Aseptyczna martwica kości

Nekrotyczne procesy degradacji ludzkiej substancji kostnej, których nie można przypisać do infekcji, ale do zawału naczyniowego, nazywane są aseptyczna martwica kości wyznaczony. W zależności od umiejscowienia i rodzaju aseptycznej martwicy kości mogą wystąpić różne objawy u obu płci.

Co to jest aseptyczna martwica kości?

Aseptyczną martwicę kości można zwykle przypisać niedrożności naczynia krwionośnego zaopatrującego martwiczą okolicę kości. Dokładna etiologia tej okluzji nie została jeszcze jasno określona.
© joshya - stock.adobe.com

Termin aseptyczna martwica kości obejmuje martwicze choroby układu kostnego, które w przypadku braku infekcji (aseptyczne) mogą wynikać z braku przepływu krwi (niedokrwienia) w dotkniętych obszarach kości.

Zamknięcie naczynia zaopatrującego (zawał naczyniowy) powoduje, że dotknięta kość jest niedostatecznie zaopatrzona w tlen, składniki odżywcze i minerały, w wyniku czego obszar kostny ulega stopniowemu pogorszeniu, a nawet prowadzi do ewentualnej niewydolności funkcjonalnej.

Aseptyczna martwica kości może w zasadzie wpływać na wszystkie kości układu kostnego człowieka po jednej lub obu stronach. Charakterystyczne jest, że aseptyczna martwica kości objawia się nagłym lub stopniowo narastającym bólem w okolicy martwiczego segmentu kości, który nasila się pod obciążeniem i może promieniować na sąsiednie odcinki szkieletu.

Ponadto w przypadku aseptycznej martwicy kości możliwe są ograniczenia ruchu w dotkniętym obszarze, zwłaszcza w późniejszym przebiegu choroby.

przyczyny

Aseptyczną martwicę kości można zwykle przypisać niedrożności naczynia krwionośnego zaopatrującego martwiczą okolicę kości. Dokładna etiologia tej okluzji nie została jeszcze jasno określona.

W tym kontekście omówiono czynniki konstytucyjne, nawracające lub iteracyjne (powtarzające się) mikrourazy oraz miejscowo ograniczone zaburzenia krążenia.

Ponadto stosuje się terapie dużymi dawkami i ogólnoustrojowo stosowanymi immunosupresantami (w tym syrolimusem, glikokortykoidami) lub bisfosfonianami (tylko w przypadku aseptycznej martwicy kości z zajęciem żuchwy), radioterapię i chemioterapię (zwłaszcza w przypadku chłoniaków, białaczek), wysokie ciśnienie lub aktywność w sprężonym powietrzu (Środowiska nurkowania lub sprężonego powietrza, np. W kopalniach lub tunelach), przewlekłe nadużywanie nikotyny i / lub alkoholu, anemia sierpowata, choroba Gauchera, choroba HbSC, zaburzenia endokrynologiczne, hiperlipidemia, zaburzenia metaboliczne (cukrzyca), zaburzenia naczyniowe i krzepnięcia krwi oraz układowa postać tocznia Rumieniowaty (SLE) jako zidentyfikowane czynniki ryzyka aseptycznej martwicy kości, chociaż dokładny związek przyczynowy nie jest znany w każdym przypadku.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciwbólowe

Objawy, dolegliwości i oznaki

Aseptyczna martwica kości wykazuje pełzający przebieg choroby, co oznacza, że ​​objawy są początkowo prawie niezauważalne, ale później pojawiają się coraz bardziej. Uszkodzenie i degradacja kości, a często także otaczającej tkanki, powoduje dyskomfort w bezpośrednio dotkniętym obszarze. Pacjent odczuwa narastający ból, który jest najczęściej opisywany jako tępy i uporczywy.

Jednak przeszywający ból może również wystąpić, gdy dotknięty obszar jest zestresowany. Jeśli dotyczy to otaczającej tkanki, odczuwa drętwienie i może być bolesne. Uszkodzone mięśnie tracą siłę i odporność. Cały dotknięty obszar jest odrętwiały i nie można go już zestresować.

