W Liszaj płaski jest to choroba skóry, potocznie nazywana Porost guzkowy do którego odnosi się. Choroba objawia się stanem zapalnym, który powoduje zmiany skórne i towarzyszy mu silny świąd.
Co to jest liszaj płaski?
.jpg)
© designua - stock.adobe.com
Swoją nazwę zawdzięcza Liszaj płaski typowe tworzenie się guzków na skórze. Guzki te występują zarówno sporadycznie, jak iw gęstych skupiskach. Oprócz guzków skóra zwykle tworzy również na powierzchni jasne paski, które są ułożone jak sieć. Te paski są również znane jako paski Wickham w medycynie.
Choroba występuje w różnych częściach ciała. Często porost guzkowy atakuje błony śluzowe, zwłaszcza błony śluzowe jamy ustnej. Zewnętrzne obszary skóry, które często są dotknięte, to golenie, kostki i grzbiet stóp. Czasami dotyczy to również skóry głowy lub paznokci.
Choroba występuje stosunkowo rzadko. Szczególnie dotknięci są ludzie w średnim wieku, między 30 a 60 rokiem życia. Uważa się, że liszaj płaski jest chorobą autoimmunologiczną. Jednak założenie to nie jest pewne, ponieważ nie zidentyfikowano jeszcze przyczyny choroby.
przyczyny
Przyczyny wybuchu Porost guzkowy nie są znane. Można jedynie zaobserwować, że jak to jest typowe dla wielu chorób skóry, liszaj płaski może być wywoływany lub nasilany przez mechaniczne podrażnienie lub infekcję skóry.
Zaostrzenia mogą być również spowodowane przez niektóre leki lub chemikalia. Nawet po przebytych chorobach wirusowych choroba występuje częściej i uwidacznia typowe zmiany skórne. Można to przypisać zapaleniu skóry, które z kolei jest wywoływane przez pewne komórki obronne układu odpornościowego znajdujące się pod naskórkiem, gdy atakują naskórek i rozpuszczają najniższą warstwę komórek.
Z tego powodu uważa się, że liszaj płaski jest chorobą autoimmunologiczną. Jednak nie można jeszcze wyjaśnić, dlaczego te komórki reagują w ten sposób.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Liszaj guzkowy może powodować objawy na skórze, przydatkach skórnych (np. Włosy i paznokcie) oraz na błonach śluzowych. Zazwyczaj w liszaju płaskim tworzą się blade, zwykle niebieskawe guzki. Są one początkowo małe i osiągają rozmiar od dwóch do dwunastu milimetrów. W miarę postępu choroby kilka guzków łączy się, tworząc duży guzek lub wypukłe plamy na skórze.
Grudki mają delikatną powierzchnię, którą charakteryzują tak zwane paski Wickhama. Powodują różny stopień swędzenia. Liszaj płaski rozwija się głównie na kostkach, kości krzyżowej, podudziach oraz w okolicy zgięć nadgarstka.
W ostrej postaci liszaj płaski przekształca się w wysypkę na całym ciele. Co dziesiąty pacjent zauważa przerzedzenie lub rozdwajanie paznokci w przebiegu choroby. Paznokcie rzadko wypadają trwale. Może również wystąpić wypadanie włosów, chociaż zwykle ogranicza się to do niektórych obszarów. Na skórze głowy tworzą się strupy i wzmaga się łupież.
W jednej trzeciej przypadków zajęte są błony śluzowe. Następnie w okolicy błon śluzowych powstają wyraźne prążki i rozlane, przeważnie białawe obszary. W pojedynczych przypadkach dotyczy to języka, dziąseł, kieszonek policzkowych i ust. Guzowaty porost w okolicy narządów płciowych powoduje zmiany w błonie śluzowej żołędzi lub wejścia do pochwy.
Diagnoza i przebieg
Ze względu na typowe zmiany skórne rozpoznanie Liszaj płaski łatwe do założenia. Lekarze zwykle wykonują badania krwi i tkanek, aby potwierdzić diagnozę. Podczas badania próbki tkanki w liszaju płaskim można zauważyć tzw. Hiperkeratozę i ogniskową ziarniniak naskórka. Jest to specyficzne dla choroby zgrubienie naskórka.
Ponadto, identyfikując komórki obronne i przeciwciała poniżej naskórka, można wyciągnąć pewne wnioski dotyczące liszaja płaskiego. Nawet jeśli liszaj płaski nie jest leczony, w większości przypadków choroba ustępuje bez wyraźnego powodu. Zapalenie skóry często zostaje całkowicie wyleczone już po 6 miesiącach. Jednak w 10 do 20 procent przypadków choroba powraca po kilku latach.
