Centralna regulacja krążenia

Medulla oblongata i most są ośrodkami krążenia w mózgu i stale otrzymują informacje o ciśnieniu krwi i składzie gazów. Stąd, jeśli to konieczne, inicjowane są środki regulujące krążenie, co jak np centralna regulacja krążenia jest znany. System jest zaburzony w chorobach sercowo-naczyniowych.

Jaka jest centralna regulacja krążenia?

Krążenie krwi odpowiada systemowi przepływu i jednocześnie ścieżce, którą krew przemieszcza się z serca w układzie sercowo-naczyniowym. Układ krążenia krwi składa się z jednej strony z serca, az drugiej z naczyń krwionośnych. Naczynia krwionośne zaopatrujące serce nazywane są żyłami. Naczynia drenujące nazywane są tętnicami. Naczynia krwionośne są tym bardziej rozgałęzione i mniejsze, im dalej od serca.

Niezależnie od warunków środowiskowych i zależnych od obciążenia organizm musi przez cały czas utrzymywać dopływ krwi do poszczególnych tkanek i narządów. Życiowy tlen dociera do tkanek wraz z krwią. Czynność serca i ciśnienie krwi są stale regulowane, dzięki czemu każdy organ w organizmie otrzymuje jak najmniej tlenu i krwi. Regulację tę zapewniają różne mechanizmy. Jednym z nich jest centralna regulacja krążenia.

Ta regulacja krążenia zachodzi w rdzeniu przedłużonym i moście. Układ krążenia posiada różne czujniki, które na stałe przekazują informacje o aktualnej sytuacji krążenia do tych obszarów mózgu. Informacje są oceniane w wymienionych obszarach i w razie potrzeby podejmowane są środki regulacyjne.

Funkcja i zadanie

Ściana aorty i ściany tętnicy szyjnej wewnętrznej są wyposażone w mechanoreceptory, które wykrywają bodźce rozciągające i uciskowe. Te receptory są również zlokalizowane w zatoce szyjnej, żyle głównej i przedsionkach. Komórki czuciowe są baroreceptorami. Baroreceptory tętnicze to baroreceptory wysokiego ciśnienia. Baroreceptory żylne zlokalizowane są w układzie niskiego ciśnienia żyły głównej. Rejestrując rozciąganie, stale wykrywają ciśnienie krwi. Przekształcają te informacje w potencjały czynnościowe i tłumaczą je na język, który może przetwarzać centralny układ nerwowy.

Oprócz informacji o ciśnieniu krwi z baroreceptorów, określone ciśnienie parcjalne gazów lub wartość pH również odgrywają rolę w regulacji centralnego krążenia. Ta informacja jest również określana przez receptory. Komórki czuciowe spełniające to zadanie nazywane są chemoreceptorami i są zlokalizowane głównie w przyziemiach tętnicy szyjnej, aorty i tętnicy płucnej. Wraz z informacją z baroreceptorów, chemoreceptory docierają również do centrum krążenia tylnego mózgu (rdzeń przedłużony).

Informacje z chemoreceptorów dostarczają rdzeniowi oblangaty informacji o aktualnym składzie gazów i zawartości tlenu we krwi. Jeśli zawartość tlenu spadnie poniżej fizjologicznie zamierzonego poziomu, mózgowiec inicjuje środki regulacyjne, które dotyczą przede wszystkim oddychania.

Regulacyjne środki zaradcze oparte na informacjach o ciśnieniu krwi mają miejsce w mózgu dopiero po ostrych zmianach ciśnienia krwi. Takie ostre zmiany są częścią codziennego życia i czekają na ludzi, na przykład w pozycji leżącej lub stojącej z pozycji leżącej. W takich sytuacjach krew szybko zmienia pozycję pod wpływem grawitacji i istnieje ryzyko, że stanie się grząska.

Centralna regulacja krążenia nie wiąże się zatem z powolnymi zmianami ciśnienia krwi, które są utrzymywane na stałym poziomie po ich wystąpieniu. Na przykład, jeśli ciśnienie krwi stale utrzymuje się na wyższym lub niższym poziomie, organizm dostosowuje się do nowego poziomu. Po dostosowaniu nowe ciśnienie krwi jest utrzymywane na stałym poziomie.

Choroby i dolegliwości

Choroby przebiegające z zaburzeniami centralnego układu krążenia dotyczą głównie serca lub naczyń krwionośnych. Serce jest silnikiem w krwiobiegu i pompuje krew do ruchu. Zaburzona czynność serca może nie tylko powodować problemy z krążeniem, ale także powodować uszkodzenia organiczne. Jeśli regulacja krążenia jest zaburzona przez choroby serca, do tkanek narządów może dostać się zbyt mało tlenu lub krwi. To połączenie może być odpowiedzialne za uszkodzenie narządów w sercu.

Przy wszystkich chorobach sercowo-naczyniowych dolegliwości mogą pojawić się przy centralnej regulacji krążenia. Choroby te stanowią dużą grupę chorób i obejmują na przykład dusznicę bolesną, miażdżycę tętnic, przewlekłe nadciśnienie, cukrzycę, zaburzenia rytmu serca czy udary.

Większości chorób układu krążenia sprzyjają stres, leki, palenie, siedzący tryb życia i zła dieta. W szczególności miażdżyca tętnic jest obecnie stosunkowo częstą chorobą. Choroba jest związana z odkładaniem się tłuszczów, tkanki łącznej lub wapnia w naczyniach krwionośnych. Dokładne przyczyny miażdżycy nie zostały ostatecznie wyjaśnione. Wydaje się, że punktem wyjścia dla choroby jest dysfunkcja lub uszkodzenie śródbłonka. W wyniku uszkodzenia cząsteczki LDL docierają do warstw śródbłonka błony wewnętrznej błony śluzowej. Wspomaga to procesy oksydacyjne, które powodują reakcje zapalne i tworzenie się płytek. Udar, zawał serca i niewydolność nerek mogą być powikłaniami.

W pierwszych kilku latach miażdżyca często przebiega bezobjawowo. Jednak płytka stopniowo obkurcza naczynia krwionośne, a światło naczynia zmniejsza się. Przy silnym zwężeniu istnieje ryzyko niedrożności, które mogą powodować upośledzenie czynności układu krążenia, a nawet zawał serca. Ponadto ściany naczynia mogą się rozerwać. W rezultacie powstają skrzepliny.

U osób powyżej 80 roku życia choroba jest zwykle zależna od wieku. Udokumentowano również stresy rodzinne związane z rozwojem choroby. Kolejnymi czynnikami ryzyka są brak ruchu, wcześniejsze choroby, takie jak otyłość i nawyki, takie jak palenie. Hipercholesterolemia, cukrzyca czy nadciśnienie (wysokie ciśnienie krwi) mogą równie łatwo doprowadzić do zwapnienia naczyń, a tym samym oprócz problemów z regulacją centralnego krążenia, powodować wymienione choroby wtórne.