Rytm zatokowy

Tak jak Rytm zatokowy Nazywa się to normalną częstotliwością i regularnym biciem ludzkiego serca. Ten rytm powstaje w węźle zatokowym.

Co to jest rytm zatokowy?

Rytm zatokowy to normalny rytm serca. Liczba uderzeń serca na minutę nazywana jest tętnem lub tętnem. U ludzi tętno zależy od obciążenia, wieku i kondycji fizycznej.

Podczas gdy rytm zatokowy u noworodka prowadzi do około 120 uderzeń serca na minutę, osoba w wieku 70 lat ma częstotliwość około 70 uderzeń na minutę. Fizjologiczny zakres częstotliwości bicia serca, a tym samym rytmu zatokowego u zdrowych ludzi wynosi od 50 do 100 uderzeń na minutę w spoczynku.

Rytm zatokowy powstaje w węźle zatokowym w prawym przedsionku. Serce składa się z dwóch komór i dwóch przedsionków. Krew dociera z układu krążenia do prawego przedsionka i przepływa stamtąd do prawej komory. Prawa komora wypycha krew do krążenia płucnego. Po wzbogaceniu w tlen przepływa do lewego przedsionka, a stamtąd do lewej komory.

Węzeł zatokowy zlokalizowany jest w prawym przedsionku w okolicy żyły głównej górnej. Ten obszar ujścia żyły głównej górnej do prawego przedsionka nazywany jest zatoką żylną jamistą (sinus venarum cavarum). Termin węzeł jest mylący. Węzeł zatokowy nie jest widoczny ani wyczuwalny. Raczej węzeł zatokowy można wykryć elektrycznie. Ponadto istnieje subtelna różnica w tkance w stosunku do sąsiednich komórek. Węzeł zatokowy znajduje się blisko nasierdzia.

Lokalizacja i wielkość węzła zatokowego różni się znacznie w zależności od osoby. Węzeł może mieć od 10 do 20 milimetrów długości i od 2 do 3 milimetrów szerokości. Węzeł zatokowy jest zaopatrywany w krew przez gałąź tętnic wieńcowych. Istnieje również dodatkowe zaopatrzenie w inne gałęzie naczyniowe. Zapewnia to utrzymanie dopływu krwi, jeśli tętnica wieńcowa (część tętnic wieńcowych) zostanie zablokowana.

W porównaniu z komórkami pracującego mięśnia sercowego, komórki zatokowe mają mniej mitochondriów i miofibryli. Dlatego są mniej podatni na brak tlenu.

Funkcja i zadanie

Histologicznie węzeł zatokowy składa się z kilku wyspecjalizowanych mięśni serca. W przeciwieństwie do innych komórek mięśniowych i nerwowych mają one zdolność samoistnej depolaryzacji. Podczas depolaryzacji zmniejsza się potencjał błony komórkowej. W stanie niespokojnym istnieje potencjał spoczynkowy. Podczas spontanicznej depolaryzacji, sterowane napięciem kanały jonowe sodu w komórkach zatok otwierają się i wyzwalany jest potencjał czynnościowy. U zdrowych ludzi dzieje się to od 50 do 100 razy na minutę. Z powodu powiększenia serca rytm zatokowy u sportowców wytrzymałościowych często wynosi mniej niż 40 pobudzeń na minutę.

Pobudzenie, które powstało w węźle zatokowym, dociera do przedsionków przez pracujące mięśnie serca. Wzbudzenie elektryczne jest doprowadzane do węzła AV poprzez tak zwane wiązki międzywęzłowe. Węzeł AV znajduje się w trójkącie Kocha w prawym przedsionku. Podobnie jak węzeł zatokowy, składa się ze wyspecjalizowanych komórek mięśnia sercowego. Węzeł AV przechodzi w wiązkę His. Jego wiązka jest również częścią systemu przewodzenia. Leży poniżej węzła AV w kierunku wierzchołka serca i łączy się z udami tawara. Na szczycie serca dwie nogi tawary rozszczepiły się na włókna Purkinjego. Stanowią one ostatnią drogę układu przewodzenia wzbudzenia i mają bezpośredni kontakt z włóknami mięśnia sercowego pracujących mięśni.

Układ przewodzenia wzbudzenia odpowiada za skurcz poszczególnych komórek mięśnia sercowego, a tym samym za skurcz całego mięśnia sercowego. Podniecenie rozprzestrzenia się w dół od węzła zatokowego. W rezultacie górna część serca kurczy się minimalnie wcześniej niż dolna. Jest to konieczne do prawidłowego wypływu krwi.

Węzeł zatokowy jest połączony z współczulnym i przywspółczulnym układem nerwowym, dzięki czemu rzut serca jest zawsze dostosowany do odpowiednich wymagań. Współczulny układ nerwowy wywiera pozytywny chronotropowy wpływ na węzeł zatokowy. Oznacza to, że rytm zatokowy ulega zwiększeniu. Z kolei przywspółczulny układ nerwowy ma negatywne działanie chronotropowe, zmniejsza się rytm zatokowy.

Choroby i dolegliwości

Od częstotliwości 100 na minutę występuje tak zwana tachykardia zatokowa. W większości przypadków pozostaje to niezauważone. Taka tachykardia zatokowa jest fizjologiczna u dzieci, młodzieży, w sytuacjach stresowych lub stresujących.

Jednak istnieje również wiele chorób podstawowych, które są związane z tachykardią zatokową. Obejmuje to na przykład nadczynność tarczycy (nadczynność tarczycy). Serce bije szybciej z powodu zwiększonej wydajności metabolicznej. Tachykardia zatokowa występuje również we wstrząsie krążeniowym, niewydolności serca, gorączce, anemii i odstawieniu środków odurzających.

Pheochromocytoma wiąże się również ze zwiększonym rytmem zatokowym. Różne leki mogą również zwiększać rytm zatokowy. Bradykardia zatokowa, czyli spowolniony rytm zatokowy, jest fizjologiczną przyczyną snu iu sportowców. Z drugiej strony przyczyną patologicznej bradykardii zatokowej jest uszkodzenie tkanki w węźle zatokowym, stosowanie leków i zwiększony napięcie nerwu błędnego.

Niedostateczna podaż tlenu w chorobie niedokrwiennej serca (CHD) może spowodować uszkodzenie tkanki węzła zatokowego. Infekcje prowadzące do zapalenia mięśnia sercowego mogą również uszkodzić węzeł zatokowy. To samo dotyczy procesów autoimmunologicznych. Innymi przyczynami bradykardii zatokowej są niedoczynność tarczycy (niedoczynność tarczycy), hipotermia (hipotermia), zatrucia, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe i leki powodujące bradykardię (obniżające częstość akcji serca).

Wadliwe działanie węzła zatokowego może również prowadzić do zespołu chorego węzła zatokowego. Termin zespół chorego węzła zatokowego obejmuje różne zaburzenia rytmu serca, które wszystkie mają swój początek w węźle zatokowym. Główne objawy zespołu chorego węzła zatokowego to szybkie bicie serca i powolny puls.