Niewydolność przysadki

Plik Niewydolność przysadki jest niedoczynnością przysadki mózgowej. Ponieważ substancje przekaźnikowe dla innych gruczołów hormonalnych są wytwarzane w przysadce mózgowej, w przypadku niewydolności występuje ogólny niedobór hormonów. Przyczyny są albo w samej przysadce mózgowej, albo w podwzgórzu.

Co to jest niewydolność przysadki?

w Niewydolność przysadki Za mało hormonów jest wytwarzanych w przednim płacie przysadki mózgowej. Ogranicza to wydzielanie hormonów stymulujących tarczycę, korę nadnerczy i gonad. Te hormony to w szczególności hormony wzrostu, LH, TSH, FSH i ACTH. W wyniku zmniejszonej stymulacji kory nadnerczy, gonad i tarczycy, w tych gruczołach powstaje również mniej hormonów.

Najważniejszymi hormonami kory nadnerczy są hormony stresu adrenalina i noradrenalina. Najbardziej znanymi hormonami tarczycy są tyroksyna i kalcytonina, podczas gdy hormony płciowe są produkowane głównie w gonadach. Niewydolność przysadki wiąże się zatem z odpowiednią liczbą dolegliwości. Cała równowaga hormonalna jest zaburzona jako część choroby, ponieważ wydzielanie przysadki mózgowej reguluje uwalnianie różnych hormonów.

Śpiączka przysadkowa jest szczególną formą niewydolności. Nagła niewydolność przysadki mózgowej powoduje zatrzymanie tarczycy i kory nadnerczy z jednej sekundy na drugą.

przyczyny

Możliwymi przyczynami niewydolności przysadki są różne zjawiska. Na przykład guzy w tym obszarze lub w okolicy podwzgórza mogą zaburzać wydzielanie hormonu przysadki. Zapalenie przysadki mózgowej lub podwzgórza może również powodować niewydolność. Podobnie choroby autoimmunologiczne i udary czasami prowadzą do niewydolności przysadki.

Możliwe są również obrażenia przyczynowe. W szczególności urazowe uszkodzenia mózgu mogą odgrywać rolę w niewydolności. Wiele z tych urazów to urazy porodowe w wyniku porodu zamka. Urazy mogą również wystąpić w wyniku operacji lub naświetlania guzów mózgu. Inną przyczyną czynności przysadki może być martwica mózgu, która występuje np. W przypadku zespołu Sheehana.

W niektórych przypadkach przyczyna niewydolności przysadki pozostaje niejasna. Oznacza to, że na obecnym stanie badań nie wszystkie powiązania są znane i choroba nie została jeszcze ostatecznie zbadana. Śpiączka przysadkowa jest zwykle spowodowana wypadkiem lub nagłym urazem przysadki mózgowej.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy niewydolności przysadki są zróżnicowane. Zwykle niewydolność dotyczy tylko płata przedniego. Niewydolność całej przysadki mózgowej jest mniej powszechna. Zaburzenia wzrostu, takie jak niski wzrost, są jednym z kluczowych objawów. Ponieważ metabolizm tłuszczów zwalnia z powodu niedoboru hormonów, może również wystąpić otyłość.

U kobiet objawom tym zwykle towarzyszą zaburzenia cyklu miesiączkowego, ponieważ hormon płciowy estrogen nie jest już produkowany w wystarczających ilościach. Rozwój drugorzędowych cech płciowych może również zostać zahamowany z powodu niedoboru tego hormonu. Często występuje również moczówka prosta.W przypadku tej choroby zwiększa się uczucie pragnienia. Pacjenci częściej oddają mocz.

Jakie objawy występuje u pacjenta z niewydolnością przysadki oprócz tych kluczowych objawów, mogą się znacznie różnić. Zasadniczo występujące zaburzenia wynikają z fizjologicznego działania odpowiedniego niedoboru hormonów w korze gonad, kory nadnerczy i tarczycy. W śpiączce przysadkowej występuje brak napędu i powolny puls. Temperatura ciała spada, a osoby dotknięte chorobą tracą przytomność.

