Nerw dodatkowy

Nerw dodatkowy to nerw ruchowy znany jako jedenasty nerw czaszkowy jest znany. Ma dwie różne gałęzie i unerwia mięśnie mostkowo-obojczykowo-sutkowe i czworoboczne. Uszkodzenie nerwu może prowadzić do paraliżu głowy lub czworoboku.

Co to jest nerw dodatkowy?

W organizmie ludzkim układ nerwowy składa się z nerwów ruchowych, czuciowych i mieszanych. Za transport odbioru bodźca w postaci pobudzenia odpowiadają wrażliwe nerwy. Nerwy ruchowe są odpowiedzialne za aktywne reakcje na otoczenie w postaci ruchów reaktywnych i ruchów dobrowolnych. Nerwy mieszane to nerwy zawierające części zarówno włókien czuciowych, jak i motorycznych.

Nerw dodatkowy lub jedenasty nerw czaszkowy to nerw ruchowy, który składa się z dwóch różnych gałęzi w znaczeniu rami. Gałąź wewnętrzna ma swój początek w pniu mózgu, a gałąź zewnętrzna pochodzi z rdzenia kręgowego. Nerwy czaszkowe to wszystkie te nerwy, które powstają bezpośrednio z wyspecjalizowanych skupisk komórek nerwowych lub jąder nerwów czaszkowych w obszarze mózgu.

Podobnie jak część nerwu dodatkowego, większość nerwów czaszkowych powstaje bezpośrednio z pnia mózgu. Chociaż inna część nerwu dodatkowego pochodzi z rdzenia kręgowego, jest trzymana pod nerwami czaszkowymi.

Jedenasty nerw czaszkowy został po raz pierwszy opisany przez Thomasa Willisa i ze względu na jego dwa różne pochodzenie zawiera w budowie anatomicznej rdzeń kręgowy i korzeń czaszki. Podstawa kręgosłupa lub korzeń rdzenia kręgowego nerwu dodatkowego pochodzi z segmentów górnej części szyi rdzenia kręgowego. Promień czaszki lub korzeń czaszki pochodzi poniżej nerwu błędnego, gdzie wychodzi z rowka zwanego bruzdą tylno-boczną w rdzeniu przedłużonym.

Anatomia i budowa

Radix spinalis wyłania się z rdzenia kręgowego w okolicy bocznej. Włókna korzenia powstają w zbiorze neuronów ruchowych, w tak zwanym jądrze motorius nervi accessorii lub jądrze głównym nerwu accessorii. Poszczególne włókna nerwowe wznoszą się w przestrzeni podpajęczynówkowej wzdłuż rdzenia kręgowego. Przechodzą przez otwór magnum w obszarze tylnego dołu. Korzeń czaszki otrzymuje włókna rozgałęzione motoryczne z tak zwanego jądra wieloznacznego, które wraz z włóknami jest zaangażowane w kilka nerwów czaszkowych.

Włókna ramusa zewnętrznego i wewnętrznego łączą się w czaszce i wychodzą przez otwór szyjny z czaszki, gdzie ponownie się rozdzielają. Ramus wewnętrzny biegnie wewnątrzczaszkowo do boku rdzenia przedłużonego i wysyła włókna do zwoju szyjnego.

Po oddzieleniu na zewnątrz czaszki, rami łączą się z nerwem błędnym i odgałęzieniami z gardłem i krtani. Odgałęzienie zewnętrzne wchodzi do bocznej grzybicy rdzenia kręgowego i rozciąga się czaszkowo, aby opuścić rdzeń kręgowy w okolicy tylnego bruzdy bocznej i wyłonić się jako niezależny sznurek nerwowy do otworu wielkiego i ponownie na zewnątrz.

Po wyjściu z czaszki ramus zewnętrzny biegnie ogonowo w dół i biegnie brzusznie lub grzbietowo wzdłuż wewnętrznej żyły szyjnej. Ramię dociera do mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego i mięśnia czworobocznego, gdzie przejmuje włókna ze splotu szyjnego i tworzy sieć.

Funkcja i zadania

Nerw dodatkowy to nerw ruchowy. Jako taka odpowiada za motoryczne połączenie mięśni z ośrodkowym układem nerwowym. Nerwy ruchowe przekazują polecenia z ośrodkowego układu nerwowego do mięśni odprowadzających, powodując ich skurcze lub rozluźnienie. Radix spinalis nerwu dodatkowego zaopatruje mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy i mięsień czworoboczny we włókna motoryczne w postaci ramienia zewnętrznego i dlatego bierze udział w skurczu tych dwóch mięśni.

Czworoboczny leży po obu stronach górnego odcinka kręgosłupa i biegnie od potylicy do dolnych kręgów piersiowych. Bocznie sięga do łopatki. Mięsień czworoboczny odpowiada za różne ruchy. Odpowiada za unoszenie ramion powyżej poziomu i zajmuje się wyłącznie obracaniem łopatek do góry i do środka.

Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy to mięsień brzuszny szyi znany jako duży łopatka. Powoduje odchylenie głowy na boki w kierunku barku i bierze udział w lekkim wyprostowaniu głowy do tyłu. Oba mięśnie, które są unerwione motorycznie przez nerw dodatkowy, są przypuszczalnie wrażliwie unerwione przez mięśnie ramienia splotu szyjnego.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Stan nerwu dodatkowego jest sprawdzany klinicznie, obracając głowę wbrew oporowi. Kiedy nerw jest sparaliżowany, dotknięte ramię zwisa. Zjawisko to odpowiada paraliżowi czworobocznego, który uniemożliwia podniesienie ramienia ponad poziom.

Uszkodzenie nerwu proksymalnego jest związane z guzami podstawy czaszki. Częściowe porażenie często poprzedzone jest usunięciem lub biopsją węzłów chłonnych szyjnych w obrębie bocznego trójkąta szyi, podobnie jak w przypadku podejrzenia gruźlicy i innych chłoniaków.

Rzadziej uszkodzenia nerwu dodatkowego są spowodowane urazami kręgosłupa szyjnego. Tak jak rzadko, przyczyną są nieprawidłowości połączenia czaszkowo-szyjkowego lub złamania podstawy czaszki. U pacjentów poddawanych radioterapii uszkodzenia nerwu mogą odpowiadać uszkodzeniom popromiennym. Uszkodzenie nerwu dystalnego nerwu dodatkowego jest zwykle poprzedzone chirurgicznym usunięciem lub inną chorobą węzłów chłonnych szyjnych.

Ponadto jamistość rdzenia kręgowego i poliomyelitis mogą uszkodzić nerw dodatkowy w okolicy przedniego rogu rdzenia kręgowego, a tym samym spowodować upośledzenie funkcji mięśni, które unerwia. Syringomyelia jest zwykle związana z zaburzeniami odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego. Poliomyelitis to polio wywoływane przez wirusy.