Zespół ucisku nerwu

Zgodnie z terminem Zespół ucisku nerwu Podsumowano objawy choroby, które prowadzą do ograniczeń funkcjonalnych lub całkowitej utraty funkcji z powodu przewlekłego uszkodzenia nerwów obwodowych przez ciśnienie w pewnych punktach implementacji i wąskich gardłach. Znanych jest ponad dziesięć różnych wąskich gardeł w ludzkim ciele, które mogą prowadzić do odpowiedniego zespołu ucisku nerwu z czasami bardzo bolesnymi i poważnymi konsekwencjami. Ograniczenia funkcjonalne są odwracalne, o ile chroniczne obciążenie ciśnieniowe nie spowodowało jeszcze trwałych zmian anatomicznych lub uszkodzeń nerwu.

Co to jest zespół kompresji nerwów?

Pod Zespół ucisku nerwu należy rozumieć jako upośledzenie czynności jednego lub więcej nerwów obwodowych, które jest spowodowane utrzymującym się fizycznym naciskiem na nerw. Najczęściej dotyczy to naturalnych wąskich gardeł między dwoma mięśniami lub przewodami w stawach i kościach, w których oprócz nerwów biegną naczynia krwionośne i ścięgna.

Znanych jest znacznie więcej niż dziesięć różnych miejsc neuronalnych, w których może wystąpić zespół ucisku nerwu, który może wpływać na zaburzenia czucia i motoryczne. Czasami bardzo bolesne upośledzenie czynnościowe lub całkowita utrata funkcji zajętego nerwu następuje poprzez uporczywy nacisk fizyczny, ponieważ otaczająca tkanka puchnie z powodu procesów zapalnych lub innych przyczyn i zajmuje miejsce.

Dopóki nerw nie zostanie trwale uszkodzony w wyniku długotrwałego ucisku, taki zespół ucisku nerwu jest częściowo lub całkowicie odwracalny. Zasadniczo może dojść do uszkodzenia naczyń krwionośnych biegnących równolegle do nerwów, co może spowodować zaburzenie przewodzenia krwi tętniczej lub żylnej.

przyczyny

Istnieje wiele przyczyn i złożonych przyczyn, które mogą prowadzić do zespołu kompresji nerwu. W wąskich, kostnych przewodach, takich jak kanał nadgarstka na przejściu od przedramienia do nadgarstka po stronie zginacza, nadmierne obciążenie może wywołać reakcje zapalne, które mogą prowadzić do obrzęku otaczającej struktury i ucisku nerwu pośrodkowego.

Jest to wówczas bardzo powszechny zespół cieśni nadgarstka. W niektórych przypadkach zwyrodnienia lub tworzenie nowych tkanek w strukturze kostnej, takie jak tak zwane nogi poprzeczne (zwoje), mogą wywierać nacisk na nerw z powodu zajęcia przestrzeni. Zespół ucisku nerwu może być również spowodowany zbyt szybkim budowaniem mięśni.

Dzieje się tak, gdy nerwy w biegu między mięśniami są uciskane przez przestrzeń wymaganą przez mięśnie, których siła szybko rośnie.

Do pewnego stopnia odpowiednia skłonność genetyczna może również sprzyjać rozwojowi ucisku nerwu. Dzieje się tak zawsze, gdy w rodzinie znane są inne przypadki ucisku nerwu.

Objawy, dolegliwości i oznaki

W przypadku pojawiającego się zespołu kompresji nerwu, który jest nadal we wczesnym stadium, pierwszą rzeczą, która zwykle dotyka, jest układ czuciowy. Oznacza to, że objawia się drętwienie i inne deficyty czucia, któremu może towarzyszyć mrowienie skóry (mrowienie). Zaburzenia motoryczne pojawiają się zwykle tylko wtedy, gdy nerwy są ściśnięte.

Zaburzeniom czucia i ruchu może towarzyszyć silny ból.W skrajnych przypadkach unerwione części mięśni ulegają całkowitej awarii, ponieważ włókna nerwu ruchowego nie mogą już wysyłać sygnałów skurczu do komórek mięśniowych. Objawami zaburzeń motorycznych są utrata siły i szybki rozpad tkanki mięśniowej. Wynikające z tego ograniczenia ruchu zależą od lokalizacji zespołu ucisku nerwu.

Diagnoza i przebieg choroby

Większość zespołów ucisku nerwów można rozpoznać po objawach pacjenta (wywiadu). Aby potwierdzić diagnozę, dostępne jest badanie siły mięśni i testy wrażeń dotykowych, takich jak ostry, tępy, zimny, gorący itp. W wielu przypadkach pomiar szybkości przewodzenia nerwów jest przydatny.

Przebieg zespołu kompresji nerwu zależy od rozwoju struktur zwężających się. Jeśli przyczyną ucisku jest stan zapalny, zespół ucisku nerwu może ustąpić samoistnie po ustąpieniu stanu zapalnego i usunięciu przekrwienia tkanki. W większości innych przypadków, jeśli nie jest leczone, dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia nerwów, skutkującego trwałą niewydolnością i degradacją unerwionych części mięśni oraz trwałym upośledzeniem czucia.

