W Flucloxacillin jest to tak zwany antybiotyk o wąskim spektrum działania. W przeciwieństwie do antybiotyków o szerokim spektrum działania działa tylko na niewielką liczbę patogenów. Flukloksacylina należy do farmakologicznej grupy penicylin, a dokładniej do izoksazolilopenicylin. Lek jest stosowany głównie w leczeniu chorób zakaźnych wywoływanych przez Staphylococcus aureus.
Co to jest flukloksacylina?
Substancja czynna flukloksacylina jest substancją stabilną w kwasie, która przechodzi przez żołądek bez uszkodzenia. Okres półtrwania substancji wynosi średnio około 45 minut. Zasadniczo lek jest łatwo dostępny dla tkanek i na przykład przenika również przez barierę łożyskową. Ponadto substancja czynna przenika do mleka matki, co należy wziąć pod uwagę w ramach terapii, która odbywa się w czasie ciąży.
Substancja czynna flukloksacylina jest wydalana głównie przez nerki. Niewielka część jest również wydalana z żółcią.
Zasadniczo flukloksacylina jest tak zwanym antybiotykiem opornym na penicylinazy. Został opracowany głównie w celu leczenia gronkowców, które wytwarzają β-laktamazy. Z tego powodu substancja jest czasami nazywana Penicylina gronkowcowa wyznaczony.
Ponadto lek flukloksacylina należy do grupy antybiotyków izoksazolilowych. Do tej kategorii należy również substancja czynna kloksacylina. Na jego podstawie nie ma jednak w Niemczech substancji leczniczych dopuszczonych do stosowania dla ludzi. Ponadto substancje oksacylina i dikloksacylina również należą do grupy antybiotyków izoksazolilowych.
Kloksacylina znajduje się na liście niezbędnych leków WHO. Według Światowej Organizacji Zdrowia substancję tę można zastąpić substancjami czynnymi z tej samej kategorii leków. W Niemczech do tego celu stosuje się leki oksacylinę lub flukloksacylinę.
Istnieje również lek zwany metycyliną, który jest również oporny na penicylinazę. Jednak jest to zwykle używane tylko w kontekście testów oporności na MRSE i MRSA. Odpowiednie zarazki nie mogą być leczone substancją czynną flukloksacyliną.
Efekt farmakologiczny
Preparat farmakologiczny Flucloxacillin charakteryzuje się przede wszystkim działaniem bakteriostatycznym i bakteriobójczym. Lek działa przeciwko zarazkom Gram-dodatnim, do których należą na przykład paciorkowce lub gronkowce.
W przeciwieństwie do wielu innych typów penicylin, takich jak amoksycylina, lek flukloksacylina jest oporny na β-laktamazy. Efekt ten wynika z faktu, że substancja hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii poprzez osłabianie transpeptydaz. Są one częściowo odpowiedzialne za tworzenie peptydoglikanu. Ponieważ flukloksacylina hamuje transpeptydację na pasmach mureiny w ścianach komórkowych bakterii, zmienia się struktura penicyliny. To powoduje, że tak zwana penicylinaza traci swoją skuteczność.
W lekach i preparatach leczniczych substancja flukloksacylina występuje w postaci soli sodowej, a dokładniej w postaci soli sodowej flukloksacyliny. Jest to biały proszek o krystalicznym wyglądzie. Dodatkowo puder posiada właściwości higroskopijne i łatwo rozpuszcza się w wodzie.
Nazwa Flucloxacillin jest skrótem i oznacza substancję fluor-chlor-oxacillin. W Szwajcarii na rynku dostępny jest również lek kloksacylina. Jest to chloro-oksacylina, która nie zawiera fluoru. Jednak w Szwajcarii ta substancja lecznicza jest stosowana tylko w weterynarii i nie jest przeznaczona do leczenia ludzi.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Flucloxacillin jest stosowany w przypadku różnych chorób. Głównym wskazaniem są zwykle choroby zakaźne, które są wywoływane przez gronkowce tworzące penicylinazy. Należą do nich na przykład infekcje, które atakują skórę lub błony śluzowe, a także te, które atakują drogi oddechowe i kości.
Zasadniczo te szczepy gronkowców wrażliwe na penicylinę G reagują słabiej na substancję czynną flukloksacylinę. Substancja ta jest również mniej skuteczna niż penicylina G. w zwalczaniu innych patogenów Gram-dodatnich W większości przypadków flukloksacylina jest podawana dożylnie.
Flucloxacillin nadaje się do leczenia chorób zakaźnych wywoływanych przez specjalny rodzaj gronkowców. Należą do nich na przykład Staphylococcus aureus i Staphylococcus epidermidis. Ponadto do tej kategorii należą patogeny Klebsiella pneumoniae, Streptococcus pyogenes, różne typy Neisseria i Bacillus anthracis.
Na przykład substancja czynna flukloksacylina jest również stosowana w infekcjach tkanek miękkich, na przykład w kontekście ropni lub czyraków. Lek można również stosować w leczeniu zanokcica i piodermii. Flukloksacylina jest również skuteczna w przypadku niektórych infekcji szpiku kostnego.
Zagrożenia i skutki uboczne
Podczas leczenia substancją czynną flukloksacyliną często występują niestrawność i wysypki skórne. Choroby wątroby związane z niedrożnością dróg żółciowych są rzadsze.
Nie wolno podawać flukloksacyliny, jeśli występuje nietolerancja substancji czynnej lub innych penicylin. Unikanie substancji czynnej jest również zalecane w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby. Ponadto zaleca się ostrożność w przypadku astmy oskrzelowej. W takim przypadku wskazane jest przepisanie alternatyw.
.jpg)
