Tyrotropina

Tyrotropina, również Hormon stymulujący tarczycę nazywany jest hormonem kontrolnym, który reguluje aktywność, produkcję hormonów i wzrost tarczycy. Jest uwalniany i regulowany poprzez interakcję z innymi hormonami. Nadmierna lub niedostateczna produkcja ma daleko idący wpływ na czynność tarczycy.

Co to jest tyreotropina?

Tyrotropina jest jednym z hormonów, są to substancje biochemiczne, które działają na określone komórki lub narządy, a tym samym biorą udział w regulacji układu krążenia i innych funkcji organizmu.

W przypadku tyreotropiny tym regulowanym narządem jest tarczyca. Z chemicznego punktu widzenia tyreotropina jest glikoproteiną, czyli makrocząsteczką składającą się z białka z kowalencyjnie przyłączonymi grupami węglowodanowymi. Białko to składa się z dwóch podjednostek zwanych podjednostkami alfa i beta. Różnią się liczbą zawartych w nich aminokwasów.

Podjednostka beta, która zawiera 112 aminokwasów, jest specyficzna dla tego hormonu, podczas gdy podjednostka alfa ze swoimi 92 aminokwasami występuje również w podobnej formie w innych, pokrewnych hormonach. Te pokrewne hormony obejmują ludzką gonadotropinę kosmówkową, hormon folikulotropowy i hormon luteinizujący.

Produkcja, edukacja i produkcja

Tyreotropina jest syntetyzowana w komórkach tyreotropowych przedniego płata przysadki mózgowej. To obszar międzymózgowia, który odpowiada między innymi za kontrolę autonomicznego układu nerwowego. Synteza tyreotropiny jest kontrolowana przez złożone interakcje między różnymi innymi hormonami. Najważniejszym z tych hormonów jest liberina tarczycy.

Tworzy się w podwzgórzu, który jest również ważną częścią międzymózgowia, a następnie przechodzi przez specjalny układ naczyniowy do przedniego przysadki mózgowej. W zależności od stężenia tyroliberyny stymuluje to produkcję i uwalnianie tyreotropiny. Z drugiej strony interakcja z hormonami tarczycy może prowadzić do zahamowania tworzenia się liberiny tarczycy, co również wpływa na syntezę i wydzielanie tyreotropiny.

Funkcja, działanie i właściwości

Po uwolnieniu w podwzgórzu tyreotropina jest uwalniana do krwiobiegu. Jedną z funkcji jest kontrolowane uwalnianie lipidów w tkance tłuszczowej. Jednak faktycznym narządem docelowym jest tarczyca. Tutaj tyreotropina działa na komórki tarczycy, stymulując zwiększony podział komórek.

Zwiększa się również wychwyt jodu przez tarczycę. Ta funkcja tyreotropiny polegająca na zwiększeniu wychwytu jodu w tkankach jest wykorzystywana w leczeniu raka tarczycy. W ramach terapii jodem promieniotwórczym stosuje się specjalne leki zawierające sztucznie wytworzoną postać tyreotropiny, tak zwaną rekombinowaną ludzką tyreotropinę. Oznacza to, że radioaktywny jod jest szybciej wchłaniany przez chore komórki.

Dalszy wpływ tyreotropiny na czynność tarczycy zwiększa produkcję hormonów tarczycy, tyroksyny i trójjodotyroniny. Te dwa hormony obwodowe zawierają dużo jodu i są również niezbędne dla metabolizmu energetycznego. Jako partnerzy reakcji biorą udział w ważnych reakcjach, takich jak glikoliza i glukoneogeneza.

Przy dostatecznie wysokim stężeniu hamują również tworzenie się liberiny tarczycy poprzez ujemne sprzężenie zwrotne. To pośrednio hamuje syntezę tyreotropiny. Z drugiej strony, jeśli stężenie obwodowych hormonów tarczycy jest niskie, stymulowane jest tworzenie się liberiny tarczycy. Gwarantuje to, że stężenie hormonów tarczycy jest zawsze odpowiednie do potrzeb, ponieważ produkcja jest bardzo energochłonna. Ta równowaga hormonów tarczycy może zostać zakłócona przez zwiększoną lub zmniejszoną produkcję tyreotropiny.

Choroby, dolegliwości i zaburzenia

Jeśli produkcja i uwalnianie tyreotropiny jest zbyt małe, dochodzi do tak zwanej niedoczynności przysadki tarczycy. Tarczyca nie może już wchłaniać jodu ani wytwarzać hormonów tarczycy. To hamuje wzrost i sprawia, że ​​tarczyca jest coraz mniejsza. Może to prowadzić do zahamowania wzrostu. W tym przypadku nazywa się to wtórną niedoczynnością tarczycy.

Z drugiej strony, wraz ze zwiększoną produkcją i uwalnianiem tyreotropiny patologicznie zwiększa się wychwyt jodu i produkcja hormonów przez tarczycę. Jest to często spowodowane gruczolakiem, łagodnym obrzękiem tkanki, który jest odpowiedzialny za zwiększoną produkcję tyreotropiny. Zwiększona produkcja hormonów tarczycy jest znana jako nadczynność przysadki lub wtórna nadczynność tarczycy. Te dwie formy chorób należy określić jako wtórne, ponieważ nie są spowodowane zmianami w samej tarczycy.

Wynikają raczej z pośredniego wpływu tyreotropiny na funkcję tarczycy. Obie formy są rzadsze niż pierwotna dysfunkcja. Podwyższony poziom tyreotropiny we krwi może również wskazywać na niedobór jodu. Po usunięciu gruczołu tarczycy z powodu raka ważne jest również, aby utrzymać niską produkcję tyreotropiny.

Dzieje się tak, ponieważ jego sposób działania polegający na stymulowaniu wzrostu tkanki tarczycy nie jest anulowany, nawet jeśli nie ma tarczycy. W rezultacie może powstać złośliwa tkanka tarczycy, co z kolei może prowadzić do raka.