Zespół dumpingowy

Na Zespół dumpingowy jest to przyspieszone opróżnianie żołądka. Osoby dotknięte chorobą cierpią na różne dolegliwości.

Co to jest syndrom dumpingu?

Zespół dumpowania odnosi się do opróżniania pokarmu z żołądka do jelita cienkiego. Termin „wysypać” pochodzi z języka angielskiego i oznacza „plop”. Objawy są często wynikiem operacji żołądka. Pięć do dziesięciu procent wszystkich dotkniętych chorobą musiało wcześniej przejść operację żołądka. Szczególnie dotknięci są ludzie, którzy również cierpią na otyłość. Objawy pojawiają się od 30 minut do trzech godzin po posiłku.

Objawy mogą wpływać na różne części ciała. Lekarze rozróżniają dwie formy syndromu dumpingowego: wczesne i późne. W przypadku wczesnego dumpingu osoby dotknięte chorobą odczuwają objawy już 30 minut po zjedzeniu posiłku. W przypadku późnego dumpingu, który jest rzadszą formą, objawy pojawiają się od jednej do trzech godzin później.

przyczyny

Zespół dumpingowy jest zwykle spowodowany wcześniejszą operacją na żołądku. Na przykład wczesny zespół wysypki może wynikać z częściowego usunięcia żołądka, podczas którego operowany jest odźwiernik (strażnik żołądka), który znajduje się na wyjściu z żołądka. Prowadzi to do niekontrolowanego upadku nierozcieńczonego pokarmu do jelita cienkiego lub, że tak powiem, do jelita czczego, co powoduje rozciągnięcie jelita cienkiego.

Szczególnie desery, takie jak cukier lub mleko, powodują problemy ze względu na silne ciśnienie osmotyczne. W ten sposób zapewniają znaczny gradient stężeń pomiędzy naczyniami krwionośnymi ściany jelita a zawartością jelita. Aby to zrekompensować, z naczyń krwionośnych uwalnia się dużo płynu do wnętrza jelita. Istnieje jednak ryzyko znacznego spadku ciśnienia krwi. Ponadto ze ściany jelita uwalniane są różne substancje. Obejmuje to hormon neurotensynę, który jest odpowiedzialny za skurcz jelit.

W zespole późnego dumpingu brak funkcji odźwiernika prowadzi do szybkiej resorpcji glukozy. Efektem tego procesu jest podwyższony poziom cukru we krwi (hiperglikemia). Wysoki poziom cukru we krwi z kolei zwiększa wydzielanie insuliny, co wywołuje reakcję na hipoglikemię (niski poziom cukru we krwi). W obu formach pokarmu nie dochodzi do wstępnego trawienia, co oznacza, że miazga pokarmowa jest uwalniana do jelita cienkiego prawie w niezmienionej postaci.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na biegunkę

Objawy, dolegliwości i oznaki

Szybki początek objawów po około pół godzinie jest typowy dla wczesnego porzucania. Osoby dotknięte chorobą zwykle cierpią na bóle brzucha, wzdęcia, wzdęcia, biegunkę, nudności, wymioty i burczący żołądek. Ponadto może wystąpić zmęczenie, bóle głowy, bladość, pocenie się, kołatanie serca i ataki omdlenia.

Objawy późnego porzucania pojawiają się dopiero od jednej do trzech godzin po posiłku. Są to zachcianki, uczucie osłabienia, drżenie, pocenie się i trudności z koncentracją. Możliwe jest nawet zmętnienie świadomości.

Diagnoza i przebieg

W przypadku podejrzenia zespołu dumpingowego należy skonsultować się z lekarzem. Najpierw omawia historię choroby pacjenta i pyta go o wcześniejsze operacje żołądka i wcześniejsze choroby. Zwykle do rozpoznania choroby wystarczają typowe objawy zespołu popapniowego.

W celu potwierdzenia diagnozy można przeprowadzić test prowokacyjny. Pacjent przyjmuje 50 gramów glukozy. Następnie lekarz mierzy wpływ na funkcje organizmu. Spadek wartości hemokrytu o ponad trzy procent, wzrost częstości akcji serca o ponad dziesięć uderzeń na minutę i zwiększone wydalanie wodoru z oddechem są uważane za oznaki zespołu dumpingowego. Ponadto poziom cukru we krwi gwałtownie spada po hipoglikemii.

Typowe objawy hiperglikemii są oznaką zespołu późnego dumpingu. Gastroskopia z endoskopem to kolejna opcja diagnostyczna. Inne możliwe przyczyny reklamacji są wykluczone. W rzadkich przypadkach przeprowadza się również badanie medycyny nuklearnej.

