Ryfabutyna zaliczany jest do tuberkulostatyków. Są to specjalne antybiotyki do leczenia gruźlicy.
Co to jest ryfabutyna?
Ryfabutyna jest antybiotykiem należącym do grupy antybiotyków bakteriobójczych. Jest sprzedawany pod nazwą handlową Mycobutin® i jest półsyntetyczną pochodną rifamycyny, która jest odpowiednia do leczenia prątków oraz zakażeń Gram-dodatnich i Gram-ujemnych.
Ryfabutyna należy do grupy leków przeciwgruźliczych. Oznacza to, że lek jest specjalnie stosowany w leczeniu gruźlicy. Z reguły leczenie gruźlicy przeprowadza się w połączeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi, takimi jak ryfampicyna, izoniazyd, etambutol czy pirazynamid w celu przeciwdziałania rozwojowi oporności.
Ryfabutyna została zatwierdzona w Europie w połowie lat 90. Substancja czynna znajduje się na liście leków podstawowych WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) od 2011 roku.
Efekt farmakologiczny
Sposób działania ryfabutyny jest podobny do działania ryfampicyny. Ryfabutyna hamuje również zależną od DNA polimerazę RNA wrażliwych bakterii, co prowadzi do zablokowania syntezy białek drobnoustrojów. Istnieją również przesłanki, że wpływa to również na syntezę DNA bakterii.
W niektórych przypadkach ryfabutyna może również wywierać pozytywny wpływ na szczepy Mycobacterium tuberculosis oporne na ryfampicynę. W przeciwieństwie do ryfampicyny aktywność ryfabutyny jest znacznie wyższa, co jest spowodowane hamowaniem polimerazy RNA. Podczas gdy około 94 procent wszystkich prątków jest opornych na ryfampicynę, to tylko około 20 procent na ryfabutynę, co jest kolejną zaletą tuberkulostatyków. Ponadto ryfabutyna wykazuje aktywność biologiczną przeciwko rodzajowi bakterii Heliobacter.
Jeśli ryfabutyna jest przyjmowana doustnie, jej działanie jest wzmocnione przez jednoczesne spożycie pokarmów zawierających białko. Metabolizm antybiotyku odbywa się częściowo przez wątrobę. 85 procent ryfabutyny jest związane z białkami. Ryfabutyna osiąga najwyższy poziom w osoczu krwi organizmu po okresie około sześciu do ośmiu godzin. Większość substancji czynnej wydostaje się z organizmu przez nerki. Okres półtrwania tuberkulostatyki waha się od 28 do 62 godzin.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Ryfabutyna jest stosowana w celu zapobiegania zakażeniom Mycobacterium avium-intracellulare (MAI) u pacjentów z AIDS. Możliwe jest również leczenie zakażeń MAI. Odbywa się to w połączeniu z innymi antybiotykami, takimi jak etambutol, azytromycyna i klarytromycyna. Medycyna wykorzystuje również ryfabutynę do leczenia gruźlicy wielolekoopornej.
Ryfabutyna działa również przeciwko patogenom bakteryjnym, takim jak Mycobacterium paratuberculosis, Mycobacterium leprae i Chlamydia pneumoniae. Możliwa jest również terapia przewlekłej choroby zapalnej jelit, choroby Leśniowskiego-Crohna.
Zwykła dawka ryfabutyny wynosi 450 do 600 miligramów ryfabutyny na dobę. Jednakże, jeśli klarytromycyna jest podawana jednocześnie, dzienna dawka jest zmniejszona do 300 miligramów. Leczenie trwa zwykle sześć miesięcy. W profilaktyce zakażeń MAC (Mycobacterium avium complex) u pacjentów z AIDS, zwykle stosowana dawka dobowa wynosi 300 miligramów. Aby zapobiec rozwojowi oporności, wskazane jest wcześniejsze wykluczenie zakażeń mykobakteriami.
Jeżeli chory otrzymywał wcześniej inne leki przeciwgruźlicze, zaleca się zwiększenie dawki do 300 do 450 miligramów. Zwiększenie dawki jest szczególnie przydatne u pacjentów z obniżoną odpornością. Ryfabutynę można przyjmować o dowolnej porze dnia i niezależnie od posiłków. Kapsułkę przyjmuje się raz dziennie.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na kaszel i przeziębienieZagrożenia i skutki uboczne
Podczas stosowania ryfabutyny możliwe są niepożądane skutki uboczne. Są podobne do skutków ubocznych przyjmowania ryfampicyny. To często prowadzi do wzrostu aktywności enzymów wątrobowych, nudności i wymiotów. Inne możliwe działania niepożądane mogą obejmować wysypkę skórną, ból w nadbrzuszu, biegunkę, ból w klatce piersiowej, zmiany smaku, migrenowy ból głowy, ból gardła, objawy grypopodobne, zasinienie, niepokój lub żółtaczkę. Czasami podczas leczenia ryfabutyną stolec, mocz, pot, łzy i ślina zmieniają kolor na pomarańczowo-brązowy.
Ryfabutyny nie należy przyjmować, jeśli pacjent jest nadwrażliwy na substancję czynną. Istnieje zatem ryzyko skurczu oskrzeli, eozynofilii (szczególna postać leukocytozy) lub wstrząsu. Leczenie skojarzone z klarytromycyną również zwiększa ryzyko zapalenia tęczówki (zapalenie błony naczyniowej oka).
Wadą ryfabutyny jest duże prawdopodobieństwo interakcji z innymi lekami, np. Używanymi w leczeniu AIDS. Jest więc możliwe, że działanie preparatów jest osłabione. Dotknięte środki obejmują antykoagulanty, leki przeciwbólowe, takie jak opioidy, hormonalne środki antykoncepcyjne, glukokortykoidy i substancje czynne: fenytoina, digitoksyna, kotrimoksazol i dapson.
Z kolei mechanizm działania ryfabutyny może zostać osłabiony przez jednoczesne podawanie leków, takich jak cymetydyna, erytromycyna, klarytromycyna, ketokonazol i flukonazol.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