W zaawansowanych stadiach choroby zwykle dochodzi do złamań kości. Są niezwykle bolesne i zwykle pojawiają się nagle pod wpływem stresu. Materiał kostny traci stabilność. Bardzo często diagnozuje się również szczątki i pęknięcia spirali. W przeciwieństwie do zdrowej kości, która zwykle pęka w wyniku zdarzenia, kość dotknięta martwicą kości jest z natury niestabilna i rozpada się na wiele części lub włókien.

Martwica kości nie może być wiarygodnie zdiagnozowana przez samego pacjenta, ale zwykle rozpoznaje się ją podczas badania lekarskiego lub gdy już wystąpiło złamanie. Nieleczona może prowadzić do zatrucia krwi i śmierci.

Diagnoza i przebieg

Oprócz badania fizykalnego, testy czynnościowe uszkodzonych odcinków kości i stawów zapewniają wstępne wskazania aseptycznej martwicy kości. Diagnostyczne metody obrazowania, takie jak zdjęcia rentgenowskie lub ultrasonografia, pozwalają na stwierdzenie możliwych patologicznych zmian kości, takich jak przebudowa lub zniszczenie kości (zwłaszcza w późniejszym przebiegu choroby).

W kontekście rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej można precyzyjnie określić wczesne charakterystyczne czynności remodelingu dotkniętych segmentów kości oraz kształt i kształt martwicy kości. W przypadku diagnostyki różnicowej aseptyczną martwicę kości należy odróżnić od martwicy septycznej, guzów i nowotworów kości i układu kostnego oraz od torbieli kości, zapalenia szpiku kostnego (zapalenie szpiku kostnego) lub zapalenia kości (zapalenie kości).

Przebieg i rokowanie aseptycznej martwicy kości zależy od rozległości i rozległości zawału naczyniowego oraz wynikającego z tego uszkodzenia zajętego stawu lub segmentu kości oraz czasu rozpoznania lub rozpoczęcia terapii. W niektórych przypadkach można zaobserwować spontaniczne wygojenie aseptycznej martwicy kości.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku nagłego bólu kości i ograniczenia ruchomości należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. W ramach diagnozy medycznej można następnie ustalić, czy występuje aseptyczna martwica kości.

Jeśli wystąpi inna choroba kości lub układu mięśniowo-szkieletowego, lekarz skieruje daną osobę do odpowiedniego specjalisty. Jeśli rzeczywiście występuje aseptyczna martwica kości, zabiegi chirurgiczne należy zwykle rozpocząć natychmiast.

Osoby cierpiące na anemię sierpowatą, chorobę Gauchera, zaburzenia metaboliczne, zaburzenia naczyniowe i krzepnięcia krwi lub chorobę HbSC są szczególnie narażone na martwicę kości. Pacjenci poddawani chemioterapii lub radioterapii są również bardziej narażeni na aseptyczną martwicę kości. Te grupy ryzyka powinny skonsultować się z lekarzem, jeśli mają nietypowe objawy i wyjaśniają przyczynę.

W ramach leczenia operacyjnego pacjent często otrzymuje sztuczną protezę stawu biodrowego lub przeszczep z wiórami kostnymi. W przypadku jakichkolwiek dolegliwości podczas dalszej opieki, należy natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego. Może wystąpić stan zapalny lub organizm odrzuca wymianę stawu biodrowego. W każdym przypadku przy aseptycznej martwicy kości konieczne jest regularne konsultowanie się z lekarzem, aby uniknąć powikłań.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Komplikacje

Aseptyczna martwica kości to ogólny termin używany do opisania rozpadu jednej lub więcej kości w organizmie. Objaw nie jest spowodowany przez infekcję, ale jest spowodowany zawałem naczyniowym. To nie dostarcza już wystarczającej ilości krwi do struktury kości i otaczającej tkanki. W rezultacie struktura kości zostaje zniszczona.

Aseptyczna martwica kości dotyka w równym stopniu mężczyzn i kobiety. Istnieją jednak grupy ryzyka.Należą do nich pacjenci z chorobami metabolicznymi, anemią sierpowatą, nurkowie, rolnicy górscy i alkoholicy, a także przyjmujący leki immunosupresyjne lub przechodzący radioterapię lub chemioterapię. Jeśli pierwsze oznaki bólu kości, które pojawiają się zarówno w spoczynku, jak i podczas ćwiczeń, zostaną zignorowane, objaw pogarsza się.

