• Czym jest język ustny?
• Charakterystyka języka mówionego
• Różnice między językiem mówionym a językiem pisanym
• Elementy języka mówionego
• Przykłady języka mówionego

Wyjaśniamy, czym jest język mówiony, jego elementy, cechy i przykłady. Czym różni się od języka pisanego?

Język ustny jest unikalny dla naszego gatunku i jest jedną z jego kluczowych cech ewolucyjnych.

Czym jest język ustny?

Kiedy mówisz o język ustny, ustny język lub komunikacja werbalnaogólnie odnosimy się do aktu nadawania Informacja werbalny, który jest wytwarzany przez mówii to jest charakterystyczne dla ludzie. Zasadniczo różni się od języka lub języka pisanego.

Istoty ludzkie rodzą się ze wszystkimi niezbędnymi fizycznymi i umysłowymi urządzeniami do komunikowania się. Robiąc to doustnie, wykorzystujemy nasz aparat mowy (krtań, gardło, nozdrza i jamę ustną) oraz oddechowy.

Tak więc, wydychając fale dźwiękowe do powietrze że, modulowane i przegubowe poprzez otwarcie ust i interwencję języka, otrzymujemy w rezultacie inny Dźwięki. Te dźwięki są zakodowane w idiom (lub język, w kategoriach językowych) i dzięki rozpoznaniu przez odbiorcę, pozwalają odzyskać wiadomość i sformułować podobną odpowiedź.

Język mówiony jest typowy dla naszego gatunku i jest jedną z jego kluczowych cech ewolucyjnych, ponieważ umożliwiał złożoną interakcję społeczną, a zatem duże marginesy współpracy społeczności.

Jego podstawową jednostką jest słowo, liniowa kombinacja dźwięków, która ma początek i koniec w czasie, a której składowe wymagają określonego porządku do zrozumienia, zgodnie z regułami każdego języka, czyli każdego kod Komunikacja.

Charakterystyka języka mówionego

Mówiąc ogólnie, język mówiony charakteryzuje się następującymi cechami:

• Jest właściwa i naturalna dla człowieka, gdyż wymaga jedynie aparatu mowy i układu oddechowego, z którym się rodzi. Ponadto uczysz się ich używać poprzez powtarzanie i praktykę.
• Użyj jako kanał fale dźwiękowe w powietrzu, które struny głosowe generują podczas wibracji i przesłuchanie uchwycić i rozpoznać. Dźwięki te tworzą kod lub język, ustrukturyzowany społecznie, kulturowo i historycznie.
• Zwykle jest twarzą w twarz, natychmiastową i efemeryczną, ponieważ występuje w miejscu i kontekst zdecydowany i raz powiedział, że dźwięki znikają na zawsze. Stąd słowa „zwiane wiatrem”. Jednak dzisiejsza technologia umożliwia komunikację ustną bez kontaktu twarzą w twarz (telefon) lub nawet bez natychmiastowej (wiadomości głosowe).
• Może być formalny lub potoczny i bardzo pragmatyczny, ale w obu przypadkach towarzyszą mu gesty, dyspozycje ciała i inne elementy pozajęzykowe, ułatwiające zrozumienie przekazu.
• Jest indywidualny, ponieważ każdy ma swój własny, niepowtarzalny sposób mówienia, ale także zbiorowy, ponieważ ten sposób mówienia jest w dużej mierze zdeterminowany przez grupę, do której należymy.

Różnice między językiem mówionym a językiem pisanym

Język mówiony i język pisany różnią się pod wieloma względami, mimo że są naszymi głównymi sposobami komunikacji werbalnej, to znaczy, że oba polegają na użyciu słów należących do kodu (języka) wspólnego między nadawcą a odbiorcą.

Wiemy na przykład, że mowa istniała przed pisaniem, to znaczy, że ludzie najpierw nauczyli się komunikować ustnie, a następnie pod presją swojego istnienia zmuszeni byli wymyślać różnego rodzaju trwałe zapisy, które mogłyby zawierać informacje poza zasięgiem moment i natychmiastowy.