Diagnoza i przebieg choroby

Rozpoznanie rozpoczyna się od czynności przysadki z kompleksowym wywiadem. Na podstawie wywiadu lekarz może dowiedzieć się na przykład o leczeniu lub chorobach, które mogły spowodować niedoczynność. Lekarz określa ilość hormonu wzrostu, LH i FSH, hormonu tyreotropowego, hormonu adrenokortykotropowego i prolaktyny we krwi.

Ponadto przeprowadza się badanie moczu lub krwi w celu określenia hormonów płciowych, hormonów tarczycy i glukokortykoidów. Lekarz stosuje test stymulacyjny, aby zawęzić lokalizację uszkodzenia. Jeśli zaburzenie pochodzi z podwzgórza, to test stymulacji powoduje produkcję hormonów.

Podczas tego testu do organizmu wprowadzane są przekaźniki podwzgórza, które stymulują przysadkę mózgową. Można zamówić metodę obrazowania, aby dokładniej określić przyczynę. Rokowanie w przypadku niewydolności przysadki jest zwykle korzystne, ponieważ obecnie można ją dobrze leczyć. Jednak śpiączka przysadkowa może zagrażać życiu.

Komplikacje

Przede wszystkim niewydolność przysadki prowadzi do zaburzeń wzrostu, a tym samym do niskiego wzrostu. W większości przypadków pojawia się to w młodym wieku. Istnieją również zaburzenia metaboliczne, tak że większość pacjentów cierpi również na otyłość, a co za tym idzie na otyłość.

U kobiet występują zaburzenia miesiączkowania i inne zaburzenia seksualne, a tym samym opóźniony początek dojrzewania. Cukrzyca nie rozwija się, dlatego większość pacjentów cierpi na zwiększone pragnienie. Prężność pacjenta również drastycznie spada, a wysiłek fizyczny może prowadzić do utraty przytomności. Często wiąże się to z bladością i bardzo niskim tętnem.

Niewydolność przysadki można leczyć na różne sposoby, z opcją leczenia zwykle zależną od przyczyny choroby. W większości przypadków należy usunąć guz lub stan zapalny, ale nie ma szczególnych powikłań. Im wcześniej choroba zostanie zdiagnozowana i leczona, tym większe szanse na całkowite wyleczenie pacjenta.

Kiedy należy iść do lekarza?

Ponieważ niewydolność przysadki nie łagodzi objawów, a tym samym nie leczy się sama, w każdym przypadku należy skonsultować się z lekarzem. Skargi mogą być bardzo różne, więc nie można o nich przewidzieć. Jeśli jednak pojawiają się one przez dłuższy czas i utrudniają życie osobie, której dotyczą, badanie zawsze powinien przeprowadzić lekarz.

Zakłócenia wzrostu mogą wskazywać na chorobę. Wielu pacjentów cierpi na niski wzrost i zaburzony metabolizm lipidów, przez co może również wystąpić otyłość. Cukrzyca może również wskazywać na chorobę. W przypadku powolnego tętna i obniżonej zdolności wysiłkowej należy skonsultować się z lekarzem.

Przede wszystkim u lekarza rodzinnego można spotkać się z niewydolnością przysadki mózgowej. Mogą zbadać objawy i kontynuować diagnozowanie choroby. Do dalszego leczenia zwykle konieczne są badania innych specjalistów.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Terapia niewydolności przysadki zależy od przyczyny choroby. Na przykład guzy muszą zostać usunięte podczas operacji. W zależności od nowotworu operacja może być połączona z radioterapią. W procesach zapalnych zwykle podaje się kortyzon, aby umożliwić ustąpienie zapalenia. Jeśli nie można ustalić przyczyny niewydolności, zwykle stosuje się hormonalną terapię zastępczą.

