ruchy literackie

Literatura

2022

Wyjaśniamy, czym są ruchy literackie, jak są klasyfikowane oraz ich główne cechy i przykłady.

Pisarze Johann Wolfgang von Goethe i Friedrich Schiller należeli do romantycznego ruchu literackiego.

Czym są ruchy literackie?

Ruchy literackie to różne trendy historyczne i estetyczne, które składają się na historię literatura. Każdy ruch literacki składa się z grupy pisarzy lub dzieł, które są zgrupowane (lub są zgrupowane), ponieważ mają wspólny styl lub pewne cechy lub cechy. Na przykład on Surrealizm, ten Modernizm albo magiczny realizm.

W historii iw różnych regionach świata istniało wiele różnych ruchów literackich. Niektóre były bardziej popularne, trwałe lub wpływowe niż inne i często towarzyszyły im podobne wątki u innych Sztuka, jak obraz, ten muzyka fala filozofia.

Każdy ruch literacki jest obdarzony własnym i rozpoznawalnym znaczeniem, na ogół w dialog lub w opozycji do tradycji literackiej chwili lub ogólnego ducha jego czasów. Każdy ruch rządzi się pewnymi zasadami lub fundamentami podzielanymi przez jego twórców, choć wyrażanymi indywidualnie.

Niektóre ruchy powstały z unii pisarzy, którzy zebrali się, aby dzielić wspólny styl lub cel, ale w wielu przypadkach ruchy te powstały a posteriori, jako sposób na interpretację i uporządkowanie historii literatury przez specjalistów i krytyków literackich, przynosząc razem pisarzy i dzieł, które mają wspólne cechy w ramach tej samej grupy.

Charakterystyka ruchów literackich

Niektóre ruchy literackie, takie jak surrealizm, zostały stworzone celowo.

Niektóre cechy wspólne dla ruchów literackich to:

  • Służą do porządkowania historii literatury. Literaturoznawcy grupują autorów lub dzieła, które mają wspólne cechy pod nazwą ruchu. Jednak w wielu przypadkach ruchy te były tworzone przez grupy pisarzy, którzy wyraźnie dążyli do stworzenia filozofii literackiej. Na przykład: Surrealiści byli bardzo świadomi swojego istnienia jako grupy artystycznej (nie tylko literackiej, ale także artystycznej). sztuki plastyczne) i udostępnił zestaw techniki pisania, które zaproponowali i wykorzystali. W niektórych przypadkach techniki te były nowatorskimi i zapoczątkowanymi praktykami, które później kontynuowano w całej historii.
  • Nie mają ścisłych ograniczeń geograficznych ani czasowych. Niektóre ruchy składają się z autorów, którzy mają wspólny styl lub cechy, ale którzy nie byli ściśle współcześni lub nie mieszkali w tym samym regionie lub terytorium. W wielu przypadkach ten sam autor może mieć przez całą swoją twórczość początkowy nurt literacki, a następnie stopniowo go zmieniać, by w końcu zainaugurować coś nowego.
  • Wiele ruchów literackich można docenić tylko z perspektywy czasu. W przeciwieństwie do innych form sztuki, literatura jest szczególnie powolną dyscypliną: książki muszą być pisane, redagowane, publikowane i rozpowszechniane, a następnie czytane, doceniane i porządkowane w ruchy. Z tego powodu wiele ruchów zostało nazwanych i rozpoznanych długo po opublikowaniu prac, kiedy badacze odkryli wspólne cechy u autorów.
  • Mają określony cel i cechy. Różne ruchy literackie różnią się od siebie koncepcją literatury, celem lub specyficznym sposobem, w jaki wykorzystują język. Każdy ruch charakteryzuje styl lub sposób wykonania prac, a autorzy mają wspólne cele lub zainteresowania.
  • Obejmują różne gatunki. Ruchy literackie na przestrzeni dziejów przejawiały się w gatunkach takich jak poezja, ten narracja i dramaturgia.

