urologia

Plik urologia reprezentuje dziedzinę medycyny, zajmującą się głównie narządami moczowymi i moczowymi (nerki, pęcherz i inne). Korzenie urologii sięgają starożytności, chociaż sama urologia jest wciąż młodą, niezależną dziedziną medycyny.

Co to jest urologia

Pod urologia We współczesnej medycynie ortodoksyjnej rozumie się podobszar, który zajmuje się głównie i szczegółowo narządami moczowymi i moczowymi - to znaczy nerkami, pęcherzem moczowym, moczowodem i cewką moczową.

Oprócz wachlarza zabiegów oferowanych przez urologię istnieją również choroby i dolegliwości, które dotykają narządy płciowe mężczyzny, tj. Jądra, najądrze, kanaliki nasienne, pęcherzyki nasienne, prącie i prostatę. Obejmuje tematykę i podobszar andrologii.

Kolejnym podobszarem i odrębnym obszarem tematycznym urologii jest nefrologia, która zajmuje się szczególnie nerkami. Ponadto urologia i ginekologia, neurologia, onkologia i chirurgia często się pokrywają.

Zabiegi i terapie

Plik urologia ma za zadanie zapobiegać chorobom i dolegliwościom układu moczowego i układu moczowego lub je leczyć.

To samo dotyczy męskich wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych. Dlatego regularne badania profilaktyczne są w takim samym stopniu częścią spektrum leczenia wszechstronnej urologii, jak diagnostyka i terapia w przypadku chorób i dolegliwości.

Powszechnymi chorobami, które podlegają specjalizacji urologii, są np. Kamienie pęcherza moczowego, guzy pęcherza, kamienie moczowe, infekcje dróg moczowych, osłabienie pęcherza i nietrzymanie moczu. Z kolei podobszar nefrologii jest odpowiedzialny za choroby nerek, np. Dolnych kolan, kamicę nerkową, niewydolność nerek i uszkodzenie nerek.

Urologia, choć w większości stanowi część andrologii, obejmuje choroby takie jak trwałe erekcje męskiej kończyny, zaburzenia erekcji, zaburzenia erekcji, impotencja, wady rozwojowe kończyny lub jąder, łagodne powiększenie prostaty, pękanie wody (zatrzymanie wody w jądrach), skurcze napletka i wszelkie urazy wewnętrzne lub zewnętrzne męskie narządy płciowe.

Przykładem może być złamanie prącia, które często dotyka nie tylko tkanki erekcyjnej, ale także cewki moczowej. W tym przypadku konieczna może być operacja, podobnie jak w przypadku skurczów napletka. Jednak wielu urologów samodzielnie przeprowadza rutynowe zabiegi, pod warunkiem że mają na to pozwolenie (dodatkowy zabieg).

Z kolei nowotwory, takie jak rak jądra i prostaty, są w większości diagnozowane przez urologa, lecz leczone przez onkologa (poprzez skierowanie na oddział onkologiczny). Wczesne wykrywanie poważnych chorób, takich jak wrzody rakowe i nie tylko, jest również głównym zadaniem urologii.

Jeśli przyczyna dolegliwości lub choroby jest oczywista, można zastosować różne metody terapeutyczne. Zapalenia dróg moczowych, pęcherza i tym podobne są zwykle leczone lekami. Podobnie, fizycznie wywołane zaburzenia erekcji, takie jak słaby przepływ krwi do tkanki erekcyjnej prącia, można leczyć tak zwanymi lekami na zaburzenia erekcji (środki promujące przepływ krwi do narządów płciowych).

Nowotwory lub wady rozwojowe, które wpływają na funkcjonowanie narządów lub organizmu lub mają negatywny wpływ na życie pacjenta z powodu bólu i stresu emocjonalnego, często można leczyć chirurgicznie. Typowym tego przykładem jest usunięcie lub przycięcie napletka prącia, gdy jest on zwężony.

W zależności od diagnozy może być konieczne, aby oddział urologiczny skonsultował się z inną specjalizacją medyczną lub całkowicie skierował pacjenta na tę specjalizację.

Diagnostyka i metody badań

W większości przypadków rozpoznanie istniejących dolegliwości i chorób odbywa się przy użyciu różnych metod badawczych. Jedną z nich jest dokładna kontrola i badanie narządów układu moczowego, które są widoczne z zewnątrz.

Ponieważ jest to jednak możliwe tylko w ograniczonym zakresie, zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn, urolog często stosuje procedury diagnostyczne, takie jak badanie ultrasonograficzne, badanie pęcherza i nerek, badanie moczu, obrazowanie komputerowe i rezonans magnetyczny, rezonans magnetyczny (MRI), aw rzadszych przypadkach badania rentgenowskie.

To ostatnie jest pomijane w urologii, a także w ginekologii, ale w miarę możliwości, aby nie obciążać zbytnio narządów płciowych mężczyzn i kobiet.