To, które hormony należy przyjmować, zależy w dużej mierze od stopnia niewydolności. Przede wszystkim istotne jest przyjmowanie prawidłowo dawkowanych glukokortykoidów. Dawkowanie tych hormonów stresu należy zwiększyć, gdy tylko pacjent jest pod wpływem stresu. Brak zwiększenia dawki w ten sposób może mieć konsekwencje zagrażające życiu. Na wszelki wypadek wszyscy pacjenci z niedoborem glikokortykoidów powinni mieć przy sobie awaryjną kartę identyfikacyjną.

Przyjmowanie hormonów wzrostu jest również często częścią terapii niewydolności przysadki. To samo dotyczy podawania hormonów płciowych. Z reguły brakujące hormony w przypadku niewydolności przysadki o niewyjaśnionej przyczynie są przyjmowane do końca życia. Tylko w przypadku braku prolaktyny i oksytocyny nie trzeba zastępować hormonów.

zapobieganie

Niewydolności przysadki można zapobiegać pośrednio, na przykład odpowiednio wyjaśniając urazowe uszkodzenie mózgu.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku niewydolności przysadki kontrolna rozpoczyna się od czterech do sześciu tygodni od daty operacji. Po właściwej terapii ma miejsce leczenie farmakologiczne. W związku z tym wymagana jest dokładna kontrola ustawienia leku i stanu zdrowia pacjenta. Indywidualna dawka będzie dostosowywana w czasie.

Zasadniczo po kilku latach nie ma zauważalnych zmian u osób dotkniętych chorobą. Jeśli stan jest związany z infekcją, taką jak zapalenie przysadki mózgowej przez bakterie, ważne jest, aby wzmocnić układ odpornościowy. Ten rodzaj opieki skupia się na poprawie procesu gojenia i jest również stosowany w profilaktyce.

Wzmocnienie układu odpornościowego można zapewnić poprzez zbilansowaną dietę z dużą ilością naturalnych pokarmów. Przydatna jest również regularna aktywność fizyczna. Idealnie byłoby, gdyby występowały częste zmiany między fazami napięcia i przerwami relaksacyjnymi. W ten sposób pacjenci mogą szczególnie dobrze rozłożyć nagromadzone hormony stresu.

Jednocześnie aktywny relaks pomaga skutecznie zwalczać zarazki chorobotwórcze. W ramach lepszej świadomości ciała pacjenci uczą się uważności. Odgrywa to istotną rolę w procesie gojenia. Skuteczna pielęgnacja zapewnia stabilne zdrowie i lepsze samopoczucie.

Możesz to zrobić sam

Przysadka mózgowa lub przysadka mózgowa ma duży wpływ na kontrolę różnych funkcji organizmu. Można go postrzegać jako jeden z najważniejszych ośrodków kontroli hormonalnej w organizmie. Pełni swoją funkcję kontrolną poprzez produkcję hormonów kontrolnych lub bezpośrednio działających hormonów. Oznacza to, że niewydolność przysadki, w zależności od jej nasilenia, ma znaczny wpływ na określone funkcje organizmu i psychikę.

Wykrytą niewydolność przysadki należy jak najszybciej leczyć w celu zwalczania przyczyny. Nie ma prawie żadnych znanych sposobów samopomocy. Jeśli choroba jest spowodowana zapaleniem przysadki mózgowej przez bakterie lub inne patogenne zarazki, wzmocnienie układu odpornościowego może wspomóc proces gojenia i działa profilaktycznie przeciwko nowej infekcji.

Układ odpornościowy można wzmocnić poprzez zróżnicowaną dietę, która obejmuje również naturalną żywność, regularne ćwiczenia i ciągłe naprzemienne fazy napięcia i relaksu. Na przykład hormony stresu, które mogą gromadzić się w ciągu dnia, jeśli nie zostały wprowadzone fazy aktywnego relaksu, można skuteczniej zredukować poprzez lekkie ćwiczenia niż relaks na kanapie. Układ odpornościowy jest wzmocniony i może skuteczniej zwalczać zarazki chorobotwórcze.

Adaptacja zachowania w życiu codziennym do niewydolności przysadki polega na świadomym dostrzeganiu istniejących objawów, a przede wszystkim na unikaniu niebezpiecznych sytuacji, które mogą wynikać z różnych niedoborów hormonalnych.