Podsumowując, różnice między językiem mówionym a językiem pisanym to:

Oralność	Pismo
To naturalne: człowiek rodzi się już z mocą do mowy.	Jest sztuczny: musimy nauczyć się pisać, ponieważ jest to ludzka technologia.
Jest twarzą w twarz i bezpośredni: wymaga, aby nadawca i odbiorca dzielili tę samą przestrzeń (chyba że za pomocą technologii).	Nie jest twarzą w twarz: nadawca i odbiorca mogą znajdować się w dużej odległości lub nawet w różnym czasie.
Jest efemeryczny: gubi się w czasie i nie można go odzyskać.	Jest trwały: pisemna wiadomość może przez wieki czekać na odbiorcę.
Jest dwukierunkowy: pozwala nadawcy i odbiorcy na szybką i łatwą zamianę ról.	Jest jednokierunkowa: nadawca i odbiorca rzadko zamieniają się rolami.
Jest improwizowana: na ogół mówimy w chwili, gdy mówimy, to, co myślimy.	Jest to zaplanowane: przed napisaniem zazwyczaj zastanawiamy się, co i jak chcemy powiedzieć, aby osiągnąć pożądany efekt.
Umożliwia sprostowanie, doprecyzowanie i wyjaśnienie, ponieważ nadawca jest obecny w momencie odbioru Twojej wiadomości.	Nie pozwala na sprostowanie, doprecyzowanie ani wyjaśnienie, a zatem raz napisany komunikat nie wiemy, jak może być zinterpretowany przez odbiorcę, ponieważ nadawca nie będzie przy nim, gdy go przeczyta, aby wyjaśnić, co miał na myśli .

Elementy języka mówionego

Dzisiejsza technologia pozwala, aby język mówiony niekoniecznie był twarzą w twarz.

Komunikacja ustna wymaga dwóch rodzajów elementów: językowych (specyficznych dla języka) oraz pozajęzykowych lub kontekstowych.

Elementy językowe:

• Nadajnik, kto zaczyna proces komunikacyjny kodowanie i generowanie wiadomości przez jego aparat mowy.
• Odbiorca, który słucha nadanej wiadomości i dekoduje ją, aby ją zrozumieć. Następnie możesz wymienić swoją rolę z emitentem.
• Kanał, fizyczna metoda transportu wiadomości od nadawcy do odbiorcy. W przypadku mowy są to zwykle fale dźwiękowe w powietrzu.
• Wiadomość, co zostało powiedziane, zbiór informacji zakodowanych przez emitenta.
• Kod, język, w którym odbywa się komunikacja ustna.

Elementy pozajęzykowe:

• Kontekst, miejsce, czas oraz obiektywne i subiektywne warunki, w jakich odbywa się komunikacja ustna. W niektórych kontekstach mogą istnieć bariery uniemożliwiające komunikację, podczas gdy w innych nie.
• Elementy pragmatyczne, czyli te, które towarzyszą nadawcy i ułatwiają przekazanie wiadomości, ale nie są częścią komunikacji werbalnej, to znaczy słów i tego, co zostało powiedziane. Na przykład: postawa ciała, gesty, wyraz twarzy.
• Umiejętności komunikacyjne, czyli usposobienie i fizyczna zdolność każdego rozmówcy do komunikowania się. Na przykład osoby niesłyszące nie słyszą, ale mogą mieć zdolność czytania z ruchu warg.

Przykłady języka mówionego

Przykłady języka mówionego to:

• ten żarty że mówimy sobie nawzajem, żeby się bawić.
• Negocjuj cenę przedmiotu, który chcemy kupić na rynku.
• Rozmowa z nieznajomym na ulicy, aby poprosić o adres.
• Porozmawiaj osobiście.
• Wygłosić wykład dla zainteresowanej publiczności.
• Odbierz telefon.