Komplikacje

Powikłania po ucisku nerwu zależą od stopnia ucisku nerwu i czynników go wywołujących. Jeśli ucisk dotkniętego nerwu ustąpi po leczeniu lub bez leczenia, a nerw nie jest już nieodwracalnie uszkodzony, zespół ucisku nerwu może całkowicie ustąpić wraz z odzyskaniem pierwotnych zdolności motorycznych i czuciowych.

Często ścięgna lub więzadła biegną w skurczach w celu fizycznego przejścia nerwów i naczyń krwionośnych, które mogą ulec zapaleniu, a następnie puchnąć. Może to również dotyczyć otaczającej tkanki, tak że pierwotne wąskie gardło prowadzi do ucisku wrażliwych nerwów i zwykle powoduje zespół ucisku nerwu.

Nieleczony nerw ruchowy lub czuciowy może zostać nieodwracalnie uszkodzony, tak że objawy ograniczonych czuć, takich jak drętwienie i ograniczone zdolności motoryczne, nie ustępują pomimo usunięcia ucisku nerwu. Naturalnie znanych jest około dziesięciu różnych punktów penetracji - głównie w okolicach stawów - od których może rozpocząć się zespół ucisku nerwu.

W pojedynczych przypadkach nerwy mogą być również ściskane poza znanymi zwężeniami. Na przykład nerwy przechodzące przez dwie lub więcej grup mięśni o szybko budującej się masie mięśniowej, co jest czasami pożądane w ekstremalnej formie w kulturystyce, mogą być uciskane przez mięśnie w taki sposób, że może rozwinąć się zespół kompresji nerwu. Nieleczona może spowodować nieodwracalne deficyty czuciowe i motoryczne.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Drętwienie lub utrata czucia to oznaki istniejącej nieprawidłowości, które powinien zbadać lekarz. W przypadku wystąpienia nietypowych wrażeń, nadwrażliwości na dotyk lub mrowienia na skórze, dana osoba potrzebuje wyjaśnienia objawów medycznych. Lekarzowi należy przedstawić spadek wydolności fizycznej, niższy poziom prężności i ograniczenia w poruszaniu się.

W niektórych przypadkach objawy rozprzestrzeniają się dalej lub prowadzą do całkowitej niewydolności funkcji. Potrzebny jest lekarz, aby wyjaśnić przyczynę i stworzyć plan leczenia. Jeśli układ mięśniowy jest osłabiony, choroba jest już zaawansowana. Ból, zesztywnienie lub odciążająca postawa układu mięśniowo-szkieletowego wskazują na potrzebę opieki medycznej. Zła postawa, nieprawidłowe obciążenia ciała i obrzęki należy omówić z lekarzem.

Jeśli połączeń nie można już normalnie rozciągać ani wyginać, należy się martwić. Lekarz jest potrzebny, aby nie doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu lub rozwoju chorób wtórnych. Należy skonsultować się z lekarzem w przypadku niepewności chodu, wzrostu liczby drobnych wypadków lub upadków oraz zaburzeń emocjonalnych. Lęki, wahania nastroju, szybkie zmiany w zachowaniu lub wycofanie się z życia towarzyskiego to często choroby, które wymagają leczenia.

Leczenie i terapia

Zespół ucisku nerwu zawsze opiera się na pierwotnej chorobie, która została zidentyfikowana jako przyczyna objawów. Leczenie ma zatem przede wszystkim na celu wyeliminowanie przyczyn ucisku. Możliwe terapie obejmują szerokie spektrum. Terapia może oznaczać proste instrukcje, aby zmienić nawyk lub wymagać operacji.

Na przykład zegarek, który jest zbyt ciasny, może spowodować tak zwany zespół Wartenberga, ucisk nerwu promieniowego po stronie prostownika nadgarstka. Podczas gdy w tym przypadku zdjęcie zegarka lub mniej ciasnej bransoletki może rozwiązać problem, dotknięte obszary stawów są często unieruchamiane przez szyny lub bandaże.

Konwencjonalne lub minimalnie inwazyjne zabiegi chirurgiczne są uważane za ostateczność, jeśli pożądanej poprawy nie można osiągnąć za pomocą zachowawczych metod leczenia. Głównym celem interwencji chirurgicznych jest zawsze zmniejszenie nacisku na dany nerw, aby mógł się zregenerować. Wraz z regeneracją nerwu poprzez dekompresję objawy również znikają.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Perspektywy i prognozy

Zespoły ucisku nerwów można leczyć chirurgicznie. Zwykle nerw całkowicie się regeneruje, chyba że uszkodzenie trwa zbyt długo. Rokowanie opiera się również na rodzaju ucisku nerwu. Zespół cieśni nadgarstka można skutecznie leczyć zarówno chirurgicznie, jak i przy użyciu różnych środków samopomocy. Zespół Loge de Guyona można leczyć unieruchamiając nadgarstek za pomocą odpowiedniej szyny. Leki mogą zapewnić dodatkowe złagodzenie objawów. Jakość życia jest szczególnie ograniczona w ostrej fazie bólu. Po chirurgicznej korekcji zespołu ucisku nerwu objawy również ustąpią. W większości przypadków w ten sposób uzyskuje się całkowite wyleczenie nerwu.