Konsekwencjami powikłań są ograniczenie ruchomości, przewlekły uporczywy ból, szybki rozpad mięśni w dotkniętej chorobą kości oraz niewydolność czynnościową ramienia lub nogi, jeśli dotyczy to barku lub biodra. W niektórych przypadkach dotknięty obszar może być tak bolesny, że wpływa również na sąsiednie odcinki szkieletowe. Objaw jest identyfikowany za pomocą technik obrazowania. Ponieważ każde niedokrwienie kości jest inne, środki terapeutyczne są różne.

Zasadniczo aseptyczną martwicę kości można skutecznie leczyć, jeśli zostanie wcześnie wykryta. W przypadku szczególnie ostrych infestacji stosuje się leki oraz radioterapię lub chemioterapię. Jeśli kości lub stawy są całkowicie zniszczone, konieczne są zabiegi chirurgiczne w celu ich sztucznego zastąpienia. Te ostatnie metody mogą powodować komplikacje związane z tolerancją u osób dotkniętych chorobą.

Leczenie i terapia

W przypadku aseptycznej martwicy kości, środki terapeutyczne są silnie skorelowane ze stopniem zaawansowania i rozległością choroby oraz ogólnym stanem zdrowia osoby dotkniętej chorobą.

W przypadku łagodnych postaci zabieg ma na celu mechaniczne odciążenie martwiczego odcinka kości za pomocą stabilizatorów przedramienia lub ortezy, unieruchomienie i fizjoterapię z możliwością leczenia trakcyjnego. Na początku choroby tlenoterapia hiperbaryczna (tlenoterapia) może być stosowana jako terapia towarzysząca lub w monoterapii, która okazała się szczególnie skuteczna w bolesnym obrzęku szpiku kostnego.

W przypadku bardziej nasilonych postaci aseptycznej martwicy kości zwykle wskazane są zabiegi chirurgiczne, takie jak wiercenie odciążające głowę kości udowej (wiercenie Pridie), odbarczenie kanału szpikowego, osteotomie korygujące, takie jak osteotomia wariacyjna w chorobie Perthesa (martwica głowy kości udowej) oraz przeszczepy z wiórami kostnymi. Na przykład, jako część wiercenia Pridie, wierci się wadliwy odcinek chrząstki, aby umożliwić kiełkowanie naczyń krwionośnych i odpowiednio stymulować regenerację tkanki.

Dekompresja kanału szpikowego lub dekompresja rdzenia (w przypadku martwicy głowy kości udowej lub kości udowej) ma na celu zmniejszenie ciśnienia śródkostnego (w obrębie kości) oraz spowolnienie postępu procesów martwiczych.

W operacji odwrócenia cylindra stempla usuwa się również obszary martwicze i wprowadza się własną kość gąbczastą ciała (układ gąbczastej kości beleczkowej), podczas gdy osteotomia międzykrętarzowa powoduje obrócenie martwiczego ogniska poza główną strefę stresu, minimalizuje ciśnienie śródkostne i stymuluje unaczynienie (tworzenie się małych naczyń krwionośnych).

Jeśli można stwierdzić zaawansowane zniszczenie kości, w leczeniu aseptycznej martwicy kości zwykle wskazane są endoprotetyki (sztuczna wymiana stawu).

Perspektywy i prognozy

Rokowanie w aseptycznej martwicy kości zależy od istniejącego zawału naczyniowego kości. Jej właściwości i wpływ na zaopatrzenie kości i stawów decydują o perspektywach wyleczenia.

Bez opieki medycznej pacjent będzie odczuwał ból i ograniczoną mobilność. Ponieważ organizm nie ma samoleczenia, objawy albo utrzymują się nagle, albo nasilają się. W ten sposób perspektywę uzdrowienia należy sklasyfikować jako wyjątkowo mało prawdopodobną.

Dzięki opiece medycznej nad naczyniami prawdopodobieństwo pozytywnego rokowania znacznie wzrasta. Jeśli istnieją inne wcześniejsze choroby, szanse na wyzdrowienie ponownie spadają. U pacjentów bez dodatkowych chorób i ze stabilnym układem odpornościowym powrót do zdrowia następuje w ciągu kilku tygodni lub miesięcy.

