej i zapewnia prawidłowy wzrost fizyczny.

Produkcja, edukacja i produkcja

Gruczoły w wyściółce żołądka są przede wszystkim odpowiedzialne za tworzenie greliny. Hormon jest również produkowany przez komórki trzustki.

Prekursor greliny jest również wytwarzany w mózgu, a mianowicie w podwzgórzu i przysadce mózgowej. Ten prekursor hormonu przekształca się w formę aktywną poprzez odszczepienie niektórych aminokwasów. Najwyraźniej nie tylko głód prowadzi do zwiększonego wydzielania greliny, ale także krótszego i słabego snu oraz innych czynników stresogennych.

Funkcja, działanie i właściwości

Grelina reguluje przyjmowanie pokarmu poprzez zwiększanie głodu. Spowalnia również metabolizm i ogranicza spalanie tłuszczu przez organizm. Leptyna i kortyzol biorą również udział w kontrolowaniu uczucia głodu i sytości.

Kortyzol jest hormonem stresu, który powoduje wzrost apetytu. Leptyna wysyła wiadomość do mózgu, że powinna zmniejszyć apetyt i spalić więcej kalorii. Oprócz funkcji w metabolizmie żywności grelina ma wiele innych właściwości. Działa na receptor w przysadce mózgowej, który kontroluje uwalnianie hormonu wzrostu (somatropiny). Oznacza to, że hormon wzrostu jest uwalniany, gdy jesteś głodny.

Somatropina jest ważna dla prawidłowego wzrostu. Jeśli produkcja somatropiny zostanie zmniejszona w okresie dojrzewania lub jeśli komórki nie zareagują odpowiednio na nią, wzrost fizyczny zatrzyma się przedwcześnie. U osób dorosłych somatropina reguluje między innymi procent tkanki tłuszczowej i masy mięśniowej oraz gęstość mineralną kości. Ponadto uważa się, że grelina w hipokampie mózgu wpływa na pamięć i zdolność uczenia się.

Niski poziom greliny zapewnia lepszą wydajność pamięci. Mechanizm ten prawdopodobnie odpowiada za ułatwienie uczenia się w dzień niż w nocy, ponieważ w nocy wzrasta wydzielanie greliny. Grelina ma również wpływ na zachowanie snu i fazy głębokiego snu. Dlatego uważa się, że osoby słabo lub za mało śpią mają większą skłonność do nadwagi.

Grelina może również pomóc złagodzić depresję. Zmniejszające strach działanie hormonu, który jest również odpowiedzialny za redukcję stresu, zostało potwierdzone w doświadczeniach na zwierzętach. Wpływ tego hormonu na sen, redukcję stresu i krążenie krwi jest złożony i nie został jeszcze ostatecznie zbadany. Nadal istnieje potrzeba badań nad interakcjami z innymi hormonami, takimi jak leptyna i kortyzol.

Choroby, dolegliwości i zaburzenia

Przypuszczalnie grelina odgrywa rolę w rozwoju otyłości, ponieważ poziom greliny we krwi wzrasta, gdy jesteś głodny. W przypadku osób z nadwagą, wbrew oczekiwaniom, stwierdzono, że nie produkują one za dużo, ale za mało greliny. Ewentualnie wyższa masa ciała prowadzi do zwiększonej wrażliwości na grelinę, tak że do wywołania uczucia głodu wystarczy niewielka ilość.

Jednak nadal istnieje potrzeba badań, aby ostatecznie wyjaśnić tę kwestię. Ponieważ brak snu prowadzi do zwiększonego wydzielania greliny, zły sen prawdopodobnie przyczyni się do rozwoju otyłości. Stres prowadzi również do podwyższenia poziomu greliny, a tym samym stanowi kolejny czynnik w rozwoju otyłości. Stwierdzono również, że zwiększony poziom greliny spowodowany stresem sprawia, że ​​mózg jest bardziej wrażliwy na traumatyczne przeżycia, co może być związane z rozwojem zespołu stresu pourazowego.

Ponadto wykazano, że grelina jest jednym z czynników przyczyniających się do rozwoju uzależnienia od alkoholu. Eksperymenty na zwierzętach wykazały, że myszy, którym wstrzyknięto grelinę, piły więcej alkoholu niż inne myszy. W rzadkim zespole Pradera-Williego występuje czasami bardzo wysoki poziom greliny. Ta choroba wiąże się z brakiem sytości. Przyczyną jest cecha genetyczna, która prowadzi do nieprawidłowego funkcjonowania międzymózgowia.

Nadmierne uczucie głodu u tych pacjentów często prowadzi do ciężkiej otyłości i następczych uszkodzeń, takich jak cukrzyca. W rezultacie mają skróconą oczekiwaną długość życia. Podwyższone wartości można również znaleźć w anoreksji. W tym przypadku wysoki poziom greliny nie prowadzi do zwiększonego poczucia głodu, ale pacjenci są najwyraźniej odporni na wywołujące głód działanie tego hormonu.