5-fluorouracyl

5-fluorouracyl jest cytostatykiem stosowanym w medycynie. Stosowany jest w ramach holistycznej chemioterapii pod nadzorem lekarza w celu leczenia tzw. Nowotworów złośliwych („złośliwych”) na różnych częściach ciała. Ze względu na silne skutki uboczne w Unii Europejskiej obowiązują ścisłe wymagania dotyczące aptek i recept.

Co to jest 5-fluorouracyl?

Substancja lecznicza 5-fluorouracyl (skrót: 5-FU) jest też często Fluorouracyl (krótki: ZAJAZD) nazywa. Obie nazwy oznaczają heterocykliczny związek organiczny oparty na pirymidynie. Substancja czynna hamuje wzrost komórek i dlatego jest zaliczana do grupy leków cytostatycznych. Dlatego 5-fluorouracyl jest podawany w ramach holistycznej chemioterapii w leczeniu nowotworów złośliwych.

5-Fluorouracyl jest powszechnie stosowany w leczeniu raka piersi, raka jelita grubego lub nowotworów przewodu pokarmowego. Można również wyobrazić sobie stosowanie niższej dawki do leczenia brodawek. W takich przypadkach składnik aktywny jest przetwarzany na krem ​​przeznaczony do użytku zewnętrznego.

5-FU jest sprzedawany na całym świecie od lat 60. XX wieku i opracowany przez amerykańskiego chemika Charlesa Heidelbergera. W chemii i farmacji substancję tę opisuje empiryczny wzór C 4 - H 3 - F - N 2 - O 2, który odpowiada masie moralnej około 130,08 g / mol. W temperaturze pokojowej 5-FU jest białym proszkiem. Jest rozpuszczalny w wodzie i można go przetworzyć na roztwór do infuzji.

Farmakologiczny wpływ na organizm i narządy

5-Fluorouracyl należy do klasy składników aktywnych znanych jako antymetabolity. Są to związki chemiczne, które hamują proces metabolizmu naturalnych metabolitów, dzięki czemu działają hamująco na fizjologiczne procesy organizmu.

Z chemicznego punktu widzenia 5-fluorouracyl jest również podobny do analogów pirymidyny ze względu na jego strukturalną porównywalność z pirymidynową zasadą uracylu. Termin ten może być użyty do podciągnięcia różnych leków pochodzących od związku organicznego pirymidyny.

5-fluorouracyl hamuje tymidylan, niezbędny enzym w biosyntezie pirymidyny. Zapobiega to przekształceniu dUMP (monofosforanu dezoksyurydyny) w dTMP (monofosforan dezoksytymidyny), co z kolei prowadzi do zahamowania wzrostu komórek. W ten sposób 5-fluorouracyl skutecznie zapobiega namnażaniu się komórek o wysokim współczynniku podziału.

Zastosowanie medyczne i zastosowanie do leczenia i zapobiegania

Istnieje wskazanie do stosowania 5-fluorouracylu zarówno w monoterapii, jak iw połączeniu z innymi preparatami. Wykazano, że podawanie leku z kwasem folinowym jeszcze bardziej zwiększa cytotoksyczne działanie 5-FU (tzw. Schemat FOLFIRI lub FOLFOX).

Ogólnie 5-fluorouracyl jest bardzo skutecznym lekiem o szerokim spektrum działania. Dlatego potencjalny obszar zastosowań jest szczególnie duży. Przydział 5-fluorouracylu jest szczególnie wskazany w przypadku różnych chorób nowotworowych. W szczególności można leczyć złośliwe nowotwory przewodu żołądkowo-jelitowego (przewodu pokarmowego), takie jak rak jelita grubego, rak odbytu lub rak przełyku.

Istnieje również wskazanie do leczenia nowotworów złośliwych w okolicy głowy i szyi (rak płaskonabłonkowy). Często 5-FU jest również stosowany jako część chemioterapii w leczeniu raka piersi (raka piersi).

Jeśli 5-fluorouracyl jest stosowany w leczeniu raka, podaje się go dożylnie w ramach chemioterapii. Sam lek jest wydawany wyłącznie lekarzom i sprzedawany jako proszek do przygotowania roztworu do infuzji. W Unii Europejskiej obowiązują ścisłe wymagania dotyczące recept i aptek, aby pacjent nie mógł ich samodzielnie zakupić.

Oprócz terapii przeciwnowotworowej 5-FU jest również stosowany w obniżonych stężeniach w kremach przeznaczonych do miejscowego leczenia brodawek.

Zagrożenia i skutki uboczne

Ponieważ 5-FU jest wysoce skutecznym środkiem cytostatycznym, istnieje wiele zagrożeń i skutków ubocznych. Należy również wziąć pod uwagę ogromne interakcje z innymi substancjami leczniczymi. Stosowanie 5-fluorouracylu należy całkowicie zaprzestać, jeśli istnieje przeciwwskazanie. Dzieje się tak zawsze, gdy istnieją okoliczności, które prowadzą do niemożliwego do oszacowania ryzyka, a zatem powodują, że leczenie substancją czynną jest nieracjonalne z medycznego punktu widzenia (przeciwwskazanie). Takie okoliczności istnieją między innymi, jeśli znana jest nietolerancja lub alergie.

Ponadto 5-fluorouracyl jest przeciwwskazany w przypadku poważnych zmian w morfologii krwi, zaburzeń czynności szpiku kostnego lub tworzenia się krwi. Pacjenci cierpiący na ostre infekcje lub ciężkie zaburzenia czynności wątroby również nie mogą przyjmować 5-FU. W okresie ciąży i laktacji 5-fluorouracyl może prowadzić do znacznych wad rozwojowych, dlatego należy unikać jakiegokolwiek kontaktu z tą substancją.

Najczęstsze niepożądane działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas lub wkrótce po przyjęciu 5-fluorouracylu, obejmują dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Objawia się ciężkimi nudnościami, biegunką, wymiotami lub zapaleniem błon śluzowych. Ponadto można sobie wyobrazić zaburzenia układu krwiotwórczego. W szczególności zahamowanie czynności szpiku kostnego można przypisać przyjmowaniu 5-fluorouracylu. W niektórych przypadkach zespół dłoniowo-podeszwowy może również rozwinąć się po spożyciu.

Zakres działań niepożądanych zależy od indywidualnego przypadku. W szczególności podawana dawka ma zasadnicze znaczenie dla nasilenia objawów.

Szczególnie możliwe są interakcje z różnymi lekami przeciwwirusowymi. Substancja czynna brywudyna (Zostex) może powodować poważne interakcje. To samo dotyczy jednoczesnego stosowania proleków 5-FU, takich jak kapecytabina. Pomiędzy spożyciem należy zachować co najmniej czterotygodniowy margines bezpieczeństwa.