Pełne załadowanie jest możliwe dopiero po kilku tygodniach. Do tego czasu dla pacjenta mogą pojawić się różne ograniczenia. W przypadku wczesnego leczenia zespołu ucisku nerwu rokowanie jest stosunkowo dobre. Niepowodzenia mogą się utrzymywać, jeśli nerwy są wyraźnie uszkodzone. Pacjent może wtedy zostać uszkodzony przez całe życie i cierpieć z powodu uporczywego bólu, ograniczonej ruchomości i zaburzeń nerwowych. Oczekiwana długość życia nie jest ograniczona cierpieniem. Dokładną diagnozę musi postawić specjalista chorób nerwowych lub odpowiedzialny chirurg.

zapobieganie

Środki zapobiegawcze mające na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia zespołu ucisku nerwu polegają głównie na krytycznej obserwacji swoich nawyków, które mogą prowadzić do ucisku nerwu. Obejmuje to na przykład przyzwyczajenia, takie jak podpieranie lewego łokcia podczas długich podróży samochodem lub ciągłe opieranie ręki na krawędzi stołu podczas korzystania z myszy komputerowej. Takie rozważania są szczególnie ważne, gdy pojawiają się pierwsze oznaki, aby zmiany złych nawyków zapobiegały odpowiednio wczesnemu nasileniu się zespołu.

Opieka postpenitencjarna

Opieka kontrolna w zespole ucisku nerwu jest szczególnie ważna z dwóch powodów. Z jednej strony ważne jest optymalne wspomaganie regeneracji zestresowanych nerwów. Z drugiej strony unikanie złej postawy powinno zapobiegać ponownemu uciskaniu wrażliwych nerwów.

Nieprawidłowe obciążenie i zła postawa jako częste przyczyny są ważnymi kwestiami w kontekście skutecznej opieki pooperacyjnej. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na ergonomię w miejscu pracy, a także na zdrową postawę i sekwencje ruchów w życiu codziennym. Oprócz prowadzącego lekarza neurologa, ortopedy lub lekarza rodzinnego pomoc i poradę może udzielić także fizjoterapeuta lub nauczyciel rehabilitacji sportowej. Często pomocne są także porady lekarza medycyny pracy.

Równowaga mięśniowa w organizmie lub redukcja zaburzeń równowagi odgrywają ważną rolę w późniejszej pielęgnacji. Wzmocnienie słabych mięśni (np. Brzucha czy górnej części pleców) jest w tym kontekście tak samo ważne, jak rozciąganie skróconych mięśni, które często wpływają na okolice klatki piersiowej czy tylną część ud. Napięcie można również rozluźnić za pomocą ukierunkowanych masaży.

Dla pacjentów ze zdiagnozowanym lub leczonym zespołem ucisku nerwu ważna jest również przyjazna dla pleców pozycja w łóżku. Kupując materac, należy więc dokładnie dopasować go do tego, czego potrzebuje kręgosłup szyjny, piersiowy lub lędźwiowy pacjenta, aby zapewnić mu przyjazne dla nerwów ułożenie.

Możesz to zrobić sam

Zespół ucisku nerwu jest objawem często dostępnym do samopomocy dla danego pacjenta. Ponieważ zwężenie nerwów w kanale kręgowym kręgosłupa (kręgosłupa lędźwiowego, piersiowego lub szyjnego) nierzadko jest spowodowane złą postawą lub nadmiernym obciążeniem, odpowiednia zmiana w zachowaniu może również pomóc złagodzić lub nawet zmniejszyć ból, mrowienie lub drętwienie usunąć.

Aby upewnić się, że ćwiczenia lub postawa są naprawdę dobre dla pacjenta, należy omówić samopomoc w życiu codziennym z lekarzem prowadzącym lub fizjoterapeutą. Podstawy ukierunkowanego treningu lub zdrowej postawy są często uczone w ramach rehabilitacji, fizjoterapii lub specjalnej szkoły dla dzieci.

Zespół ucisku nerwu można zasadniczo złagodzić na dwa sposoby w życiu codziennym. Z jednej strony jest to możliwe poprzez wielokrotne przyjmowanie delikatnej postawy w celu odciążenia dotkniętych obszarów. Przykładem tego jest pozycjonowanie schodkowe w odniesieniu do kręgosłupa lędźwiowego. Drugi sposób to wzmocnienie słabych mięśni, a także rozciągnięcie skróconych mięśni. W ten sposób nierównowaga mięśni zostaje zrównoważona, a ciało zostaje wyprostowane do fizjologicznej postawy. Jest to postawa, w której nacisk na krążki międzykręgowe jest maksymalnie zminimalizowany, aby zapobiec skurczom nerwów przez tkankę krążka międzykręgowego.