Specjalizacja medyczna Angiologia dedykowany jest przy chorobach naczyń krwionośnych i limfatycznych. Szczególnie koncentrują się na zaburzeniach krążenia.
Co to jest angiologia
Angiologia to specjalizacja medyczna zajmująca się chorobami naczyń krwionośnych i limfatycznych. Flebologia obejmuje tylko żyły i tętnice i wyklucza naczynia limfatyczne jako obszar kompetencji.
Zgodnie z oficjalną klasyfikacją, angiologia jest podrzędną dziedziną medycyny wewnętrznej. To „lekarstwo naczyniowe” zajmuje się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką wad rozwojowych tętnic, żylnych i limfatycznych, nabytych zespołów przewlekłych oraz chorób ostrych.
W pewnym stopniu pokrywają się z innymi gałęziami medycyny. W ten sposób angiolog może zdiagnozować chorobę naczyniową, którą chirurg musi operować. Podobnie jest z problemami tętnic wieńcowych, za które przede wszystkim odpowiedzialny jest kardiolog. Jeśli angiolog wykryje patologiczną zmianę w naczyniu w układzie nerwowym, kieruje pacjenta do neurologa.
Jeśli chodzi o dermatologię, żylaki często się pokrywają. Czasami radiolog musi być pod ręką, gdy pojawiają się pytania dotyczące oceny procedur obrazowania, które wymagają wyjaśnienia. Ten kolega może również przeprowadzić dalsze dochodzenie.
Zabiegi i terapie
Angiolog w codziennej praktyce najczęściej boryka się z konsekwencjami miażdżycy. Złogi w naczyniach krwionośnych prowadzą do zwężenia obszarów w tej powszechnej chorobie. Często skutkiem jest „noga palacza” lub stopa cukrzycowa. Powstała martwica (śmierć tkanki) musi być pilnie leczona. Jeśli te otwarte rany są zlokalizowane na podudzie, angiolog mówi o „owrzodzeniu nogi”.
Do grupy czynnościowych chorób naczyniowych zalicza się zakrzepicę: powstał skrzep krwi, medycznie „skrzeplina”, który może całkowicie zamknąć naczynie krwionośne. Lekarz mówi wtedy o „zatorowości”. Zespół pozakrzepowy pojawia się po zakrzepicy głęboko zakorzenionej i prowadzi do zastoju refluksu w układzie naczyniowym. Tętniak to poszerzenie ściany tętnicy, która jest tam cieńsza i może pęknąć. Rezultatem jest krwawienie wewnętrzne. Często dotyczy to tętnic mózgowych i aorty (centralnej tętnicy głównej) lub naczynia wieńcowego.
Przedmiotem angiologii są również żylaki. Specjalista rozróżnia żylaki pierwotne (genetyczne) i wtórne (nabyte np. Z powodu guza). Zespół Raynauda jest wyraźny, gdy palce u rąk i nóg nie są już odpowiednio ukrwione. Skurcze naczyniowe (skurcze) idiopatycznego (nieznanego) pochodzenia wywołują zaburzenia krążenia. Naczynia krwionośne są otoczone warstwą mięśni, która podobnie jak inne mięśnie może również wykazywać fazy niekontrolowanego napięcia.
Erytromelalgia jest rzadką chorobą związaną z funkcjonalnymi zaburzeniami naczyniowymi. Zaburzenia regulacji naczyń są związane z zaczerwienieniem skóry i obrzękiem (obrzękiem spowodowanym zatrzymaniem wody). Często angiolog nie jest w stanie określić przyczyny. W przebiegu akrocyjanozy palce rąk i nóg są słabo zaopatrzone w tlen. Przyczyną jest zmniejszone nasycenie hemoglobiny tlenem. Jest to zawsze wynikiem zmieszania się krwi tętniczej i żylnej poprzez patologiczne połączenie tętnic i żył (zespolenie).
Angiolog boryka się z problemami naczyń chłonnych w postaci obrzęku limfatycznego.Słoniowacizna wiąże się z rozpadem struktur limfatycznych w nogach, co powoduje rozwój takiego obrzęku limfatycznego. Choroby zapalne naczyń to zapalenie tętnic i naczyń chłonnych, które są skutkiem zatrucia krwi.
Diagnostyka i metody badań
W celu postawienia diagnozy angiolog najpierw przeprowadzi wywiad (wywiad chorobowy) i zapyta o objawy. Następnie bada pacjenta, gdzie może określić zmiany w skórze i obrzęki. Lekarz dotykając naczyń krwionośnych ocenia puls, a tym samym przepływ krwi i nieprawidłowości w naczyniach krwionośnych. Często to nie wystarcza i następuje angiografia. Jest to procedura radiologiczna, w której w większości przypadków stosuje się środki kontrastowe.
Sonografia (USG) jest łagodniejsza dla pacjenta. Ultrasonografia dopplerowska rejestruje kierunek przepływu krwi, podczas gdy ultrasonografia dopplerowska kodowana kolorami pozwala rozróżnić przepływ krwi tętniczej i żylnej. Jest to ważne dla lokalizacji zaburzeń krążenia. Inną specjalną procedurą jest pletyzmografia, która służy do wyświetlania fluktuacji objętości. Reografia odbicia światła emituje światło podczerwone do badanego obszaru i mierzy światło odbite. Angiolog używa mikroskopii kapilarnej do zbadania najdrobniejszych naczyń na podniebieniu paznokcia.
Tomografia komputerowa (CT) służy do generowania obrazów rentgenowskich poszczególnych płaszczyzn optycznych. Ponadto angiolog może zastosować obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Ostrą interwencją terapeutyczną jest rozszerzenie balonu. Lekarz penetruje naczynie cewnikiem, na końcu którego można nadmuchać mały balonik. W ten sposób usuwa zwężenia w naczyniu. Technika ta może być również wykorzystana do wstawienia stentu. Stent rurowy otrzymuje powiększenie. Chirurg może chirurgicznie zlikwidować skurcze, usuwając naczynia własne ciała. Po wstrzyknięciu stężonego roztworu soli dochodzi do obliteracji żylaków.
Leczenie farmakologiczne ma na celu poprawę przepływu krwi. Leki powszechnie znane jako „leki rozrzedzające krew” mają różne mechanizmy działania. Pochodne kumaryny blokują witaminę K, która bierze udział w krzepnięciu krwi. Heparyna wiąże wiele innych czynników krzepnięcia we krwi. Inhibitory agregacji płytek krwi zapobiegają łączeniu się płytek krwi (trombocytów) w celu utworzenia zlepków. Płytki krwi to wyspecjalizowane komórki krwi, które jedynie pomagają w krzepnięciu krwi.
Angiolog przepisuje leki hipotensyjne obniżające ciśnienie krwi. W przypadku chorób naczyniowych szczególnie powszechne są inhibitory ACE, które działają na zasadzie hormonalnej. Pacjent musi przyjmować leki wodne (diuretyki), jeśli ma obrzęk. Choroby zakaźne naczyń leczone są antybiotykami. Konserwatywne metody leczenia angiologa to środki fizjoterapeutyczne, takie jak zabiegi Kneippa i drenaż limfatyczny, technika masażu. Ponadto lekarz doradza pacjentowi zmianę zachowania. Powinien pozostać lub nie palić, jeść umiarkowanie i ćwiczyć.
