Bertram

Z Bertram to roślina podobna do rumianku. Przez długi czas prawie nie odgrywał roli w ziołolecznictwie, dlatego brakuje go w wielu książkach zielarskich. Hildegarda von Bingen w końcu odkryła leczniczą moc tej niedocenianej rośliny, w przeciwnym razie mogłaby zostać całkowicie zapomniana. Naukowa nazwa to Anacyclus pyrethrum.

Występowanie i uprawa Bertram

Bertram to roślina podobna do rumianku. Przez długi czas prawie nie odgrywał roli w ziołolecznictwie, dlatego brakuje go w wielu książkach zielarskich.

Plik Bertram -Roślina pochodzi z Arabii, południowej Hiszpanii, Maroka, Algierii i Kaukazu. We Francji ta lekko gorąca roślina jest neofitą, ponieważ ten rodzaj nie był pierwotnie rodzimy dla tego kraju i zadomowił się tam dopiero pod wpływem człowieka. W Europie Środkowej Bertram występuje wyłącznie w stadach uprawnych. W końcu to Hildegard von Bingen poleciła Bertram jako roślinę leczniczą i do codziennego odżywiania.

Z Niemiecki Bertram (Anacyclus officinarum syn. Pyrethrum germanicum) wywodzi się jako roślina lecznicza ze stad hodowlanych w Turyngii i była jedynie rocznym odgałęzieniem wieloletniego Bertrama. Wizualnie roślina ta różniła się od naturalnych drzewostanów węższymi korzeniami i jaśniejszymi liśćmi. Inne gatunki Bertram to Roman Bertram (A. pyrethrum var. Pyrethrum) i Maroko Bertram (A. pyrethrum var. Depressus). Plik Ostrzenie bagien, z estragon i waleriana są czasami określane jako Bertram.

Historia rozróżnia między prawdziwym „Bertramem starożytnych” a Bertramem, znanym dziś jako roślina lecznicza. Prawdziwy Bertram był jak Pyrethrum verum wyznaczony. Była to roślina parasolowa i baldaszkowiec z bagiennej linii włosowatej, znany również jako Oelnitz lub Elsenich do których przypisano podobne opcje terapeutyczne.

Historycy podejrzewają, że Hildegarda von Bingen w swoich opisach miała na myśli prawdziwą roślinę Bertram, a nie rzymskiego i marokańskiego Bertrama, znanego dziś. Z drugiej strony eksperci zakładają, że średniowieczni uczeni mówili wyłącznie o rzymskim Bertramie. Zakładają, że bagienne pasmo włosów jest mylone jako „prawdziwy Bertram” z Bertramem, jaki znamy dzisiaj.

Efekt i aplikacja

Chociaż biała roślina, która należy do rodziny rodzaju daisy (Asteraceae), na pierwszy rzut oka wygląda bardzo podobnie do rumianku, nie jest łagodny w smaku, ale ostry. Podczas gdy kwiaty rumianku pachną łagodnie aromatycznie, Bertram wydziela łagodny, ostry zapach w zależności od składników. Łodygi najpierw rosną wzdłuż ziemi, a następnie rosną i rosną w górę. Dlatego roślina nazywana jest również „pełzającym Bertramem”.

Roślina Bertramp rośnie z korzenia palowego, który zawiera kilka małych cebulek włosowych, aż korzenie utworzą rozetę, a kwiaty stopniowo się prostują. Kwitnie od maja do sierpnia, roślina osiąga wysokość od 30 do 40 centymetrów. Nie jest wymagająca i preferuje słoneczne tereny o glebach ubogich do umiarkowanie odżywczych. Ich naturalne zjawiska rozmnażają się poprzez siew. Kwiaty z żółtą miseczką i białymi różyczkami (ray-florets) oraz regularnie duża liczba kwiatostanów rurkowych (talerzowych).

Poszczególne kwietniki w kształcie kielicha otoczone są kilkoma rzędami brązowozielonych wypustek. Liście języka są przeważnie żeńskie, rośliny są zapylane przez pszczoły. Liście mają przewiewną powierzchnię i są karbowane jak liliowe. Roman Bertram i kilka podgatunków ma głównie niebiesko-zielone szypułki, przypominające pierzaste liście. Początkowo ukształtowane w rozety, liście są rozmieszczone na łodydze. Jesienią zbierane są tylko korzenie rośliny do dalszej obróbki.

Lecznicze, naturalne składniki rośliny Bertram to pyretryna, pelityna, olejki eteryczne, garbniki, inulina i związki cukrowe wzmacniające odporność. Korzeń Bertram jest preferowany jako proszek i nalewka. Pikantny Bertram jest używany w maściach i herbatach. Korzeń jest używany tylko w drugim cyklu wzrostu rośliny, kiedy już zaczyna więdnąć. Wypicie dwóch szczypt sproszkowanego korzenia bertramu w filiżance herbaty z pokrzywy zostało opisane jako pomocne przy reumatyzmie i zaparciach.

W medycynie ludowej Bertram był stosowany przede wszystkim w leczeniu udarów i paraliżu języka. Nalewka Bertram w postaci okładów może pomóc przy rwie kulszowej i lumbago. Hildegard von Bingen poleca tę roślinę ze względu na jej działanie oczyszczające i trawienne. Bertram działa tonizująco na nerwy, wykrztuśnie, ściągająco, antyseptycznie, trawiennie i drażniąco na skórę.

Jest stosowany przy problemach z płucami, lęku, problemach żołądkowych, problemach z sercem, bólach zębów, bezsenności i moczeniu nocnym. Jego zastosowanie w cukrzycy jest kontrowersyjne. Ze względu na ostre składniki Bertram nadaje się również jako biologiczna ochrona upraw. Bertram jest również często sadzony w ogrodach ozdobnych lub wysiewany na pastwiskach pszczelich. Hildegard von Bingen była szczególnie przekonana o stosowaniu lekko rozgrzanej rośliny w przypadku chorób płuc. Zmieszała herbatę z kwiatów jałowca, wełnistych kwiatów i bertramu w czyste wino.

Ze względu na przyjemne, łagodne ciepło Bertram jest często używany jako wzmacniacz smaku. Chociaż niemiecka roślina jest obecnie uważana za gatunek wymarły, nadal można sadzić rzymskiego Bertrama jako roślinę ozdobną w ogrodzie na otwartych przestrzeniach. Rośliny podlewamy tylko wtedy, gdy jest bardzo sucho; nawożenie nie jest zalecane.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

W dzisiejszej medycynie ziołowej Bertram nie odgrywa już ważnej roli w porównaniu z innymi roślinami leczniczymi, pomimo swoich wszechstronnych opcji terapeutycznych. Dzięki temu dostawcy ziół Bertram są łatwi w zarządzaniu. Obecnie Bertram jest dostępny głównie w handlu zielarskim, z rozróżnieniem między Anacyclus officinarum a Anacyclus pyrethrum. Oba rodzaje korzenia Bertram są dostępne w cenach od 7,50 € do 9,50 € za sto gramów.

Jednak w przeciwieństwie do innych roślin leczniczych Bertram ma skutki uboczne, dlatego zaleca się tylko oszczędną dawkę. W przypadku nadmiernego spożycia Bertram powoduje wymioty, nudności, rozstrój żołądka i biegunkę. Naturalny składnik złocień jest przydatny w zwalczaniu szkodników, ale ma działanie neurotoksyczne jako silna trucizna na nerwy i dlatego nie jest nieszkodliwy dla ludzi w przypadku przedawkowania. Długotrwałe stosowanie może powodować podrażnienia skóry.