Zespół dumpingowy stwarza poważne problemy dla osób dotkniętych chorobą. Jednak zwykle ustępuje samoistnie po 6 do 12 miesiącach. Konsekwentna dieta jest ważna dla korzystnego przebiegu.

Komplikacje

Ze względu na zespół dumpingowy powikłania występują głównie w okolicy brzucha i żołądka. W większości przypadków ludzie cierpią na wzdęcia i silny ból brzucha. Oprócz bólu często występuje biegunka i nudności. Nudnościom często towarzyszą wymioty.

Codzienne życie pacjenta jest poważnie ograniczone przez syndrom popsutkowy. Przyspieszone trawienie często powoduje bóle głowy i zmęczenie. W niektórych przypadkach objawy mogą być tak poważne, że osoba może stracić przytomność. Po nagłym opróżnieniu często dochodzi do burczenia żołądka i zachcianek.

Zwykle zmiana diety może dość dobrze wyleczyć zespół dumpingowy. Jednak spożycie pokarmu przez pacjenta jest ograniczone do niektórych pokarmów. Leczenie można również wspomóc lekami.

Interwencja chirurgiczna jest konieczna tylko w ciężkich przypadkach, aby choroba przebiegła pozytywnie. Zespół dumpingowy nie prowadzi do skrócenia oczekiwanej długości życia ani dalszych komplikacji podczas leczenia. Zwykle zespół poposiłkowy nie powraca po leczeniu.

Kiedy należy iść do lekarza?

Niezależnie od tego, czy jest to wczesny, czy późny zespół wysypki, objawy po posiłkach są zwykle na tyle poważne, że pilnie zaleca się wizytę u lekarza.

Ponieważ te dolegliwości (nudności, skurcze brzucha, kołatanie serca itp.) Po jedzeniu mogą być nie tylko objawami zespołu poposiłkowego, konieczna jest konsultacja z lekarzem. Należy sprawdzić, w jakiej formie przyjmowania pokarmu - w stosunku do ilości i składu - występują problemy, aby osoba zainteresowana mogła odpowiednio postępować w życiu codziennym.

Ponieważ konsekwencje zespołu poposiłkowego mogą prowadzić do niewydolności krążenia, osoby dotknięte chorobą powinny wcześnie skonsultować się z lekarzem, jeśli regularnie źle się czują po jedzeniu. W przeciwnym razie istnieje ryzyko upadków i innych poważnych zagrożeń dla zdrowia.

U lekarza - lekarz rodzinny może zostać wybrany jako osoba do kontaktu przy pierwszej próbie - należy zbadać przyczynę. Informacje zawarte w historii choroby pacjenta: Osoby, które przeszły operację żołądka, powinny szybko skonsultować się z lekarzem, jeśli mają jakiekolwiek późniejsze objawy. Ponadto należy zbadać żołądek, aby wyjaśnić możliwą obecność uszkodzenia tkanki, narośli itp.

Dlatego należy ustalić dokładną przyczynę zespołu dumpingowego, ponieważ stan ten w wielu przypadkach można leczyć.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie zespołu dumpingowego nie zawsze jest łatwe. Pacjenci muszą przestrzegać specjalnych zasad żywieniowych, aby złagodzić objawy. Obejmuje to ograniczenie dziennego spożycia węglowodanów. Zamiast węglowodanów prostych, takich jak biała mąka, miód i cukier, zalecamy spożywanie węglowodanów złożonych, takich jak ziemniaki, warzywa lub produkty pełnoziarniste.

Ważne jest również ograniczenie spożycia mleka. Zamiast kilku dużych posiłków w ciągu dnia należy spożywać kilka mniejszych posiłków. Pacjent nie może nic pić w trakcie i krótko po jedzeniu. Jeśli zmiana diety nie przyniesie pożądanego efektu, możliwa jest terapia lekowa. Osoba poszkodowana otrzymuje oktreotyd lub akarbozę. W przypadku, gdy leki również nie ulegną poprawie, operacja może być przydatna.

Korekcja chirurgiczna jest czasami przeprowadzana po resekcji żołądka metodą Billrotha II, co powoduje zespół dumpingu. W ramach resekcji Billroth II dolna część żołądka jest usuwana wraz z porterem żołądka. Chirurg podłącza resztę kikuta żołądka bezpośrednio do jelita czczego. To także ślepo zamyka dwunastnicę. Po skorygowaniu resekcji Billrotha II kikut żołądka i dwunastnica są bezpośrednio połączone.

