Naglące nietrzymanie moczu

Niektórzy ludzie odczuwają potworną potrzebę oddania moczu, co zmusza ich do szybkiego pójścia do toalety. Czasami może to prowadzić do jednego Naglące nietrzymanie moczu przyjdź, mimowolny wyciek moczu.

Co to jest nietrzymanie moczu z parcia?

Tak jak Naglące nietrzymanie moczu lub Naglące nietrzymanie moczu W medycynie mówi się o nagłym, prawie niekontrolowanym pragnieniu oddania moczu, któremu może towarzyszyć mimowolne oddawanie moczu. Ten rodzaj nietrzymania moczu jest spowodowany wrażliwym, nadreaktywnym pęcherzem. Istnieją zasadniczo dwie formy nietrzymania moczu z parcia:

• W przypadku nietrzymania moczu z powodu parcia czuciowego, pęcherz reaguje chęcią oddania moczu, nawet gdy jest ono niskie.

• W przypadku nietrzymania moczu wywołanego parciem motorycznym dochodzi do zaburzenia nerwów odpowiedzialnych za opróżnianie pęcherza, co powoduje skurcz zwieracza pęcherza.

W obu przypadkach nie jest to kwestia zaburzenia mięśnia zwieracza, ale nieprawidłowego działania mięśnia pęcherza moczowego, w którym nawet niski poziom wypełnienia pęcherza wywołuje ekstremalne ciśnienie w pęcherzu.

przyczyny

Do najczęstszych przyczyn należy zapalenie dolnych dróg moczowych, zwłaszcza nietrzymanie moczu z nagłego parcia. Może to być spowodowane częstymi infekcjami pęcherza lub kamieniami w pęcherzu. Czujniki przekazujące poziom pęcherza do mózgu są wrażliwe. Mózg reaguje odruchowym skurczem mięśni pęcherza. Jeśli pęcherz nie jest prawidłowo wypełniony, niewielkie ilości moczu będą w rezultacie często oddawane.

W przypadku nietrzymania moczu związanego z parciem motorycznym sygnały między pęcherzem a mózgiem nie działają prawidłowo.Nie można kontrolować wycieku moczu, gdy mięsień odpowiedzialny za opróżnianie pęcherza kurczy się, a ciśnienie w pęcherzu wzrasta. Osoby dotknięte chorobą odczuwają silną potrzebę szybkiego pójścia do toalety.

Choroby neurologiczne, takie jak udar, stwardnienie rozsiane, cukrzyca, choroba Parkinsona i choroba Alzheimera również mogą prowadzić do nietrzymania moczu. Czasami wystarczy filiżanka kawy lub innego napoju, abyś chciał oddać mocz. W okresie menopauzy może to być również spowodowane słabym dnem miednicy.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Głównym objawem nietrzymania moczu z parcia jest nagła, męcząca potrzeba oddania moczu, której zwykle nie można stłumić. Pragnienie może być tak intensywne, że osoby dotknięte chorobą czasami nie są już w stanie dotrzeć do toalety na czas. Może wystąpić mimowolny wyciek moczu, ale może to również prowadzić do krótszych okresów opróżniania pęcherza.

Każdy, kto cierpi na nietrzymanie moczu, nieustannie szuka najbliższej toalety. Osoby dotknięte chorobą zwykle muszą oddawać mocz więcej niż osiem razy dziennie, głównie w nocy. W przypadku podniecenia lub stresu psychicznego ciśnienie wzrasta. Zimno może również pobudzać chęć oddania moczu lub szum wody. Brak estrogenu, jaki występuje w okresie menopauzy, pogarsza objawy.

Diagnoza i przebieg choroby

Lekarz najpierw przeprowadza szczegółową analizę objawów, czy występuje mimowolne oddawanie moczu. Następnie przeprowadza się badanie fizykalne, zwykle badanie ginekologiczne u kobiet, w celu ustalenia, czy macica lub pochwa ustąpiły, czy brakuje estrogenu i jak wygląda dno miednicy. Bada się mocz, aby wykluczyć zapalenie pęcherza.

Cystoskopia jest zwykle wykonywana również w celu wykrycia guzów pęcherza, kamieni pęcherza lub powiększonej prostaty. Wypełnienie pęcherza i stopień jego wypełnienia można ocenić za pomocą badania ultrasonograficznego. Za pomocą specjalnego przetwornika można zbadać pęcherz i cewkę moczową z pochwy, uwzględniając, czy kaszel lub wysiłek prowadzi do zmiany sytuacji.

