lawenda pochodzi z południowej Europy. Charakterystyczny dla wysokiej Prowansji, wiele pól w południowej Francji pachnie lawendą w okresie kwitnienia od czerwca do sierpnia.
Występowanie i uprawa lawendy
Jest znany lawenda również pod różnymi innymi nazwami, takimi jak spiklavender, nerve herb, lavander, Speick i tobacco blossom. Naukowcy nazywają roślinę Lavendula officinalis. Lawenda należy do rodziny miętowych.
Woli ciepłe, suche stoki lawenda. To benedyktyni sprowadzili lawendę nad Alpy. Jednak w międzyczasie półkrzew rozprzestrzenił się w Europie Środkowej. Kwiaty zbierane są w lipcu i sierpniu i używane do leczenia.
Kształt liści nazywany jest liniowym. Za młodu są szaro-niebieskie. Krzew wydaje się być włochaty i miękki z szarą łaciatą, gdy jest jeszcze młody. Później staje się coraz bardziej zielony. Lawenda osiąga wysokość od pół metra do metra. Gałęzie są skierowane prosto do góry, liście osiągają do pięciu centymetrów długości.
Ze względu na niebiesko-fioletowy kolor kwiaty wyglądają bardzo atrakcyjnie. Ten kolor jest również znany jako lawenda, stąd nazwa. Kwiaty w swoim kształcie przypominają uszy. Pachną balsamem i są bardzo aromatyczne.
Efekt i aplikacja
Pszczelarze to doceniają lawenda jako tak zwany kostium wtórny. Zawartość cukru jest bardzo wysoka, a smak jest okrągły i zrównoważony. Lawenda działa uspokajająco na ludzi. W ten sposób roślina stała się znana jako roślina lecznicza. Mówi się, że lawenda ma wiele właściwości leczniczych. Składniki to olejek eteryczny, garbnik, saponid i glikozyd.
Popularny olejek lawendowy pochodzi z kwiatostanów z łodygami. Aby to zrobić, kwiaty można umieścić w oleju, na przykład w oliwie z oliwek. Destylacja z parą wodną nadaje się również do produkcji olejku lawendowego. Aby zapewnić bogactwo składnika aktywnego, zbiory należy rozpocząć wcześnie rano. Zaleca się również zbieranie wkrótce po ulewie, gdy kwiaty ponownie wyschną.
Kiedy liście są jeszcze młode, a pędy miękkie, kucharze lubią używać tej rośliny do uszlachetniania i przyprawiania jagnięciny, drobiu, zup i ryb. Z tego typu przypraw słynie kuchnia hiszpańska, włoska i francuska. Awangardowi kucharze używają lawendy również do deserów. Aromat jest gorzki i ostry. Zapakowana w szczelne opakowanie, suszona lawenda może być przechowywana od sześciu do dziewięciu miesięcy.
Znaczenie dla zdrowia
lawenda dobrze nadaje się do użytku wewnętrznego i zewnętrznego. Mówi się, że mieszanka herbat lawendowych pomaga w walce z lumbago. Ma również działanie antyseptyczne, przeciwskurczowe, astmę, zmęczenie, nadciśnienie, kaszel, nerwowość i wiele innych. To sprawia, że jest popularnym lekarstwem.
Nalewkę z lawendą można zarówno spożyć, jak i nałożyć na skórę. Jako dodatek do kąpieli możesz wspaniale zrelaksować się z lawendą. Istnieją również maści na bazie lawendy. Łagodzi podrażnienia skóry. Dobroczynna moc lawendy jest wykorzystywana u niemowląt i małych dzieci. Poduszki lawendowe działają na nie uspokajająco. Ocet ziołowy z zawartością lawendy jest lekkostrawny i smaczny. Wykazuje swoje zalety zwłaszcza w chorobach takich jak reumatyzm i dna.
Lawenda charakteryzuje się nie tylko właściwościami leczniczymi. Jeśli lawendowa poduszka zostanie umieszczona w szafie, elementy odzieży zostaną oszczędzone przed ćmami. Zastosowany w lampie zapachowej olejek lawendowy oczyszcza powietrze, a także uspokaja przebywających w nim ludzi.
.jpg)