Perspektywy i prognozy

Ponieważ zespół dumpingowy wiąże się z poważnymi i bardzo nieprzyjemnymi objawami, zawsze należy zapewnić leczenie. Samoleczenie nie występuje, a bez leczenia oczekiwana długość życia pacjenta może ulec skróceniu. Większość osób dotkniętych chorobą cierpi bez leczenia na ból brzucha, wzdęcia lub biegunkę. Mogą również wystąpić wymioty i nudności, przy czym wielu pacjentów jest bladych lub ma przyspieszone bicie serca. Objawy pojawiają się zwykle dopiero kilka godzin po spożyciu pokarmu i znacznie obniżają jakość życia.

Nieleczony zespół może spowodować trwałe uszkodzenie organizmu i zniszczenie jelit lub żołądka. To uszkodzenie jest zwykle nieodwracalne i nie można go już leczyć. Zespół dumpingowy leczy się poprzez zmianę diety i przyjmowanie leków. Jednak w ciężkich przypadkach chorobę można usunąć chirurgicznie. Nie ma szczególnych powikłań, a zespół jest całkowicie wyleczony. Średnia długość życia zwykle pozostaje niezmieniona po skutecznym leczeniu.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na biegunkę

zapobieganie

Aby zapobiec syndromowi dumpingu po operacji żołądka, zaleca się zmianę diety z węglowodanów prostych na węglowodany złożone. Pomocne mogą być również porady żywieniowe.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku zespołu dumpingowego w większości przypadków nie ma specjalnych możliwości kontynuacji dla osób dotkniętych chorobą. Osoba dotknięta chorobą jest przede wszystkim zależna od wczesnej diagnozy, aby zapobiec dalszym dolegliwościom i powikłaniom, ponieważ zespół dumpingowy nie może wyleczyć się samodzielnie. Im wcześniej zostanie rozpoznany zespół popryskowy, tym zwykle jest lepszy dalszy przebieg choroby.

Zwykle tę chorobę leczy się dostosowując dietę. Lekarz może również doradzić pacjentowi, aby nie było żadnych komplikacji. Szczególnie warzywa i ziemniaki mogą mieć pozytywny wpływ na dalszy przebieg zespołu. Jednak w wielu przypadkach konieczne jest również przyjmowanie leków w celu złagodzenia objawów.

Chorzy powinni postępować zgodnie z zaleceniami lekarza i przestrzegać prawidłowego dawkowania leków. Ponadto nierzadko konieczne są interwencje chirurgiczne w celu skorygowania wad rozwojowych.Po takiej operacji osoba zainteresowana zdecydowanie powinna odpocząć i niepotrzebnie nie obciążać swojego ciała. Generalnie nie można przewidzieć, czy syndrom dumpingu doprowadzi do skrócenia oczekiwanej długości życia poszkodowanej osoby.

Możesz to zrobić sam

Osoby z zespołem poporodowym mają kilka możliwości zmniejszenia ryzyka nagłego uwolnienia miazgi z żołądka. Ponadto można zapobiec konsekwencjom.

Kluczowe znaczenie ma mała porcja diety, która jest powoli wchłaniana. Zmniejsza to obciążenie mięśni zwieraczy żołądka i jest większa szansa, że pokarm zostanie strawiony. Ponadto należy unikać picia jak najwięcej podczas jedzenia, aby utrzymać niskie ciśnienie w żołądku. Nawet pół godziny po jedzeniu nie należy pić.

Ponadto płyny zawarte w treści pokarmowej sprzyjają nadmiernemu wchłanianiu cukru w jelicie cienkim. W ten sposób intensywność hipoglikemii można również powstrzymać w późnym dumpingu. Wszelkie występujące hipoglikemie można zrównoważyć niewielką ilością cukru, który jest bezpośrednio wchłaniany.

Należy unikać żywności o wysokim ciśnieniu osmotycznym (tj. Zasysającej wodę) lub spożywać ją tylko w małych ilościach. Ponieważ pobierają wodę z organizmu w jelicie cienkim i wspólnie odpowiadają za spadek ciśnienia krwi.

Ogólnie zalecamy spożywanie ziemniaków, warzyw i produktów pełnoziarnistych. Mleko i cukier należy spożywać tylko w niewielkich ilościach.

Jeśli dana osoba odczuwa spadek ciśnienia krwi, zaleca się usiąść na podłodze, aby zapobiec upadkowi z powodu omdlenia.

Tagi: Rośliny Lecznicze Zabiegi Ginekologia