Można również rejestrować zmiany między fazami odpoczynku i ćwiczeń. Pomiar ciśnienia w pęcherzu jest przydatny do ustalenia przyczyn mimowolnego oddawania moczu. Ze względu na dobre możliwości techniczne badań USG rzadko wykonuje się badania rentgenowskie. Protokół unieważniania może być cennym dodatkiem.

Komplikacje

Urgeinontinenz ma zwykle bardzo negatywny wpływ na życie codzienne i życie osoby dotkniętej chorobą. Pacjenci cierpią z powodu częstego oddawania moczu iw wielu sytuacjach nie mogą już utrzymać wody w pęcherzu. U dzieci nietrzymanie moczu może również prowadzić do znęcania się lub dokuczania, tak że pacjenci również cierpią na dolegliwości psychiczne lub depresję.

Te objawy mogą również wystąpić u dorosłych. Osoby dotknięte chorobą czują się z nią nieswojo iw wielu przypadkach wstydzą się objawów nietrzymania moczu. Może to również prowadzić do obniżenia poczucia własnej wartości lub poważnych kompleksów niższości. Jeśli nietrzymanie moczu nie jest leczone, choroba może prowadzić do zatrucia moczu.

W najgorszym przypadku osoba dotknięta chorobą może z tego powodu umrzeć. W przebiegu choroby dochodzi również do uszkodzenia nerek, przez co może dojść do ich niewydolności. Osoby dotknięte chorobą są następnie zależne od nerki dawcy lub dializy. Choroba znacznie zwiększa ryzyko raka prostaty.

Leczenie zawsze opiera się na przyczynie, ale bez powikłań. W każdym przypadku objawy nie mogą być całkowicie złagodzone. Choroba może również ograniczać oczekiwaną długość życia pacjenta.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku nietrzymania moczu osoba poszkodowana powinna zawsze skonsultować się z lekarzem, gdyż jest to poważna choroba, która może znacząco obniżyć jakość życia danej osoby. Samo się nie leczy, dlatego przy pierwszych objawach i oznakach nietrzymania moczu pacjent powinien zgłosić się do lekarza. Z reguły im wcześniej choroba zostanie zdiagnozowana, tym lepszy będzie dalszy przebieg.

Jeśli pacjent cierpi na nietrzymanie moczu z powodu silnego stresu fizycznego lub emocjonalnego, należy skonsultować się z lekarzem. Pojawiają się niewielkie ilości moczu, które mogą być małymi kroplami. Osoby dotknięte chorobą nie zawsze rozpoznają ten spadek. W wielu przypadkach silny ból pęcherza lub moczowodu może również wskazywać na nietrzymanie moczu i powinien być również zbadany przez lekarza. Objawy nie muszą być trwałe. W przypadku tej choroby należy skonsultować się z urologiem. Ponieważ jednak choroba może również prowadzić do rozstroju psychicznego lub depresji, zwykle konieczna jest wizyta u psychologa.

Leczenie i terapia

Ponieważ w większości przypadków nietrzymanie moczu nie jest spowodowane problemami organicznymi, leczenie ma przede wszystkim na celu złagodzenie objawów. Przede wszystkim ukierunkowany trening pęcherza powinien umożliwić lepszą kontrolę nad pęcherzem i zwiększyć odstępy między opróżnianiem pęcherza.

Najlepiej prowadzić dzienniczek mikcji, w którym można znaleźć informacje o tym, kiedy pojawia się potrzeba oddania moczu, jak szybko poszkodowani się poddają, czy występuje mimowolne oddawanie moczu, ile jest pijane. W przypadku naglącego nietrzymania moczu, ukierunkowany trening dna miednicy jest również przydatny w większości przypadków w celu wzmocnienia mięśni. Oprócz treningu pęcherza przepisywane są zwykle leki rozluźniające mięśnie pęcherza i umożliwiające im ponowne magazynowanie większej ilości moczu.

