osika

Plik osika, również Quaking osika lub Topola biała zwany, botanicznie należy do rodziny wierzbowych. W sumie znanych jest 35 gatunków topoli, osiki lub Aspe ale jest najbardziej rozpowszechniony w Europie.

Występowanie i uprawa osiki

Trzęsąca się osika pochodzi z całej Europy, aż po Syberię i Azję Mniejszą. Nie jest to rzadkie w przypadku osika w wieku do 100 lat i więcej starsze okazy są nadal zdolne do życia, ale w większości są zepsute do rdzenia. Drzewo osika może osiągnąć wysokość 35 metrów, pień ma średnicę do jednego metra. Nawet gdy wspomina się o topoli czarnej lub białej, chodzi o osikę. Pod względem wyglądu osika przypomina swoją najbliższą botaniczną krewną, wierzbę.

Ponieważ kwiaty osiki tworzą również tak zwane bazie męskie i żeńskie. Dobrze znaną cechą charakterystyczną osiki jest to, że liście poruszają się wyraźnie i wyraźnie, nawet przy niewielkim przeciągu. Stąd pochodzi popularne wyrażenie „drżą jak liście osiki”. Drżąca osika rośnie bardzo szybko jak wszystkie wierzby. Osikę uważa się za w pełni rozwiniętą w wieku 60 lat, więc w porównaniu z innymi gatunkami drzew osika szybko osiąga dorosłość.

Efekt i aplikacja

Pień osiki może rosnąć prosto lub lekko nachylony. Wierzchołek drzewa osiki może być nieregularny, wieloczęściowy lub stożkowy lub zaokrąglony i szeroki. Kora osiki jest prawie całkowicie gładka na początku fazy wzrostu i dopiero w wieku dorosłym rozwija typowo szaro-czarną, grubą i wzdłużnie spękaną strukturę kory. Do celów leczniczych stosuje się preparaty i preparaty z różnych części rośliny.

Preparaty wykonane z osiki zaliczane są do farmakologicznej grupy leków przeciwzapalnych. Najbardziej znanym ziołowym środkiem przeciwreumatycznym z rodziny wierzbowych jest kwas salicylowy z kory wierzby; z osiką jest blisko botaniczny. Kora drzewa, świeże wierzchołki pędów i liście osiki są używane do celów leczniczych.

Bioaktywne składniki farmakologiczne pozostały prawie niezmienione nawet po wysuszeniu lub podgrzaniu części roślin. Podobnie jak kora wierzby, osika zawiera również różne związki chemiczne o wysokiej zawartości kwasu salicylowego. Wynikają z tego główne obszary zastosowań preparatów farmakologicznych.

Działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne jest jasno udokumentowane empirycznie i udowodnione. Z liści można zrobić napar herbaciany. Inne części rośliny, takie jak kora lub wierzchołki pędów, należy gotować w czystej, miękkiej wodzie przez co najmniej 30 minut, aby poszczególne związki kwasu salicylowego mogły przedostać się do wrzącej wody. Stosowanie produktów wykonanych z osiki jest wyłącznie naturalne.

Leki przeciwbólowe nie zawierają żadnych oryginalnych składników z osiki, tylko pochodne symulowane chemicznie. Znany jest również z tego, że jest stosowany jako kąpiel reumatyczna w przypadku wyczerpania mięśni, wspomagania przeziębienia lub łagodzenia bólu układu mięśniowo-szkieletowego. Oprócz pełnej kąpieli z dodatkiem osiki możliwe są również kąpiele częściowe jako preparat na zimno, na przykład przy chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego lub łokciu tenisisty.

Ponadto liście osiki prawdopodobnie zawierają również substancje hamujące rozwój nowotworów, ponieważ eksperymenty na myszach wykazały, że niektóre guzy ulegają regresji pod wpływem substancji czynnych z osiki. Jednak wyników badań nie da się po prostu przenieść na ludzi, więc do wprowadzenia na rynek leków cytostatycznych z drgającej osiki jest jeszcze długa droga.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

Osika zawiera wysoce skuteczne, bioaktywne substancje we wszystkich częściach roślin, a także w korzeniach. Dlatego osika ma duże znaczenie fitoterapeutyczne i ma duży potencjał leczniczy. Chociaż główny nacisk kładziony jest na związki salicylanowe, nie wszystkie cenne składniki osiki są znane. Są też lekarze, którzy generalnie ostrzegają przed samodzielnym stosowaniem, ponieważ ich zdaniem bezpieczeństwo i skuteczność preparatów z osiki nie zostało odpowiednio udowodnione.

Salicylany ziołowe nigdy nie powinny być stosowane u dzieci poniżej 12 roku życia. Nawet ci, którzy używają produktów i preparatów z osiki do wspomagania dolegliwości reumatycznych, nie powinni tego robić przez dłuższy czas i powinni skonsultować się z lekarzem przed ich zastosowaniem. Należy również unikać stosowania w czasie ciąży i karmienia piersią. Sporo osób cierpi również na nadwrażliwość na salicylany. W tej grupie osób oraz u osób ze skłonnościami do alergii lub astmy nie można również stosować preparatów z osiki.

Mogą wystąpić poważne, czasami zagrażające życiu skutki uboczne.Pacjenci z dziedzicznym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, który występuje rzadko w Niemczech, w żadnym wypadku nie mogą przyjmować doustnie salicylanów. Oprócz preparatu fitoterapeutycznego ze skoncentrowanymi dawkami składników osiki, ugruntował się preparat homeopatyczny z części rośliny osiki.

Składniki aktywne są tutaj w bardzo rozcieńczonej postaci, dzięki czemu aplikacja jest znacznie mniej ryzykowna. Preparat homeopatyczny z osiki z potencji D23 można również stosować jako tzw. Globulki w pediatrii. Ból brzucha ze skłonnością do skurczów, szczególnie psychologiczny, często dobrze reaguje na tę łagodną formę terapii. Oprócz kwasu salicylowego jako głównego składnika aktywnego, osika zawiera również olejki eteryczne i flawonoidy. W urologii naturopatycznej próbę leczenia zaleca się także w przypadku łagodnego przerostu gruczołu krokowego, łagodnego przerostu gruczołu krokowego.