Urodzenia martwe nie są niestety rzadkie. Lekarze nieustannie muszą tłumaczyć przyszłym rodzicom, że nie słyszą bicia serca dziecka. Sytuacja, która jest niezwykle trudna do przetworzenia i radzenia sobie.
Jak definiuje się martwe urodzenie?
Jeśli po 22 tygodniu ciąży zostanie ustalone, że dziecko nie ma już bicia serca, a waga urodzeniowa wynosi co najmniej 500 gramów, nazywa się to porodem martwym. „Gwiezdne dziecko” może otrzymać imię; następuje również wpis do księgi zgonów.
Dzieci, które umierają przed 22 tygodniem ciąży i mają masę urodzeniową mniejszą niż 500 gramów, są poronieniami. Jednak rodzice mają prawo do wpisania swoich gwiazdorskich dzieci do rejestru zgonów.
Nieoczekiwane lub ze znakami: jeśli chodzi o poród martwy
Krwawienie, brak ruchu dziecka lub ból brzucha mogą być pierwszymi wskazówkami, że coś jest nie tak z rosnącym płodem. W ramach badania USG istnieje smutna pewność - dziecko nie żyje, ale nie zawsze muszą być oznaki.
Często wszystko idzie zgodnie z planem, zanim lekarz stwierdzi podczas badania USG, że dziecko już się nie rusza. Sporadycznie można zdiagnozować ciężką niepełnosprawność, która prowadzi do konieczności zainicjowania fetocydu - planowego zabicia dziecka - ponieważ dziecko nie jest w stanie przeżyć. W końcu wszystkie scenariusze kończą się smutną pewnością, że ukochane dziecko musi urodzić się martwe.
Przyczyny urodzenia martwego dziecka
Pytanie, dlaczego umarło dziecko, dręczy wszystkich rodziców. Odpowiedź jest często ważna dla procesu żałoby, a także przetwarzania; w wielu przypadkach rodzice nie mogą zakończyć śmierci nienarodzonego dziecka, dopóki nie poznają przyczyny i przyczyny. Jest wiele powodów.
Możliwe są zaburzenia lub zaburzenia krążenia w łożysku, przedwczesne odwarstwienie łożyska lub brak tlenu, infekcje i niewystarczające zaopatrzenie przez pępowinę. Wady rozwojowe dziecka mogą również sprawić, że urodzi się ono martwe. Odpowiedź na pytanie, dlaczego dziecko zmarło, może również pomóc w zaplanowaniu kolejnych ciąż.
„Ciche narodziny”
„Ciche narodziny” to bardzo szczególna poród. Jeśli matka „cicho” wydaje swoje dziecko na świat, płacz noworodka jest nieobecny. Jeśli dziecko umrze w łonie matki, możesz poczekać do rozpoczęcia porodu lub można też sztucznie wywołać poród. W ramach „cichego porodu” rodzicami opiekują się lekarze i położnicy oraz towarzyszą im w tym trudnym czasie.
Tylko w nielicznych przypadkach martwe dzieci rodzą się przez cesarskie cięcie (np. Pęknięcie worka owodniowego lub poważne infekcje). Nawet jeśli „cichy poród” jest odbierany jako „poród nienormalny”, przestraszony lub poirytowany, łatwiej jest pożegnać się z martwym dzieckiem.
Wreszcie rodzice mają okazję pożegnać się ze swoim dzieckiem, trzymać je w ramionach, a także - na pamiątkę - zrobić zdjęcia. Możliwe są również odciski dłoni lub stóp, które można zachować jako wspomnienia.
Poporod po porodzie martwym
Czy to „poród cichy”, czy cesarskie cięcie - po porodzie martwym przychodzi połóg i trudny czas, przez który musi przejść nie tylko matka, ale i ojciec. Ciało nie zna różnicy między porodem żywym a martwym i zaczyna się od porodu; rozpoczyna się również produkcja mleka.
W tym czasie położne są pierwszym punktem kontaktu. Pomagają zarówno w problemach fizycznych, jak i psychicznych oraz udzielają przydatnych informacji o ewentualnych szkoleniach poporodowych, w których uczestniczą wyłącznie kobiety, które urodziły martwe dziecko. Położne również wiedzą, jak zatrzymać produkcję mleka i mogą również doradzić, jak lepiej radzić sobie z żalem.
Pożegnanie: który rytuał jest najlepszy?
Ważne jest, aby pożegnali się rodzice, rodzeństwo i krewni. Czy to w klinice, czy bezpośrednio w domu pogrzebowym - pożegnanie pomaga w procesie żałoby. Zmarłe dziecko może zostać pochowane w grobie rodzinnym lub we własnym grobie. Możliwy jest zarówno pochówek, jak i kremacja; dziecko można również pochować poza cmentarzem, np. w ramach pogrzebu na morzu lub w grobie na drzewie.
Okres żałoby po urodzeniu martwego dziecka - pomoc w przetwarzaniu
Wszyscy, czy to matka, ojciec, rodzeństwo, krewni czy przyjaciele, którzy nie mogli się doczekać dziecka, rozpaczają, gdy dowiadują się, że dziecko musi zostać sprowadzone na świat martwe. Ale każdy człowiek cierpi inaczej i dla siebie. Czy to w ciszy, ze łzami, przy głośnym zawodzeniu, czy z kilkudniowym odosobnieniem - w końcu ważne jest, aby dać sobie wystarczająco dużo czasu na rozpacz i pogodzenie się z tym, czego doświadczyłeś. Wtedy też łatwiej jest znowu patrzeć w przyszłość.
W tym czasie należy również zwrócić się o profesjonalną pomoc. Tak zwane poradnictwo żałobne pomaga lepiej radzić sobie ze stratą. Dostępne są również różne grupy samopomocy, które pomagają w załatwieniu smutku na końcu. Pary muszą nie tylko poradzić sobie ze stratą, ale także wspólnie poradzić sobie z sytuacją.
Ważne jest, aby nawzajem byli otwarci i uczciwi, a rodzaj żałoby - jeśli czasem są różnice - był akceptowany. Tylko wtedy, gdy oboje partnerzy mogą się smucić, proces może się zakończyć i prawdopodobnie oboje mogą również zaangażować się w kolejną ciążę. Jeśli kobieta urodzi zdrowe dziecko po urodzeniu martwego dziecka, mówi się o „cudzie następczym”.
