Plik Figwort pojawia się już w I wieku naszej ery w pismach Dioscoridesa. W średniowieczu roślina była popularnym ziołem leczniczym stosowanym głównie w leczeniu wrzodów i obrzęków szyjnych węzłów chłonnych. W oficjalnej fitoterapii nie stosuje się już dziś figowicy, tylko sporadycznie w medycynie ludowej.
Występowanie i uprawa figworta
Przyczyną wrodzonej choroby jest osłabienie układu limfatycznego, co objawia się zwiększoną podatnością skóry i błon śluzowych. Niemiecka nazwa rośliny pochodzi od brązowego koloru korzeni i liści. Roślina wieloletnia, która nie rzuca się w oczy nawet w okresie kwitnienia, jest wyczuwalna tylko dzięki nieprzyjemnemu zapachowi, który wydziela podczas pocierania liści.
Figowiec ma kwadratową, prostą łodygę bez gałęzi i jajowatych, szypułkowych liści, które zwężają się do punktu. Może mieć wysokość do jednego centymetra. Ich kwiatostany przypominające wiechy mają małe, kuliste, brązowawe kwiaty. Owoce kapsułki zawierają wiele nasion. Figowiec kwitnie od czerwca do sierpnia. Zioło można następnie zbierać i suszyć w cieniu. Jeśli chcesz zebrać korzenie, najlepiej to zrobić wiosną.
Następnie jest dokładnie czyszczony, delikatnie suszony i siekany. Starożytna roślina lecznicza występuje od Europy po Azję Wschodnią, a nawet w Ameryce Północnej. Uwielbia zacienione stanowiska i wilgotne gleby w lasach, pod żywopłotami i na obszarach łęgowych. Pozostałe gatunki figowiec nie są używane jako rośliny lecznicze.
Efekt i aplikacja
Do najważniejszych składników zawartych w figowcu należą saponiny, flawonoidy, irydoidy, glikozydy (skrofulanina), żywice, pektyny i kwasy organiczne. Roślina ma działanie obkurczające, wzmacniające odporność, przeciwzapalne, antyseptyczne, przeciwbólowe i lekko moczopędne. Jego korzenie i liście są używane głównie w medycynie. Wątroba może być używana wewnętrznie i zewnętrznie.
W przypadku stosowania wewnętrznego pacjent powinien ograniczyć kurację do sześciu tygodni, a następnie w razie potrzeby zrobić co najmniej trzytygodniową przerwę w leczeniu przed kontynuowaniem terapii. Stosowany wewnętrznie stosuje się herbatę figową i rozcieńczoną nalewkę. Do zabiegów zewnętrznych stosuje się napary herbaciane, nalewki, popłuczyny, kąpiele i maści z pospolitą. Pacjent może samodzielnie przygotować maść według popularnej receptury żywokostu.
Herbata jest przygotowywana jako zimny ekstrakt z łyżeczki suszonych, pokruszonych korzeni i szklanki zimnej wody. Mieszankę należy namoczyć w zimnej wodzie przez co najmniej osiem godzin, a następnie odcedzić i pić małymi łykami w ciągu dnia. Następnie herbatę można lekko podgrzać. Zaleca się przyjmowanie trzytygodniowego kuracji raz w sezonie na skrofuły.
W celu normalnego przygotowania łyżeczkę liści wylewa się 250 mililitrów gorącej wody i pozostawia na dziesięć minut do zaparzenia. Po wysiłku wypija się dwie filiżanki dziennie. Aby zrobić nalewkę z figworta, 200 mililitrów wódki wlewa się do zakręcanego słoika na 50 gramów korzeni, zamyka i utrzymuje w cieple. Nalewkę należy codziennie wstrząsać. Po czterech tygodniach można go odcedzić i napełnić do ciemnych butelek.
Herbatę stosuje się do okładów, płukanek i kąpieli leczniczych: W zależności od wielkości wanny przygotowuje się łyżkę stołową do 500 gramów liści figowca w postaci zimnego naparu lub ciepłej herbaty i po odcedzeniu wlewa się do gorącej wody do kąpieli. Następnie pacjent powinien pozostać w gorącej wodzie przez 20 do 30 minut. Figwort nie ma skutków ubocznych, gdy jest stosowany w prawidłowej dawce. Jednakże pacjentki z niewydolnością serca, kobiety w ciąży i karmiące piersią nie powinny stosować preparatów figwort.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania
Głównymi obszarami zastosowania naturalnych środków zaradczych są choroby skóry, zwłaszcza twarzy, oraz choroby układu limfatycznego. Należą do nich np. Egzema skóry twarzy i uszu, trądzik, liszaj, neurodermit, wysypka z płaczącymi pęcherzami i drobne oparzenia. Kompresy można nakładać bezpośrednio na trudno gojące się, zapalne i owrzodzone miejsca na skórze.
Składniki zmniejszają obrzęk i dezynfekują dotknięty obszar skóry. Wrzody na innych częściach ciała i hemoroidy można również leczyć za pomocą sitowicy lub pełnej kąpieli. Przewlekłe zapalenie migdałków (angina tonsillaris) leczy się, dodając osiem kropli nalewki z jeźdźca lekarskiego do szklanki letniej wody i płucząc ją.
Użytkownik może również postępować w ten sposób przy normalnym bólu gardła. Obrzęk węzłów chłonnych i alergie są zwalczane za pomocą kuracji herbacianej. Wzmacnia układ odpornościowy. Obrzęk w organizmie jest również eliminowany za pomocą herbaty figwort. Zawarte w nim saponiny mają słabe działanie moczopędne. Na przykład w ten sposób leczy się dolegliwości reumatyczne.W przypadku zaparcia pacjent wlewa 3 do 5 kropli nalewki do wody i wypija miksturę. Ponadto figowiec lekarski działa lekko wzmacniająco na serce.
Zwiększa zdolność mięśnia sercowego do skurczu, zmniejsza częstotliwość jego bicia i spowalnia przewodzenie wzbudzenia. W homeopatii preparat Scrophularia nodosa znajduje również zastosowanie w leczeniu chorób skóry, chorób układu limfatycznego, chorób przewodu pokarmowego oraz ogólnego osłabienia fizycznego. Często stosuje się teep do rozcierania świeżych roślin, którego osoba zainteresowana przyjmuje jedną lub dwie tabletki trzy razy dziennie.
.jpg)
