Przestrzeń CSF

Z Przestrzeń CSF odpowiada systemowi jam w ośrodkowym układzie nerwowym. W tzw. Wewnętrznej przestrzeni PMR następuje wytwarzanie płynu mózgowego, który jest ponownie wchłaniany w zewnętrznej przestrzeni CSF. Rozszerzone przestrzenie alkoholowe powodują patologiczne zjawiska, takie jak wysokość wezbrania.

Co to jest sala CSF?

Neurolog rozumie, że przestrzeń płynu mózgowo-rdzeniowego jest systemem jam biegnących wokół mózgu i rdzenia kręgowego. Ten system wnęk jest wypełniony krystalicznie czystą cieczą, zwaną również alkoholem lub wodą mózgową. Płyn w płynie mózgowo-rdzeniowym stale przemywa mózg i rdzeń kręgowy.

Odgrywa zwiększoną rolę w diagnostyce neurologicznej, ponieważ próbkę płynu mózgowo-rdzeniowego można wykorzystać do określenia na przykład zapalenia i krwawienia w mózgu. Medycyna rozróżnia wewnętrzną i zewnętrzną przestrzeń CSF. Wewnętrzną przestrzeń CSF tworzy układ komorowy mózgu. Zewnętrzna przestrzeń alkoholowa jest również znana jako przestrzeń podpajęczynówkowa. Boczne i środkowe otwory są otworami w czwartej komorze mózgowej. Te otwory łączą dwie przestrzenie na alkohol. Poszczególne pomieszczenia systemu wnękowego są w ciągłej komunikacji. Trunek krąży w nim nieustannie.

Anatomia i budowa

Wewnętrzna przestrzeń alkoholowa znajduje się w ośrodkowym układzie nerwowym i wynika z jam czterech komór mózgowych, znajdujących się jedna za drugą. Splot naczyniówkowy zlokalizowany jest w wewnętrznej przestrzeni ługu. Ta struktura jest podobnym do kulistego i tętniczo-żylnym splotem naczyń w komorach mózgowych. Centralny kanał uzupełnia wewnętrzną przestrzeń alkoholową. Ten kanał prowadzący rozciąga się w dół do rdzenia kręgowego.

Wewnętrzna przestrzeń alkoholowa jest również połączona z przestrzeniami ucha wewnętrznego. Komunikacja ta odbywa się przez cienki przewód zwany aqueductus cochleae, który zawiera wodnisty płyn z ucha wewnętrznego. Płyn ucha wewnętrznego jest również nazywany perilimfą. Ze względu na połączenie z wewnętrzną przestrzenią płynu mózgowo-rdzeniowego jego ciśnienie zależy od zachowania ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego. Zewnętrzna przestrzeń alkoholowa znajduje się między dwiema oponami oponowymi pia mater i pajęczynówkami. Ma kształt szczeliny i komunikuje się z wewnętrzną przestrzenią płynu przez czwartą komorę mózgową. Pajęczynówki mają wypukłości, które są również znane jako kosmki pajęczynówki.

Funkcja i zadania

Najważniejszym zadaniem przestrzeni CSF jest produkcja CSF. Płyn mózgowy pełni głównie funkcje amortyzujące w ośrodkowym układzie nerwowym, chroniąc w ten sposób mózg i rdzeń kręgowy. Ponadto wielu naukowców zakłada, że ​​trunek pełni funkcję odżywczą. Płyn jest wytwarzany w splocie naczyniówkowym wewnętrznej przestrzeni alkoholowej.

Tam odbywa się ultrafiltracja w celu uzyskania alkoholu. Ta procedura filtruje krew z dużych cząsteczek. W ten sposób w wewnętrznej przestrzeni cieczy na minutę powstaje około 0,4 mililitra płynu. U osoby dorosłej krąży łącznie około 120 do 200 mililitrów powstałej w ten sposób wody mózgowej. Jednak w sumie powstaje od 500 do 700 mililitrów dziennie. Dlatego około 500 mililitrów nie jest zatrzymywane w przestrzeni alkoholowej, ale wchłaniane. Bez tej resorpcji ciśnienie wewnątrzczaszkowe niebezpiecznie wzrosłoby i spowodowałoby zjawisko, takie jak głowa wody.

Jony sodu w ultrafiltrowanym płynie są zatem aktywnie transportowane przez błonę plazmatyczną komórek nabłonka splotu w wewnętrznej przestrzeni ługu. W końcu następuje resorpcja nadmiaru ługu w zewnętrznej przestrzeni ługu. W medycynie wchłanianie oznacza wchłanianie określonych substancji przez własne komórki lub tkanki organizmu. Wypukłości pajęczynówki wystają wewnątrzczaszkowo do żyły opony twardej w zewnętrznej przestrzeni płynu. Dzięki tej pozycji przeczyszczającej przejmują resorpcję zbędnego płynu mózgowego.

Choroby

Niebezpiecznym zdarzeniem w przestrzeni CSF jest tak zwany krwotok podpajęczynówkowy. Z tym zjawiskiem krew dostaje się do przestrzeni CSF. W rezultacie wzrasta ciśnienie wewnątrzczaszkowe, ponieważ w jamie mózgu krąży zbyt dużo płynu. Przeważnie krwawienie w przestrzeni CSF jest spowodowane pęknięciem tętniaka. Krwotok podpajęczynówkowy może zagrażać życiu i objawiać się wczesnymi objawami, takimi jak sztywność karku, zaburzenia świadomości lub omdlenia.

Mogą również wystąpić bóle głowy i zaburzenia widzenia. Z reguły lekarz stara się wskazać źródło krwawienia z tym zjawiskiem. W idealnym przypadku źródło można uszczelnić chirurgicznie. Tylko jedna trzecia tych objawów jest łagodna. Jeszcze bardziej znaną chorobą przestrzeni alkoholowych jest wodogłowie, zwane także głową wody. W tej chorobie przestrzenie CSF są patologicznie powiększone. Takie powiększenie jest zwykle związane z nadprodukcją płynu mózgowo-rdzeniowego, co może wystąpić np. W przypadku zapalenia opon mózgowych. Wrodzone wady rozwojowe mózgu mogą również powodować wodnistość.

Z drugiej strony guz może również powodować rozszerzanie się przestrzeni CSF. Jeśli taki obrzęk utrudnia krążenie płynu mózgowego, wówczas jamy niosące płyn mogą rozszerzyć się, aby umożliwić przepływ płynu. Jeśli powiększona jest tylko wewnętrzna przestrzeń CSF, neurolog mówi o wodogłowie o normalnym ciśnieniu. Wraz z tym zjawiskiem znacznie wzrasta ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Jednak ciśnienie wewnątrzczaszkowe pozostaje prawidłowe.

Ten obraz kliniczny najczęściej charakteryzuje się zaburzeniami chodu, ale może również prowadzić do nietrzymania moczu lub demencji. Wrodzone powiększenia przestrzeni alkoholowych należy odróżnić od tych zjawisk. Między innymi mogą wystąpić w kontekście podkorowej arteriosklerotycznej encefalopatii, znanej również jako choroba Binswangera.