Na Odruch okostnowy promienia jest to autorefleksja ludzkiego ciała. Zwykle cios w ramię powoduje lekkie zgięcie przedramienia; brak odruchu może wskazywać na zaburzenia neurologiczne lub mięśniowe.
Jaki jest odruch okostnowy promienia?
Promień odruch okostnowy lub Odruch brachioradialis jest odruchem własnym ramienia. Medycyna nazywa odruch autorefleksem, gdy podrażnienie i reakcja zachodzą w tym samym narządzie. Odruch okostnowy promienia jest wyzwalany przez uderzenie w promień. Promień to kość w przedramieniu, znana również jako szprycha.
Promień to tak zwana kość rurkowa: wnętrze jamy szpiku kostnego tworzy jednolitą rurkę, w której znajduje się szpik kostny. Wraz z kością łokciową (kości łokciowej) promień tworzy szkielet przedramienia.
Aby wywołać odruch okostnowy promienia, przedramię musi być zgięte do ramienia. Nie wolno jej obracać na zewnątrz ani do wewnątrz. Medycyna nazywa postawę odwróconą na zewnątrz, podczas gdy pozycja przedramienia zwrócona do wewnątrz nazywana jest pronacją. Uderzenie w promień wyzwala odruch okostnowy promienia, aw konsekwencji pronację dłoni i przedramienia.
Funkcja i zadanie
Odruch okostnowy promienia opiera się na prostym obwodzie neurologicznym. Receptory na przedramieniu rejestrują uderzenie w kość: stymulacja mechaniczna powoduje odpalenie komórki nerwu czuciowego, tj. do wytworzenia sygnału. Czyni to poprzez zmianę ładunku elektrycznego w neuronie.
Zmiany w błonie komórkowej powodują przesunięcie stosunku jonów między wnętrzem i na zewnątrz komórki, a neuron ulega depolaryzacji. Neuron przekazuje stymulację poprzez swój akson jako zsumowany potencjał elektryczny. Na końcu komórki nerwowej znajduje się interfejs między pierwszą a drugą komórką. Nauki przyrodnicze określają ten interfejs jako lukę synaptyczną. Sygnał przechodzi przez szczelinę synaptyczną, najpierw przekształcając się w postać chemiczną: napięcie elektryczne pierwszej komórki nerwowej powoduje uwolnienie neuroprzekaźników. Neuroprzekaźniki to substancje przekaźnikowe, które wchodzą do szczeliny synaptycznej i docierają do drugiej komórki nerwowej na drugim końcu. Tam neuroprzekaźniki wiążą się ze specjalistycznymi receptorami, do których pasują jak klucz w zamku. Zajęte receptory wyzwalają teraz również zmianę ładunku elektrycznego w drugiej komórce nerwowej poprzez otwarcie kanałów jonowych w błonie komórkowej: druga komórka nerwowa depolaryzuje, a informacja o stymulacji pomyślnie przeszła do drugiego neuronu.
W przypadku radialnego odruchu okostnowego połączenie to jest monosynaptyczne: tylko pojedyncza synapsa jest zaangażowana w przekazywanie sygnału z receptora do rdzenia kręgowego. Biologia również opisuje to przekazywanie sygnałów jako aferecję, od łacińskiego słowa oznaczającego „nosić” („affere”). Na przeciwnej ścieżce, prowadzącej („prowadzącej”) ścieżce nerwowej, neuron ruchowy wysyła następnie sygnał do skurczu mięśni. Sygnał ten jest kierowany do mięśnia ramienia (mięsień ramienny). Mięsień szprychy ramienia to mięsień szkieletowy, który znajduje się w ramieniu i jest zwrócony w stronę kciuka. Poprzez napinanie mięśnia ramienia, ścięgno zostaje skrócone, a przedramię zgina się.
Neurologia określa drogi nerwowe odpowiedzialne za odruch okostnowy promieniowy numerami C4 i C6. Ponadto nerw promieniowy uczestniczy również w neuronalnym przekazywaniu informacji. Jak wszystkie autorefleksje, odruch okostnowy promienia zachodzi bez udziału mózgu; dlatego ludzie nie mogą świadomie go kontrolować, stłumić ani dobrowolnie wywołać.
Choroby i dolegliwości
Sprawdzając odruch okostnowy promienia, lekarze porównują, czy reakcja jest taka sama po obu stronach.Porównanie to minimalizuje błędną diagnozę, ponieważ badanie może uwzględniać różnice międzyosobnicze w zakresie zdolności reagowania.
Brak promieniowego odruchu okostnowego może wskazywać na porażenie promieniowe. Jest to paraliż ramienia, który wpływa na prostowniki nadgarstka i palców. Jest to spowodowane uszkodzeniem nerwów ramienia, zwłaszcza nerwu promieniowego. Porażenie promieniowe objawia się charakterystycznym ułożeniem palców: stosunkowo duże napięcie mięśni lekko napina mięśnie palców i nadgarstka, przez co pojawia się wrażenie, że dana osoba ma zamiar coś wskazać lub wyciągnąć rękę do pocałunku. Z tego powodu język narodowy nazywa tę postawę całującą lub opadającą ręką.
Paraliż promieniowy jest często spowodowany złamaniem ramienia lub innym poważnym uderzeniem mechanicznym. Może również powstać na przykład wtedy, gdy dana osoba przez długi czas leży nieruchomo na boku, jak ma to miejsce w przypadku znieczulenia lub pacjentów przykutych do łóżka. W tym przypadku ciężar ciała naciska na nerw promieniowy przez długi czas, prawdopodobnie powodując uszkodzenie. Leczenie porażenia radialnego zależy od przyczyn w każdym indywidualnym przypadku; uszkodzony nerw można zrekonstruować w określonych okolicznościach lub zregenerować się przy wystarczającym odpoczynku.
Potencjalnym objawem choroby miotonicznej jest również brak odruchu okostnowego promieniowego, czyli grupa różnych schorzeń mięśni charakteryzujących się przedłużającym się napięciem mięśniowym i opóźnionym rozluźnieniem. Ta grupa obejmuje różne zespoły zaniku mięśni. Na przykład dystrofia miotoniczna typu 1 jest chorobą genetyczną, która objawia się osłabieniem mięśni, arytmią serca i zaburzeniami hormonalnymi. W przypadku jej i podobnych chorób główny nacisk kładzie się na leczenie objawów.
.jpg)