Rodzaje ruchów literackich

Nie ma klasyfikacji ruchów literackich, ponieważ każdy ma swój własny duch, kontekst i historię. Często jednak mówi się o:

  • Ruchy klasycystyczne. Są to ruchy, które proponowały odzyskanie tradycyjnych wartości starożytności. Nie należy tego jednak mylić z klasycyzm jako ruch artystyczny (szczególnie ważny w malarstwie).
  • Ruchy awangardowe. Są to te ruchy, które proponowały ekspresowe i dobrowolne zerwanie z przyjętymi wówczas kanonami literackimi. Pojawili się na początku XX wieku i chcieli być rewolucjonistami, tworzyć coś nowego i innowacyjnego.

Ruchy literackie można również sklasyfikować według ich inskrypcji w wielkich ruchach intelektualnych ludzkość, takich jak m.in. renesans, barok, romantyzm, realizm, klasycyzm, neoklasycyzm.

Jakie są ruchy literackie?

Niektóre z najpopularniejszych ruchów literackich to:

  • renesans. ten literatura renesansowa był częścią ruchu artystycznego, który miał miejsce w XV i XVI wieku, a jego głównymi tematami były miłość, mitologia i Natura. Literaturę tego okresu charakteryzował antropocentryzm i słuszność wartości autorów klasycznych. Niektóre przykłady prac z tego ruchu to Makbet, autorstwa angielskiego autora Williama Szekspira; Don Kichot z La Mancha, autorstwa hiszpańskiego autora Miguela de Cervantesa i Boska Komedia, autorstwa włoskiego autora Dante Alighieri.
  • Barokowy. Literatura barokowa pojawiła się w XVII wieku, a jedną z najwybitniejszych była hiszpańska. Dzieła barokowe charakteryzowały się obfitym wykorzystaniem figur i zasoby literackie, a jego powtarzającymi się tematami były miłość, kłamstwa, rozczarowanie i śmierć. Niektóre przykłady prac z tego ruchu to Sourceovejun, autorstwa hiszpańskiego autora Lope de Vega; Oszust Sewilli, autorstwa hiszpańskiego autora Tirso de Molina i Życie jest snem, autorstwa hiszpańskiego pisarza Pedro Calderóna de la Barca.
  • Neoklasycyzm. Literatura neoklasyczna pojawiła się w okresie rozkwitu tego ruchu w różnych dyscyplinach w XVIII wieku. Był to ruch, który starał się naśladować doskonałość starożytnych klasyków Rzymu i Grecji i charakteryzował się przewagą rozumu i przekazywania wartości, takich jak porządek, harmonia i piękno. Był krytyczny wobec innych nurtów, takich jak barok.
  • Romantyzm. Literatura romantyczna podzielała te same zasady filozoficzne, co inne sztuki, które były częścią tego ruchu, urodzone w XVII wieku i trwające do XIX wieku. Była to literatura ceniąca przede wszystkim wrażliwość autora, zwłaszcza w poezji, odchodząca od racjonalnego i kosmopolitycznego świata realizmu. Preferowane były wyobrażenia narodowe (legendy, mity, tradycje) oraz historie, w których wnętrze postacie to było najważniejsze. Oto kilka przykładów prac z tego ruchu: Nędznicy, francuski pisarz Victor Hugo; nowela Nieszczęścia młodego Wertera, autorstwa niemieckiego autora Johanna Wolfganga Goethego i Frankensteina, przez angielską pisarkę Mery Shelley.
  • Realizm. Na literaturę realizmu duży wpływ wywarły filozoficzne ideały Ilustracja Francuski i przeciwny romantyzmowi. Jego koncepcja literatury dążyła do stworzenia sztuki zdolnej do wiernego reprezentowania rzeczywistość, więc skupił swoją uwagę na narracji, zwłaszcza na powieść. Posługiwał się precyzyjnym, skrupulatnym językiem oraz obiektywnymi i bezinteresownymi gawędziarzami świata emocje. Oto kilka przykładów dzieł z tego ruchu: Powieść Madame Bovary, francuskiego autora Gustava Flauberta; Zbrodnia i kara, rosyjskiego autora Fiodora Dostojewskiego i Wojna i pokój, autorstwa rosyjskiego autora Lwa Tołstoja.
  • Surrealizm. Literatura surrealistyczna charakteryzowała się raczej grupowaniem poetów i dramaturgów niż gawędziarze. Podobnie jak reszta ruchu artystycznego, który obejmował malarstwo, teatr i kino, pisarze surrealistyczni starali się odtworzyć w dziele pozornie nonsensowny stan snu, z jego tajemniczymi powiązaniami i dziką kreatywnością. Cenili szaleństwo, delirium i pęknięcie form, dla których pilnie praktykowali techniki wykwintnego zwłok i automatycznego pisania. W niektórych przypadkach starali się łączyć poezję z malarstwem lub z innymi doświadczeniami, np. performansem. Jednym z najbardziej emblematycznych dzieł tego ruchu jest Manifest surrealizmu, autorstwa francuskiego autora André Bretona, uważanego za ojca surrealizmu w tej dyscyplinie.
  • Modernizm. Literatura modernizmu powstała w XIX wieku w latach Ameryka Łacińska, choć był bardzo wpływowy w Hiszpanii. Do tego stopnia, że ​​nazwano go „Powrotem karaweli”, ponieważ jego klasycystyczny i barokowy sposób pisania był później naśladowany w Hiszpanii. Moderniści dążyli do odnowienia język literacki i w tym celu wprowadzili pewną cenność w swoich formach i tematach, zwłaszcza w poezji. Ruchu tego nie należy mylić z filozoficznym ruchem nowoczesności. Niektóre modernistyczne dzieła to: Zbiór wierszy Niebieski, autor nikaraguański Rubén Darío and Platero i ja, autorstwa hiszpańskiego autora Juana Ramóna Jiméneza.
  • Magiczny realizm. Literatura realizmu magicznego wyrosła z ruchu artystycznego zrodzonego w XX wieku w malarstwie, a następnie wprowadzonego do literatury. Ten specyficzny rodzaj realizmu starał się włączyć do opowieści to, co fantastyczne i cudowne, bez podkreślania ich niesamowitej natury i opowiadając historie w realistyczny i codzienny sposób. Najbardziej znanym przedstawicielem tego ruchu był kolumbijski pisarz Gabriel García Márquez ze swoją powieścią Sto lat samotności.