W innych przypadkach choroba nie ustąpi sama i konieczne będzie leczenie przez lekarza. Leczenie jest wskazane, nawet jeśli rokowanie jest dobre, ponieważ swędzące zadrapania otwierają wiele guzków, co często prowadzi do blizn. W przypadku chorób skóry głowy istnieje również ryzyko, że mieszki włosowe na dotkniętych obszarach skóry zostaną zniszczone, a włosy w tym obszarze całkowicie wypadną.
W rzadkich przypadkach giną również chore paznokcie. Choroby błon śluzowych mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w postaci nowotworów złośliwych. Nawet jeśli te przypadki są rzadkie, a guzy pojawiają się zwykle dopiero po latach choroby z liszajem płaskim, wskazane jest leczenie przez lekarza w celu zmniejszenia ryzyka powikłań.
Komplikacje
W większości przypadków liszaj płaski powoduje różne dolegliwości na skórze pacjenta. Mogą one mieć bardzo negatywny wpływ na estetykę osób dotkniętych chorobą i często prowadzą do kompleksów niższości lub obniżonej samooceny. Pacjenci cierpią głównie na grudki na skórze i silny świąd.
Swędzenie może również rozprzestrzeniać się na sąsiednie regiony i tam również powodować dyskomfort. Ponadto na całej skórze pojawiają się czerwone smugi. Jakość życia chorego jest znacznie obniżona i ograniczona przez liszaj płaski. Skóra również gęstnieje, co również prowadzi do problemów estetycznych. Drapanie może pogorszyć swędzenie. Podobnie nierzadko zdarza się, że blizny powstają od zadrapania.
Liszaj płaski leczy się zwykle przy pomocy maści i kremów. Nie ma żadnych szczególnych komplikacji. Nierzadko jednak pacjenci cierpią również na próchnicę i wymagają odpowiedniego leczenia. Liszaj płaski zwykle nie wpływa na oczekiwaną długość życia pacjenta ani go nie skraca.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Jeśli pojawią się zmiany skórne i inne oznaki liszaja płaskiego, należy porozmawiać z lekarzem. Jeśli pojawią się dalsze objawy choroby, najlepiej skonsultować się z lekarzem w ciągu tego samego tygodnia. Zmiany we włosach, paznokciach i błonach śluzowych wskazują na wyraźną postać porostu guzkowego, który należy pilnie wyjaśnić. Osoby, które regularnie przyjmują leki (takie jak leki przeciwbólowe i antybiotyki) oraz pacjenci z cukrzycą należą do grup ryzyka. Podobnie jak w przypadku pacjentów z łuszczycą i istniejącymi infekcjami, powinni skonsultować się z lekarzem, jeśli wykazują oznaki poważnej choroby.
Jeśli liszaj płaski jest leczony wcześnie, szybko znika. Dlatego w każdym przypadku należy poinformować lekarza o objawach lub szczególnym podejrzeniu. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób, które wielokrotnie zauważają otwarte obszary w skórze i błonach śluzowych lub które cierpiały już na liszaj płaski w przeszłości. Osoby dotknięte chorobą mogą porozmawiać z lekarzem rodzinnym, dentystą lub dermatologiem. Zmiany skórne mogą powodować problemy psychologiczne, które najlepiej omówić z psychologiem.
Leczenie i terapia
W Liszaj płaski leczenie nie jest wymagane, jeśli choroba ustępuje samoistnie. W większości przypadków objawy są leczone w celu złagodzenia dolegliwości dotkniętych chorobą. Z reguły przepisuje się maści kortyzonowe i plastry kortyzonowe lub maści zawierające smołę, aby wspomóc regenerację skóry i złagodzić swędzenie.
W ciężkich przypadkach wstrzykuje się leki w postaci roztworów kryształów kortyzonu. Są one stosowane szczególnie w chorobach na dużą skalę i zwykle towarzyszy im doustne przyjmowanie preparatów kwasu witaminy A. Uzdrawianie można również wspomóc miejscową terapią światłem, taką jak fotochemoterapia. Zapobiega to również silnemu swędzeniu. Przeciwdziałają temu również leki przeciwhistaminowe.
Nawet jeśli podejrzewa się, że liszaj płaski jest chorobą autoimmunologiczną, leki immunosupresyjne nie są automatycznie stosowane. Jednak w rzadkich przypadkach stosowanie tych leków jest konieczne. Leczenie poważnych chorób, które nie ustępują samoistnie, jest zwykle żmudne, czasochłonne i bolesne dla pacjenta. Leczenie błon śluzowych okazuje się być szczególnie trudne, ponieważ próchnica i protezy zębowe mogą wielokrotnie prowadzić do podrażnień, które przy gojeniu liszaja płaskiego są odwrotne do zamierzonych.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na wysypkę i egzemęPerspektywy i prognozy
Zasadniczo objawy liszaja płaskiego (liszaja płaskiego) utrzymują się przez dłuższy okres od jednego do dwóch lat, a następnie ustępują same. Jednak okres czasu do ustąpienia nieprawidłowości może być również znacznie krótszy lub dłuższy. W wielu przypadkach po wygojeniu liszaja płaskiego nadal można zauważyć niewielkie zmiany, takie jak zaburzenia pigmentacji.
