Cewnik portowy

Tak jak Cewnik portowy (lub Port) odnosi się do stałego dostępu do krążenia krwi tętniczej lub żylnej lub rzadziej do jamy brzusznej.

Co to jest cewnik portowy?

Cewnik portowy to system cewnika wszczepiany do podskórnej tkanki tłuszczowej. Port może być nakłuty z zewnątrz i zapewnia stały dostęp do układu naczyniowego, dzięki czemu infuzje (np. Transfuzje krwi, żywienie pozajelitowe, środki chemioterapeutyczne) mogą być podawane delikatnie i bez obciążania żył. Możliwe jest również podawanie leków dożylnie za pomocą portu.

Funkcja, efekt i cele

Cewnik portowy zawiera komorę z silikonową membraną i rurkę, którą można podłączyć. Komora jest wykonana ze stali nierdzewnej, tworzywa sztucznego, ceramiki lub tytanu. Cewnik portowy jest wprowadzany za pomocą zabiegu chirurgicznego, a następnie kaniula jest przebijana przez membranę, aby uzyskać dostęp do krwiobiegu.

Teraz przez otwór w kaniuli można wprowadzić do krwiobiegu lek lub wlew. Cewnik portowy stosuje się głównie w leczeniu chorób onkologicznych, stosuje się go także przy schorzeniach wymagających częstego dostępu tętniczego lub żylnego. Czasami lek nie może być podawany z powodu warunków anatomicznych, które powodują, że użycie cewnika portowego wydaje się konieczne. Jednak można również pobrać krew lub podać krew i produkty krwiopochodne przez port. Ponieważ cewnik portowy jest wprowadzany pod skórę, pacjenci mogą zachować swobodę ruchów i wykonywać swoje zwykłe czynności.

Port zwykle działa do pięciu lat lub dłużej. Jednak stosowanie cewnika dłużej niż pięć lat należy omówić z lekarzem prowadzącym. Po zakończeniu terapii port zwykle pozostaje na miejscu przez dwa lata, ale musi być przepłukiwany co dwanaście tygodni. Następnie jest usuwany, procedura jest podobna do procedury implantacji. Najczęściej stosowaną techniką jest dostęp przez żyłę głowową. W znieczuleniu miejscowym chirurg wykonuje nacięcie z przodu ściany klatki piersiowej. Stamtąd otwiera żyłę głowową i wprowadza cewnik. Komorę portową umieszcza się następnie w podskórnej tkance tłuszczowej. Inną możliwością jest nakłucie żyły podobojczykowej lub szyjnej wewnętrznej i wprowadzenie cewnika.

Komorę portową można następnie umieścić w pobliżu miejsca nakłucia. Następnie lekarz przeciąga cewnik do kieszeni skóry, która to tunel stanowi barierę infekcyjną. We wszystkich technikach cewnik jest sprawdzany radiologicznie, skracany do żądanej długości, a następnie podłączany do komory portu. Następnie zszywa się komorę portu i zamyka nacięcie. Roztwory infuzyjne lub leki można teraz podawać wielokrotnie. Po implantacji port jest widoczny jako niewielkie wzniesienie i można go wyczuć palcami.

Środowisko może być wrażliwe jeszcze przez kilka dni, rana chirurgiczna goi się, ale znika również podrażnienie. Przed zdjęciem szwów rana nie powinna mieć kontaktu z wodą. Jeśli wystąpi silny ból, gorączka lub krwawienie, należy skontaktować się z lekarzem. Kaniulę portu nakłuwa się, aby można było podać wlew. To nakłucie wymaga bardzo ostrożnej i skoncentrowanej pracy, w przeciwnym razie mogą wystąpić komplikacje. Najważniejsze kroki w tym celu to:

• Zapewnienie wymaganych materiałów
• Dezynfekcja rąk
• płaskie ułożenie pacjenta
• Palpacja i dezynfekcja miejsca nakłucia
• Stosowanie jałowych rękawiczek jednorazowych
• Nakładanie ściereczki perforowanej
• Użycie sterylnej kaniuli portu i sterylnych akcesoriów
• Odtruwanie kaniuli portowej
• Mocowanie obudowy portu
• Wprowadzenie igły do ​​membrany
• Sprawdź przepuszczalność
• sterylny bandaż

Do nakłucia portu stosuje się tylko specjalne kaniule (np. Igły Hubera, igły chwytakowe), aby membrana mogła się ponownie zamknąć i nie wydostać się podany lek. Dzięki portowi pacjenci mogą również uprawiać sport i pływać. Oprócz portu żylnego można również zastosować inne systemy portów. To zawiera:

• Systemy portów tętniczych: są stosowane w chemioterapii regionalnej, w której technologia odpowiada układom żylnym.
• Systemy portów dokanałowych: służą do dostarczania środków przeciwbólowych.
• Systemy portów otrzewnowych: należy przez to rozumieć dostęp do jamy brzusznej w celu podania leków chemioterapeutycznych.

Po założeniu pacjenci zwykle otrzymują również przepustkę portową z ważnymi informacjami dla służb pielęgniarskich lub lekarzy prowadzących dalsze leczenie. Ponadto wszystkie zabiegi są odnotowywane w dzienniczku pacjenta.

Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa

Możliwe powikłania to zakrzepica, hemothorax, odma opłucnowa, krwotok lub infekcje. Najczęstszym powikłaniem jest infekcja ogólnoustrojowa wywołana zarazkami lub infekcja portu. W wielu przypadkach port musi następnie zostać usunięty. Ponadto cewnik może pęknąć, co w literaturze specjalistycznej jest określane jako „uszczypnięcie”.

Jeśli cewnik zostanie przecięty w tym kontekście, istnieje możliwość, że fragment cewnika będzie migrował dalej. Cewniki mogą również zatykać się z powodu osadów na wewnętrznej ścianie lub w komorze portu. Jednym z powodów tego są napary z roztworami odżywczymi. Dlatego cewniki portowe stawiają bardzo wysokie wymagania w zakresie starannej pracy i higieny. Port powinien być przebijany wyłącznie przez przeszkolony personel.