Całkowite uwolnienie od objawów jest możliwe, ale nie zawsze. Korekty są wykonywane podczas zabiegu chirurgicznego. W ciężkich przypadkach uszkodzone stawy są przeszczepiane lub zastępowane. Droga uzdrawiania jest opóźniona, ponieważ organizm musi pogodzić się z nowymi okolicznościami, a pacjent uczy się nowej świadomości ciała.

Po pobycie w szpitalu terapia rehabilitacyjna ma na celu zapewnienie ukierunkowanego treningu i ćwiczeń. W nich sekwencje ruchu są optymalizowane i dostosowywane do zmienionych możliwości.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciwbólowe

zapobieganie

Ponieważ dokładne przyczyny aseptycznej martwicy kości nie zostały jeszcze jasno wyjaśnione, chorobie nie można zapobiec. Jednak na przykład przewlekłe nadużywanie alkoholu, które jest uważane za możliwy czynnik ryzyka, powinno być odpowiednio leczone. Ponadto ryzyko aseptycznej martwicy kości (osteoradionekrozy) w wyniku radioterapii można zmniejszyć poprzez profilaktyczne podawanie leków przeciwzapalnych.

Opieka postpenitencjarna

W ramach dalszej opieki pacjenci muszą regularnie konsultować się z chirurgiem ortopedą. Lekarz przeprowadzi różne rutynowe badania, takie jak badanie USG i, jeśli to konieczne, przeprowadzi dalsze rozmowy, które powinny pozwolić na ocenę stanu. Te regularne kontrole kontrolne pozwolą ustalić, czy nekroza ustąpiła, czy też się rozprzestrzeniła.

Na tej podstawie podejmowane są dalsze działania, dzięki którym proces gojenia jest dalej optymalizowany. Aseptyczna martwica kości postępuje stopniowo i dlatego wymaga długoterminowej opieki kontrolnej. Pacjenci muszą najpierw odwiedzać lekarza co miesiąc lub co dwa tygodnie. Jeśli przebieg jest pozytywny, interwały można wydłużyć.

Jednak pacjenci muszą być poddawani badaniom przesiewowym przynajmniej co cztery do sześciu miesięcy, niezależnie od przebiegu wcześniejszej aseptycznej martwicy kości. W przypadku stwierdzenia komplikacji zawsze wymagane są dalsze badania. Kontynuacja opieki obejmuje również kontrolę sprawności.

Fizjoterapeuta zbada pacjenta i, jeśli to konieczne, udzieli wskazówek dotyczących dalszego leczenia. Wymagane szczegółowe działania kontrolne zawsze zależą od indywidualnego przebiegu choroby. Pacjenci powinni skontaktować się z lekarzem w trakcie leczenia i omówić z nimi kolejne kroki.

Możesz to zrobić sam

Oprócz leczenia medycznego pacjenci z aseptyczną martwicą kości mogą sami przyczynić się do poprawy choroby i samopoczucia. Przestrzeganie okresów odpoczynku i unikanie stresu są korzystne w terapii. Przydatna może być mechaniczna ulga przez ortezy lub kule, a także niestosowanie kortyzonu. Lekarz prowadzący zestawia idealny lek.

Fizjoterapia i masaże pomagają w utrzymaniu i poprawie ruchomości stawów. W fizjoterapii można nauczyć się ćwiczeń i ruchów akupresury, które można następnie stosować w domu. Wskazane jest wspomaganie terapii lekarskiej umiarkowanymi ćwiczeniami. Tutaj należy delikatnie zwiększyć przepływ krwi. Joga i umiarkowane ćwiczenia, takie jak jazda na rowerze na rowerze stacjonarnym, pływanie lub chodzenie, są dobrym uzupełnieniem. Ruch pozytywnie wpływa na nastrój oraz przemianę materii i krążenie.

Zbilansowana dieta jest również częścią terapii aseptycznej martwicy kości. Skupiamy się tutaj na kontrolowaniu lub zmniejszaniu poziomu lipidów i masy ciała. Idealna jest dieta śródziemnomorska z dużą zawartością kwasów tłuszczowych omega-3, małą ilością czerwonego mięsa i dużą ilością ryb. Nie powinno zabraknąć świeżych warzyw i owoców. Z drugiej strony unikanie alkoholu i nikotyny sprzyja sukcesowi terapeutycznemu. Podobnie, dobra introspekcja i wczesna konsultacja z lekarzem, jeśli objawy pojawią się lub nasilą.