Z reguły - inaczej niż w przypadku liszaja płaskiego verrucosus (duża inwazja liszaja podudzia) - po liszaju płaskim nie należy się spodziewać żadnych blizn. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma prawie żadnych znanych poważnych konsekwencji choroby. Czasami liszaj płaski może zmienić się z ostrej na przewlekłą, a następnie utrzymuje się przez dziesięciolecia. Nawet po wyleczeniu zawsze należy spodziewać się nawrotu.
Choć wśród naukowców wciąż panuje spór, to według WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) liszaj płaski jest wstępnym stadium przedrakowego raka skóry, jeśli chodzi o choroby jamy ustnej. Ale tylko nieliczni pacjenci z liszajem płaskim zapadają na raka jamy ustnej. Ponieważ jednak nie można wykluczyć możliwości rozwoju raka, należy przeprowadzać regularne kontrole co kilka lat. Jeśli pacjenci, którzy już chorowali na liszaj płaski zauważą zmiany w jamie ustnej, powinni natychmiast skonsultować się z lekarzem, aby wykluczyć raka jamy ustnej lub przynajmniej móc go wcześnie wyleczyć.
zapobieganie
Ponieważ nie możesz powiedzieć po czym Liszaj płaski pojawia się, nie ma również środków, za pomocą których można by uniknąć choroby. Jednak pacjentom, u których wcześniej występował liszaj płaski, zaleca się unikanie podrażnień skóry, bardzo staranne przestrzeganie higieny jamy ustnej i regularne wizyty u dentysty, aby ponownie zminimalizować ryzyko wystąpienia liszaja płaskiego.
Opieka postpenitencjarna
Choroba liszaja płaskiego może zwykle prowadzić do różnych dolegliwości i powikłań, chociaż dalszy przebieg może być bardzo różny iw wielu przypadkach zależy od czasu rozpoznania i dokładnej postaci choroby. Większość osób dotkniętych chorobą cierpi na różne dolegliwości skórne związane z liszajem płaskim. Dalsza opieka koncentruje się na dobrym radzeniu sobie z chorobą, ponieważ zwykle dotyczy to wyglądu zewnętrznego, a osoby dotknięte chorobą wstydzą się tego. Powinny one unikać nadmiernego promieniowania słonecznego, nawet jeśli nadal nie jest jasne, co powoduje chorobę. Regularne wizyty u lekarza prowadzącego dostarczają informacji o przebiegu procesu gojenia i zapewniają dalsze powikłania. W większości przypadków choroba nie wpływa negatywnie na oczekiwaną długość życia chorego i go nie skraca.
Możesz to zrobić sam
Liszaj płaski nie zawsze wymaga leczenia. Choroba często ustępuje samoistnie. Niemniej jednak mogą pojawić się objawy wymagające wyjaśnienia medycznego.
Zmiana diety często pomaga w łagodnych dolegliwościach. Ćwiczenia mogą również wzmocnić układ odpornościowy, a tym samym pomóc w leczeniu liszaja płaskiego. Warunkiem tego jest jednak dobra higiena osobista. Dotknięte obszary należy czyścić codziennie, unikając stosowania środków pielęgnacyjnych zawierających substancje drażniące. W przypadku poważnych dolegliwości można zastosować specjalne maści kortyzonowe z apteki. W wielu przypadkach niewielkie zmiany skórne można zredukować za pomocą środków homeopatycznych, takich jak maść nagietkowa lub kąpiel z ziołami leczniczymi.
Jeśli te środki są nieskuteczne, należy skonsultować się z lekarzem. Stan może mieć poważną przyczynę, którą należy najpierw zdiagnozować i leczyć. Jeśli liszaj płaski powoduje problemy emocjonalne, wskazana jest rozmowa z terapeutą. Osoby dotknięte chorobą powinny zwierzyć się członkowi rodziny lub przyjacielowi i udać się z nimi do lekarza.
Najważniejszym sposobem samopomocy w przypadku liszaja płaskiego jest jednak unikanie bodźców mechanicznych. Jeśli to możliwe, osoby dotknięte chorobą nie powinny nosić drażniących ubrań i nie powinny drapać porostów.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