W większości przypadków podaje się leki antycholinergiczne. Jednak mogą powodować suchość w ustach, problemy żołądkowo-jelitowe i suchość skóry. W łagodniejszych przypadkach ziołowe preparaty z dynią mogą również pomóc złagodzić podrażnienia. Antybiotyki są przepisywane tylko w przypadku infekcji. Zabiegi chirurgiczne raczej nie są wskazane w przypadku nagłego nietrzymania moczu, ponieważ układ okluzji pęcherza jest nienaruszony. Kamienie pęcherza moczowego są wyjątkiem, ponieważ muszą zostać usunięte.

Tutaj znajdziesz swoje leki

zapobieganie

Jednym z najważniejszych środków zapobiegawczych są regularne ćwiczenia dna miednicy. Każdy, kto cierpi na otyłość, powinien ją zmniejszyć, ponieważ nadmiar kilogramów obciąża dno miednicy. Regularne ćwiczenia są dobre. Spożywanie zbilansowanej, zdrowej diety może pomóc w zapobieganiu zaparciom, które z kolei obciążają dno miednicy. Wystarczające picie zapewnia wyćwiczoną pojemność pęcherza. Oprócz treningu pęcherza warto nauczyć się technik relaksacyjnych.

Opieka postpenitencjarna

Dalsze leczenie nietrzymania moczu jest konieczne, jeśli objawy są trwałe, a przyczyna nie może być leczona. Osoby dotknięte chorobą potrzebują odpowiedniego wsparcia w życiu codziennym. Skutki dolegliwości powinny w jak najmniejszym stopniu obciążać życie. W tym celu lekarz i pacjent ustalają rytm prezentacji w celu omówienia skuteczności zastosowanych środków.

W praktyce leki, trening pęcherza i psychoterapia obiecują obiecujący sukces leczenia. Szczególnie ostatni aspekt jest ważnym elementem. Ponieważ przy silnym wyrazie niekontrolowane oddawanie moczu może ograniczyć codzienne życie. Wielu pacjentów nie ma już odwagi na opuszczenie domu. Historia choroby odgrywa ważną rolę w planowanych badaniach kontrolnych. Ponadto można również zastosować metody neurologiczne.

Zasadniczo lekarze starają się zaradzić przyczynom nietrzymania moczu. Niestety, według badań statystycznych udaje się to tylko w 20 procentach wszystkich przypadków. Ponieważ nie ma już żadnych dolegliwości poprzez wyeliminowanie wyzwalacza, nie ma potrzeby dokładnych kontroli kontrolnych, jak wiadomo w przypadku chorób nowotworowych. Po całkowitym wyleczeniu nie należy spodziewać się nawrotu. Jak dotąd nie są znane żadne skuteczne środki zapobiegawcze, które zapobiegałyby ponownemu wystąpieniu nietrzymania moczu z parcia.

Możesz to zrobić sam

Naglące nietrzymanie moczu jest leczone fizycznie i medycznie. Należy zidentyfikować i naprawić wszelkie zaburzenia organiczne. Ukierunkowany trening pęcherza i toalety można wykorzystać jako sposób samopomocy. Wyniki są zapisywane w dzienniczku oddawania moczu, dzięki czemu pacjent i lekarz mogą leczyć stan w ukierunkowany sposób.

Ponadto zalecane jest szkolenie dna miednicy pod opieką lekarza, które w domu jest wspomagane fizjoterapią, jogą i innymi środkami wzmacniającymi. Równolegle konieczne jest leczenie farmakologiczne. Najważniejszym środkiem samopomocy w tym przypadku jest prawidłowe stosowanie przepisanych środków. W przypadku wystąpienia nietypowych skutków ubocznych, takich jak suchość w ustach lub zaburzenia żołądkowo-jelitowe, należy przerwać leczenie i poinformować lekarza.

Naglące nietrzymanie moczu wymaga również środków zapobiegawczych. Wielu pacjentów nosi pieluchy dla dorosłych lub specjalne wkładki higieniczne. Zmiana codziennej rutyny stwarza przestrzeń do spokojnych wizyt w toalecie. Należy zmienić dietę. Ważne jest, aby unikać pokarmów moczopędnych i pikantnych lub zawierających potas. Aby stworzyć dostosowaną dietę, najlepiej, aby osoby dotknięte chorobą spotkały się z dietetykiem. Stowarzyszenie samopomocy przy nietrzymaniu moczu V. udziela poszkodowanym dalszych porad i osób kontaktowych.