Znaczenie ruchów literackich

Ruchy literackie są istotną częścią historii literatury i są odpowiedzialne za jej wzbogacanie. Na przestrzeni dziejów ruchy umożliwiły pojawienie się nowych gatunków wyrazu i sposobów odnoszenia się do słowa i były powiązane z innymi ekspresjami artystycznymi, które miały miejsce w tym samym czasie. Były to ruchy, które były zwrotne, ponieważ powstały jako inspiracja lub odrzucenie innych ruchów.

Ruchy literackie są ważne, ponieważ rozszerzają formy i zastosowania, jakie można nadać słowu. Pozwalają one obecnie na korzystanie z podniesionych tematów i zasobów oraz na dalsze poszerzanie zakresu tych ruchów, które nie są czymś statycznym, ale służą jako inspiracja dla nowych tekstów i są wpływami dla współczesnych pisarzy i ruchów.

Na przestrzeni dziejów pojawiły się różne ruchy literackie, które towarzyszyły przemianom politycznym i społecznym każdej epoki. Dzięki temu dzięki utworom można poznać środowisko i moment historyczny, w którym powstały. Zgodnie z tematami poruszanymi przez każdy ruch oraz wykorzystaniem języka i zasobów, ruchy literackie pozostawiają ślady zmian i historycznych i kulturowych kamieni milowych oraz sposobu postrzegania świata istota ludzka w każdym okresie.

!-- GDPR -->