Terapia substytucyjna

ZA Terapia substytucyjna w niektórych przypadkach może być konieczne, aby zapewnić funkcjonowanie organizmu i wszystkich jego narządów. Organizmowi brakuje substancji, których potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania. W takich przypadkach mówi się o terapii substytucyjnej.

Co to jest terapia substytucyjna?

ZA Terapia substytucyjna definiuje się tym, że organizm jest zaopatrywany w substancje z zewnątrz, które normalnie sam wytwarza. Jednak funkcjonalne osłabienie lub awaria odpowiedniego narządu może oznaczać, że nie jest to już możliwe.

Szczególną formą terapii substytucyjnej jest terapia osób uzależnionych od opioidów, którym podaje się np. Metadon lub podobne środki, aby zahamować objawy odstawienia i tym samym uwolnić ich z orbity uzależnienia. Celem jest zwalczenie skutków ubocznych uzależnienia od narkotyków.

Funkcja, efekt i cele

Istnieją różne obszary zastosowań i metody aplikacji Terapia substytucyjna. Klasycznym obszarem zastosowania jest dodatek insuliny w cukrzycy, gdy trzustka nie jest już w stanie dostarczyć wystarczającej ilości insuliny do regulacji cukru w ​​organizmie.

Osoba zainteresowana wstrzykuje insulinę w okolice brzucha. Inne formy terapii substytucyjnej to podawanie lewotyroksyny w przypadku niedoczynności tarczycy (suplementacja hormonalna po operacji tarczycy), enzymatyczna terapia zastępcza w przypadku niektórych zaburzeń metabolicznych, transfuzja krwi w przypadku niedokrwistości lub uzupełnianie objętości w przypadku odwodnienia.

Często wskazana jest terapia substytucyjna, zwłaszcza po operacjach. Oprócz insulinoterapii zastępczej, podawanie lewotyroksyny w niedoczynności tarczycy jest jedną z najczęściej wskazanych w praktyce terapii zastępczej.

Terapia substytucyjna w przypadku uzależnienia od narkotyków jest jedną z najbardziej znanych terapii substytucyjnych, która pełni również funkcję społeczną. W przypadku substytucji metadonu uzależniony otrzymuje dzienną dawkę metadonu odpowiadającą poziomowi uzależnienia, aby uniknąć objawów odstawienia. Metadon jest powoli zmniejszany, aż nie ma już żadnej zależności, ponieważ metadon ma również duży potencjał uzależnienia.

Celem wszystkich procedur substytucyjnych jest przywrócenie normalnego funkcjonowania organizmu lub uszkodzonych narządów. Po podaniu dodana podstacja dokuje do odpowiedzialnych receptorów, zapewniając w ten sposób normalne funkcjonowanie. Na przykład w przypadku osób uzależnionych od heroiny celem jest pozbycie się substancji uzależniającej, a tym samym wykluczenie ewentualnych konsekwencji psychospołecznych i zdrowotnych.

Idealnym celem jest przywrócenie zdolności do pracy i uniknięcie przestępczości poprzez przejęcia. Jednym z celów jest również zakażenie chorobami typowymi dla używania narkotyków, takimi jak wirusowe zapalenie wątroby typu C. Doświadczenie pokazało, że zasada działa i że osoby uzależnione mogą faktycznie zostać usunięte z cyklu uzależnień, przestępstw związanych z narkotykami i pogorszenia stanu zdrowia, w szczególności dzięki terapii substytucyjnej chorób uzależniających.

Ponieważ „substancja” z ulicy jest zbyt często zbyt nieczysta lub zbyt czysta, substytucja metadonu może również zapobiec przedawkowaniu lub zatruciu osób dotkniętych chorobą.

Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa

Ale jeden Terapia substytucyjna niesie również ryzyko. Na przykład podczas wstrzykiwania insuliny ważne jest, aby upewnić się, że wstrzyknięto właściwą dawkę, ponieważ w przeciwnym razie może wystąpić niebezpieczna hipoglikemia. Jeśli wstrzyknięta dawka insuliny jest zbyt mała, poziom cukru pozostaje zbyt wysoki, co również może prowadzić do poważnych objawów.

W przypadku stosowania lewotyroksyny w niedoczynności tarczycy ważne jest również, aby do tarczycy i przytarczyc dodać niezbędne hormony w sposób profesjonalny i we właściwej dawce, aby uniknąć powikłań. To samo dotyczy transfuzji krwi, enzymatycznej terapii zastępczej i uzupełniania objętości w przypadku odwodnienia. Ważne jest, aby przyjmować dokładnie odpowiednią dawkę i prawidłowo ją podawać. W przeciwnym razie mogą wystąpić najpoważniejsze skutki uboczne.

Dlatego terapia substytucyjna powinna być zawsze prowadzona przez specjalistów i pod obserwacją pacjenta. Często występują również komplikacje w przejściu z opieki stacjonarnej do ambulatoryjnej opieki kontrolnej. Kolejną przeszkodą jest sytuacja, gdy zaangażowane są różne dyscypliny medycyny (chirurgia, medycyna ogólna i medycyna wewnętrzna), ponieważ należy wtedy zagwarantować płynną interakcję. W przypadku substytucji narkotyków istnieje również niezbędna opieka psychospołeczna w celu przeciwdziałania ryzyku nawrotu poprzez psychoterapię.